ELVİN

BÖLÜM 15

Herkese merhaba arkadaşlar. 

Sonunda 5000 olmanın mutluluğunu yaşıyorum. Sizlere ne kadar teşekkür etsem az kalır. Bu yolda benimle olduğunuz için sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum.

Fazla uzatmayayım ve sizleri bölüme uğurlayayım.

Keyifli okumalar:)

Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayalım!!!

Bölüm Şarkıları: 

Kaan Boşnak "Bırakma Kendini"

Emir Can İğrek "Saman Sarısı"

Pinhani "Dünyadan Uzak"

*** 

"Unuturum diye uyudum, yine seninle uyandım. Belli ki uyurken de sevmişim seni."

Ne güzel özetlemiş Cemal Süreya aşkı, sevmeyi...

İnsan sevince güzelleşir derler. Doğru mu sahiden? Sevince güzelleşiyor mu insan? 

Bazı durumlarda doğru olmalı. Önemli olan içten, en derinlerden sevmektir. Öyle olunca gerçek sevgiye erişebiliyor insan. 

İnsan sevince, aşık olunca unutuyor kederlerini acıları, dertlerini. O zaman sevmek iyileştiriyor da diyebiliriz.

Bazen de insan acılarını, hüzünlerini bir nebze de olsa unutmak için uyumak ister. Tıpkı bazı zamanlar da benim yaptığım gibi.

İşte öyle bir geceydi. Sen gelmeden önce...

Sen geldin yine toparladın beni, onardın kırılan kalbimi.

Sabah yüzüme vuran güneş ışığı ile uyandığımda üstümde tarif edemediğim bir mutluluk vardı.

Hani bütün çocuklar bir araya toplanmış oyun oynarlar ama aralarından biri sıyrılır da onlarla oynamaz ve bir köşede oturur. Sonra biri gelir ve o çocuğu hayatı boyunca yaşamadığı bir şekilde mutlu eder ya...

Öyle işte...

O çocuk bendim sanki. Hayatı boyunca yalnız kalan...

Sonra beni yalnızlıktan çekip çıkaran ve hayatımın geri kalanını mutlu bir şekilde yaşamamı sağlayan kişi...

Demir.

Yine benimle uyumuştu. Kafasını saçlarıma gömüp kokumu içine çekerek...

Sakallarını iki gün önce kesmişti fakat yine biraz biraz çıkmaya başlamıştı. Bunu elimi yanağını okşamaya başladığımda daha iyi anlamıştım.

Biraz doğruldum ve yüzüne eğilerek dudağının kenarına bir buse kondurdum. Bunu güzel bir güne uyanması için de yapmış olabilirim.

"Biliyor musun?" dedi gözlerini açmadan ve tebessüm ederek. "Bende daha iyi bir insan olma isteği uyandırıyorsun." Dedi.

Sanırım ben bunu bir yerde duymuştum.

"Doğru söyle nerede okudun bunu." Dedim kendimden emin bir şekilde.

"As good as it gets. İlk duyduğumda fazla anlamlandıramamıştım bu cümleyi. Şimdi sana söyleyince daha bir anlamlı oldu."

Ne diyeceğimi bilemiyordum. Bu kadar güzel sevmek, böylesine bağlanmak... Bu muydu gerçek aşk? Ben gerçek aşkı sevgiyi bulmuş muydum? 

Sanırım Demir'in gözlerine baktıkça anlıyordum bu sorumun cevabını. Kesinlikle bulmuştum. Hem de en güzelini. 

"Birinin beni çok sevmesi, benim için pek bir şey ifade etmiyor. Ben daha çok nasıl sevdiğiyle ilgileniyorum. Mühim olan yormadan sevmek, güzel sevmek." Demiş Frida Kahlo.