Mert yanaklarına hava doldurup puflayarak bana bakıyordu. Annesi oturma odasından oğluna bağırıyordu.
"Bir annem eksikti! Hayır biz yalnız kalamayacak mıyız? Film izleyecektik.." Mert kaşlarını kaldırmış fısıldayarak benimle kapının önünde konuşmaya çalışıyordu. Biraz sistem ediyordu sanki. Onun bu haline gülümseyerek bakıyordum.
" Mert sana diyorum! Duymuyor musun!"
Mert annesinin bağırışını sessizce taklit ederken kahkaha atmamak için kendimi zor tutmuştum.
" Yapma şunu!" Onun yanına yaklaşıp kolunun yanına hafifçe vurdum.
" Geldim güzel annem canım annem ! Kurban olduğum geldim. Kim seni üzmüş! Kim bu şeker kadını üzmüş senin gibi şeker kadın nasıl üzülür ! " Mert içeriye doğru giderken bağırıyordu.
Gerçekten gülümsememi bastıramıyordum. Ben de onun arkasından yürümeye başladım. Mert oturma odasına girip annesinin yanına gitmişti. Annesi hemen oğlunun önüne geçmiş ellerini oğlunun yanaklarına yerleştirmişti.
" Ay güzel oğlum. Beni bir tek sen anlarsın. Bıktım bu babanın iş iş iş demesinden. Bana hep söz veriyor veriyor sözlerini tutmuyor. Bugün artık dayanamadım."
Merve anne kavga etmiş ama sebep bana göre çok büyük görünmüyordu. Belki şu an o kadının ne hissettiğini anlayamazdım. Kollarımı birbirine bağlayıp kapının önünde durmuş onları izlemeye başlamıştım. Konuşmalarını bölmek istememiştim. Mert annesinin omuzuna kolunu dolamış " Gel bakayım oğlunun bir tanesi. Otur bakayım şuraya güzel annem. Sen babamı bilmiyor musun o hep öyleydi." Onlar birlikte koltuğa otururken Mert'in bir gözü bendeydi. Bana göz kırpmıştı. Gülümseyerek onu izliyordum. Annesiyle nasıl anlaştığını görmek istiyordum.
" Ama gerçekten bugün sabrım taştı. Bu sefer fena kavga ettik. Eve dönmeyeceğim. Burada kalacağım." Merve anne çocuk gibi ağzını büzmüş kollarını birbirine bağlamıştı.
" Aa anne saçmalama. Burada kalırsın kalmasına da şimdi sen babamı affet dön eve. Böyle olmaz . O adam sensiz ne yapacak. Bak iki gün sensiz duramaz o. Sen burada kalma boşuna." Mert annesini ikna etmeye çalışıyordu.
" Kalmamı istemiyor musun? Ne o onca sene büyüttüğüm yetiştirdiğim oğlumun evinde kalamaz mıyım? Sizi rahatsız etmem korkmayın." Merve anne biraz alınmış gibiydi. Mert onun ellerini elleri arasına almıştı. Ama Merve anne biraz naz yaparak ellerini ondan çekmişti.
" Ben öyle bir şey mi dedim hemen alınıyorsun. İki gün sonra sen barışacaksın bu adamla biliyorum. Her kavga ettiğinde böyle bavullarla bir yere gidiyorsun olmaz ki. Biraz mantıklı düşün. Kal biraz tatil yap ama geri dön sonra. Geçer senin sinirin ben biliyorum." Mert annesinin yanaklarını sıkarken annesiyle bir çocuk gibi ilgileniyordu. Anneler büyüdükçe daha alıngan daha çocuksu oluyordu galiba.
Merve anne bir anda ayağı kalkmıştı. " Neyse sinirim daha geçmedi. Bana bir oda göster bakayım. Gelin kızım nerde ?"
Hemen içeriye doğru yürüyüp saygıyla " Hoşgeldin anne ." Demiştim. Ellerimi önümde birleştirdim. Kadın kendi derdinden beni yeni aklına getirmişti.
" Kalmamda bir sakınca yok değil mi kızım?Gerçekten uzaklaşmaya ihtiyacım var." Benim için hiçbir sorun yoktu. Merve anneyi seviyordum. Biraz sinirinin geçmesi iyi olabilirdi. İlk kez bizim eve bu şekilde geliyordu. Öyle dizi filmlerdeki gibi kötü bir ilişkimiz yoktu. Sonuçta o da benim annem sayılırdı.
" Korkmayın siz gençleri rahatsız etmem. Bana bir oda gösterir misin kızım? Sanırım şu tarafta bir oda vardı?" Merve anne oturma odasının kapısınına doğru yürümüş eliyle bir tarafı işaret ediyordu.
