" Senin burada ne işin var?" ilk söylediğim söz bu olmuştu.
Baran gülümseyip " Hoşbuldum Esra'cığım.Gel. Seni bekliyordum." demişti. Rahat bir şekilde gelip yanaklarımdan öpünce şaşırmıştım. Sanırım yurtdışında fazla özgür yaşamıştı. Biraz gerilmiştim.
" Annemler nerde ?" gözlerim annemleri aramıştı. Sonradan daha işte olduklarını hatırladım.
" Sen ne arıyorsun burda?" Baran önden yürürken oturma odasına geçmişti.
" Dün burada kaldım. Sanırım benden kaçıyorsun. Konuşmamız lazım." Baran'ın sesi çok ciddi geliyordu. Yıllar geçmişti şimdi niye geliyordu? Zaten tavrımı belli etmiştim.
" Babamlara ne dedin de kaldın?" Babamları nasıl ikna etmişti acaba.
" Orası bende kalsın." Bardağından bir yudum alıp koltuğa oturdu. Ne kadar değişmişti.Vücut yapmış gibiydi. Daha yakışıklı olmuştu. Saç şeklini değiştirmişti. Yanlardan daha çok kesmiş ön saçları biraz daha uzundu.
" Baran ben evliyim..." bunu bir anda söylediğimde Baran'ın yüz ifadesi değişmemişti. Dudaklarında bir gülümseme oluştu.
" Duydum. Evlenmişsin. Sanırım erken gelmediğim için benden intikam almaya çalışıyorsun." Baran gerçekten böyle mi düşünüyordu? İnanamıyorum. Gerçekten onu bekleyeceğimi mi düşünüyordu? Onun yüzünden çok zor zamanlar geçirmiştim onu unutmak uzun bir zaman almıştı.
" Baran ben Mert'i seviyorum. Hayatımda olmasını istediğim kişi o anlıyor musun? Yıllar oldu. Sen beni hiç arayıp sormadın şimdi hayatıma pat diye girip saçmalamayı bırak. O zamanlar güzeldi ama şimdi bitti."biraz sinirlenmiştim. Sesim yükselmişti.
" Sana bir sürü mektup ve mail gönderdim! Hiçbirine bakmadın mı! " Baran bu sefer sinirlenmiş ayağı kalkmıştı. Hiçbirine bakmamak mı? Elime hiçbiri ulaşmamıştı ki? Şaşkınlıkla ona baktım.
" Ne maili ne mektubu ?" İki elim şaşkınlıktan hava da kalmıştı.
Baran'da benim kadar şaşkındı sonra sinirle yabancı dilde küfretmişti. Sanırım bir şeyler onun istediği gibi gitmemişti.
" Anneme bunun hesabını soracağım!" Baran biraz sesini yükselttiğinde sinirini bastırmaya çalışıyordu. Sanırım bir şeyleri engelleyen yine annesiydi.
" Bak ailende beni pek istemiyormuş zaten niye zorluyorsun ki? Mert'in ailesi başından beri beni sevdi istedi. Seninle olmazdı zaten Baran." gerçekleri konuşmak gerekiyordu.
" Seni seviyorum Esra. Her gün her gün bu anı bekledim. Seni gördüğümde neler hayal ettiğimi bilemezsin. Seni hep sevdim . Mert'e ne kadar güveniyorsun ki? O seni benim kadar seviyor mu? Ben seni yıllarca bekledim ve seni bulmaya geldim o ne yaptı?" Baran bir şeyleri hala kabullenmek istemiyor gibiydi.
" Mert beni seviyor. Ona güveniyorum ve onunla gayet mutluyum. Özür dilerim bazı şeyler çok geç artık. Lütfen beni yanlış anlama. " Baran'ın ısrarları pek hoşuma gitmemişti. Yanıma gelip hızla bana sarılmıştı.
" Esra hep bu anı bekledim. Gerçekten gerçekten seni çok özledim..." onu kendimden ayırmaya çalışırken o daha sıkı sarılıyordu.
" Bırakır mısın beni! Ben evliyim Baran!" Onu hızla ittirip ondan uzaklaşmıştım.
Baran gülümsemesini bastırmaya çalışıyordu. " Mert'e çok güvenme..." sesinde alaycı bir ton vardı. Ne demek istiyordu şimdi?
" Bence Mert senin bu yaptığın hareketi yapmazdı. Ben seni yanlış tanımışım. Sevdiğin bir kadına gelip birisi zorla sarılsa ne yapardın?" ona gerçekten sinirlenmiştim.
