بعد از خوردن شام دوباره به جای اول برگشتن و شروع به صحبت کردن
بعد از مدتی خدمتکار میوه رو برای پذیرایی آورد
تو خاندان جانگ بزرگ ترین پذیرایی میوه بود و اوناهم این رسم رو نادیده نمیگرفتن .
جودا(خانم مین )
«او هنوز این عکس رو دارین اون روز واقعا روز خوبی بود ولی خب آخرین روزی بود که باهم بودیم .
یونا (خانم جانگ)
_مگه میشه نداشته باشیم تازه بعد برگشتم اون به کره بهترین نقاش کره سپردم که این عکس رو بزرگ نقاشی کنه تا روی دیوار همین پذیرایی نصب کنیم.
هوسوک اضافه کرد
+بعد به گفته مامان این پذیرایی فقط مخصوص وقتی هستش که ما کنار همیم از بقیه مهمون ها پایین پذیرایی می کنیم.
آقای مین گفت
بله جیهوپ عزیز ما همه قرار گذاشتیم که داخل خونه هامون حداقل یک پذیرایی یا فقط مخصوص خودمان داشته باشیم.
هوسوک با شنیدن اسم دومش تعجب کرد و با چشمای سوالی به آقای مین نگاه کرد که یونگی رو بهش گفت
×یادمه وقتی بچه بودیم همه تو رو به این اسم صدا می کردیم.
+اوه ..آره ولی خیلی وقتی که اینجوری صدام نکردن به خاطر همین یکم تعجب کردم
جدوا : پس از این به بعد قراره که اینجوری صدات کنیم.
جیهوپ فقط سرتکون داد و لبخند شیرینی زد .
یونگی در حال دید زدن لبخند جیهوپ بود که سوزشی حس کرد و هیییسی کشید .
همه با نگرانی سمتش برگشتن
یونا :اوه پسرم موظب باش
یونگی دست دیگش روی انگشت که بریده بود گذاشت و گفت
×نگران نباشید یک بریدگی ساده چیزی نیست الان ترمیم میشه.
تو دلش به خودش فحش داد که چرا اینقدر به پسر میزاره پسر روبروش حواسشو پرت کنه.
جیهوپ با تعجب و نگرانی به دست یونگی نگاه می کرد
که متوجه شد زخم خودبه خود ترمیم شد.
توی فکر گفت :اوه لنتی من چقدر خنگم اون یه خوناشام و وقتی رایحه ای ازش حس نمیکنم یعنی خوناشامِ دیگههه
بعد از مدتی خانواده مین با خداحافظی کاخ جانگ رو ترک کردند.
خانواده جانگ بعد از بدرقه کردن مهمون های خودشون اونقدر خسته بودند که سریع شب بخیر گفتند و همه به سمت اتاق هاشون حرکت کردند تا استراحت کنن.
نامجون
+این فوق العاده است مامان بهتون تبریک میگم
_ممنون پسرم
+خیلی دلم میخواد دوباره کنار هم جمع بشیم منتظرم...
_ماهمه این آرزوی داریم به زودی عزیزم به زودی
+باشه مامان خیلی خوشحالم کردی من دیگه باید برم
_مواظب خودت باش پسرم
ESTÁS LEYENDO
The best mistake
De Todoبا استرس به دستِ پیرمرد خیره شده بودن. پیر مرد بعد از چندبار بررسی سنگ ها ،از بالای عینکش به زوجی که امیدوارانه بهش چشم دوخته بودن و منتظر نتیجه بودن نگاه کرد. چندبار با خودش مرور کرد که دقیقا چی باید بهشون بگه و کلمات رو تو ذهنش تکرار کرد. ایستاد...
