Your Blood Is Mine

CHAPTER 62

FIOLEE's POV

"Fiolee!" Nakita ko si Julienne na kumakaway sa'kin kaya agad akong tumakbo papalapit sa kaniya.

"Bhess!" maiyak-iyak ko siyang niyakap, sa tagal ng hindi namin pagkikita ay lahat ng ala ala ko ditto sa Pilipinas ay bumalik sa memorya ko.

❦❦❦

Matapos namin magkita ay umalis na kami sa airport at pumunta sa bahay nila, Isa na siyang accountant sa isang sikat na bangko dito sa Pilipinas at sabi niya baka daw next year ay magbalak na sila magpakasal ni Bruce pag nakaipon na sila at makabukod.

"Ikaw lang mag-isa dito bhess?" Tumango siya.

"Malayo kasi kung sa Cavite pa ko titira kasama nila mama, mahihirapan akong byumahe pag nagkataon." tumingin ako sa paligid at parang lalo kong na miss pumunta sa unit namin.

Kung saan kasama ko si Marshall.

"Fiolee ayos ka lang? At saka sigurado ka na ba d'yan sa plano mo?" Tumango ako.

"Kailangan kong ayusin 'tong gulong na umpisahan ko, isa pa 'di ko rin naman siyang kayang burahin sa utak ko." ngumiti siya sa'kin at niyakap ako.

"Kung ganun susuportahan kita, pero bago 'yun bisitahin muna na'tin sila Reyly." napangite ako, kamusta kaya ang iba? kasi simula ng birthday ni Marshall nagkagulo na ang lahat, ni wala na kong balita sa iba at kung ano na ba ang istado nila.

Kaya nung pagtapos namin magpahinga ay nagtungo kami sa bahay nila Reyly, siya na ang nag mamayari ng college school na dati ay pinag-aaralan namin at sabi ni Julienne isa namang professor si Prince sa universidad na 'yun.

"Iniisip mo ba kung okay sila?" Napatingin ako sa kaniya.

"Okay lang sila ni Prince at baka magulat ka na may anak na sila." ngumiti siya ng nakakaloko at napahiyaw talaga ako.

"Akala ko magkagalit sila? At saka kailan pa sila kinasal?" Nakakaloka naman kasi wala akong kaalam alam, akala ko mag kagalit sila dahil nga sa naging bampira si Prince.

"Hindi, unti-unti naman na tanggap ni Prince ang pagkatao niya at 'yung away nila dahil kay Kenneth? Ayos na din 'yun wala na silang pakialam doon lalo na nung nagkaanak sila, na una nga lang 'yung baby bago ang I Do." Na tawa-tawa niyang sabi, na tuwa naman ako kasi kahit ganun at least isa sa mga tropa ko nagkaroon ng happy ending.

Di naman katagalan ang byahe at nakarating agad kami sa bahay nila Reyly, hindi pa kami nag do-door bell ay agad na 'yun binuksan ni Prince at niyakap ako ng mahihpit.

"Sabi ko na nga ba eh, ikaw 'yan na amoy kita hahaha." niyakap ko rin siya nang mahigpit at napaiyak na naman ako.

"Miss na miss ko na kayo alam niyo ba 'yun! Waaaah Prince Sorry." tumawa siya at hinawakan ang ulo ko.

"Ayos lang 'yun, kung hindi naman nangyari 'to siguro hindi ako ganito kasaya ngayon." ngumiti na lang ako pagtapos ko siya makitng masaya ngayon.

"Fiolee!" Napatingin ako sa babaeng may malaking tyan sa likod ni Prince.

"REYLY! "Yayakapin ko sana siya ng mahigpit kaso humarang sa'min ang napakalaki niyang tyan.

"Wow ang laki-laki niya." hinipo ko ito at nararamdaman ko ang pagtibOk ng puso ng batang nasa sinapupunan niya.

"Ilang months na siya?" Tanong ko at biglang tumawa si Reyly.

"three weeks lang siya, manganganak na ko next thursday." nanlaki ang mata ko, one month nga lang pala ang pagbubuntis ng isang normal na bampira.

"Grabe na e-excite na ko, buti na lang maabutan kitang manganak." ngumiti siya sa'kin at inaya ako na kaming pumasok sa loob ng mansion nila.

Nagkwento sila ng kung ano ano at iba pang mga bagay na nakaligtaan ko na sa mga lumipas na taon.

Ang bawat isa pala sa'min ay successful na.
Si Bruce ay may mataas na ranggo na sa pagiging seaman, si Angelo naman ay nag te-take ulit ng course na fashion artist pagtapos niya matapos ang pagiging chief niya, si Dexter naman ay kinuha bilang isang chief sa isang five star hotel dito sa Manila at si Jude at ang girl friend niya ay kinasal na last June at naninirahan na ngayon sa canada at may sariling restaurant na.

Lahat kami maayos na ang mga buhay pwera lang kay Marshall, na pagiwanan na namin siya, pariwala na siya at na wala na lahat ng pangarap niya, ang hirap naman isipin ng mga bagay na 'yun. Kami nakakaangat na sa buhay at na tupad bawat pangarap namin tapos siya na sira lang ang pangarap dahil sa'kin.

"Fiolee okay ka lang?" Nabalik ako sa ulirat at ngumiti na lang sa kanila.

"Guys nung nakaraan nakausap ko sila Angelo at gusto nilang huminge ng tawad kay Marshall, pero wala sa'min ang nakakaalam kung na saan siya." parang nag iba naman ang kinikilos ni Prince at bigla siyang nabilaukan.

Napatingin kaming tatlo sa kaniya dahil kakaiba ng ang kinikilos niya at dahil doon nagkaroon kami ng idea kung saan pwede mahanap si Marshall.

Pero sana mag nagkaharap kami ready na ko at kayang kaya ko na siyang kausapin at huminge ng tawad, sana pag nagkita kami ako pa rin ang mahal niya.

"Mahal ka pa rin nun." biglang sinabi sa'kin ni Prince kaya na gulat ako.

"Binabasa lo ba ang nasa isip ko?" Umiling siya

"Masyado ka lang transparent Fiolee, halata naman sa akto mo saka ano ka ba kilala kita." ngumiti na lang ako, 'di pa rin nagbabago si Prince.

"Saka mo na siya kausapin pag ready kana." tumango na lang ako sa kanila at nagkwentuhan pa kami about sa mga nangyari sa loob ng apat na taon.

Sa apat na taon na 'yun, naging okay ang buhay namin, na tupad namin ang mga pangarap namin pero siya na iwan sa nakaraan at hirap bumango dahil 'yung nag iisang taong hahawakan niya para makabangon tinalikuran pa siya.

Napaka selfish ko naman para isip lang na ako lang ang nasasaktan, napakatanga ko para iwan siya at hindi isipin ang mga bagay na maaring mangyari sa kaniya.

Nakakainis.

Naiinis ako sa sariliko. 

TO BE CONTINUED