KURUCUNUN YILDIZLARI

6. BÖLÜM: KAÇIŞ

Kayranın söylediği cümlede olduğumuz yerde kalakalmıştık. Şu son zamanlarda yaşadığım şeyler hiç normal şeyler değildi. Bizi öldürmek isteyen bir ay takımı vardı. Ama ay takımı kimdi? Ve neden bizi öldürmek istiyorlardı? Keşke yaşadığım şeyler bir rüya olsaydı.

''Kayra dediğin şey de emin misin?'' dedi Doruk.

''Evet abi. Hadi hemen gitmeliyiz diyorum size. Melis güven sadece, güven.''

''Tamam, ama Rüzgâr ne olacak? Beni merak eder. Onu burada bırakamam. Kahretsin onu unutmuştum.'' dedim ve kapıdan adım atacakken Doruk kolumdan tutup beni durdurdu.

''Melis gidemezsin. Bak bunlar her kimse ikimizi de öldürmek istiyor. Bu yüzden Kayraya güveniyoruz ve gidiyoruz hemen buradan.

''Olmaz. Rüzgârı bırakamam.'' dedim ve tekrar adım atacakken bu sefer Kayra durdurdu.

''Ne var Kayra? Sen de mi aynı şeyleri söyleyeceksin? Ayrıca sen Doruk'u nereden tanıyorsun?''

''Bak Melis yeter ki gidelim buradan size her şeyi anlatacağım.''

''Ya siz beni anlamıyor musunuz? Onu orada bırakamam.''

''Melis Rüzgâr yok. Nerede? Burada mı? Seni düşünüyor mu? Hayır? Eğer düşünseydi tam şimdi burada olurdu öyle değil mi?'' dedi bana bakıp bağırarak. Onun bu şekilde böyle tepki vermesine cidden anlam verememiştim. Ama beni sinirlendirdiği kesindi.

''O benim her şeyim Doruk. Kimsenin beni düşünmediği kadar düşünen ve babamın bile benim yanımda olmadığı kadar yanımda olan... Neyse uzatmaya bile gerek yok. Siz gidin ben kalıyorum.'' dedim ve koşarak evden uzaklaştım. Köşeyi dönen siyah arabaları görünce eve hızlıca girdim ve kapıyı kapatıp kilitledim. Bana seslendiler ama umursamadım. Onu bulmalıydım.

''Rüzgâr, Rüzgâr neredesin?'' diye seslendim ama bir cevap alamadım. Odaları dolaştım ama yoktu. Sonra masada duran telefonumu elime aldım ve babamın 25 cevapsız aramasını gördüm. Görür görmez direk babamı aradım.

''Melis neredesin? Evdeysen çık hemen. Duydun mu beni? Çık hemen.''

''Baba neler oluyor?'' dedim korkuyla.

''Nedenini sorma kaç kurtar kendini. Her şeyi anlatacağım sana gelince. Yeter ki kurtar kendini.'' dedi ve kapattı.

''Kahretsin.'' dedim ve kapı açıldı. Sonra geri geri giderken arkamdan birsi gelip ağzımı kapattı ve sağ kolumla dirsek attım. Arkamda ki kişi önüme gelince içim rahatladı. Gelen Doruktu.

''Sessiz ol. Çıkacağız buradan.'' dedi ve kafamı salladım. Sonra Dorukla beraber mutfak kapısından çıktık. Duvarlara doğru yürüdük ve diğer yola geçmek için duvardan atlamalıydık.

''Tutun bana sana yardım edeceğim.'' dedi.

''Ama sen...'' dedim ve sözümü kesti.

''Cidden tartışacak sırası değil Melis. Ne diyorsam yap lütfen.'' dedi ve ona tutunup duvardan atladım. Sonra ona bakarken gelen iki adamı gördüm.

''Doruk çabuk ol. Geliyorlar.'' dedim ve içimi korku salmıştı. Ona bir şey olacak diye korkuyordum. Sonra Doruk atladı ve onu tuttum. Düşmesini engelledim. Bana baktı.

''Tut ellerimi ve olabildiğince hızlı konuş Melis.'' dedi.

''Tamam. Hadi gidelim.'' dedim ve beraber el el koşmaya başladık. Olabildiğince hızlı koşmaya devam ettik. Arkamızdan geliyorlardı. Dört kişi olmuşlardı. Sonra önümüzde bir araba durdu. Kahretsin yakalanmıştık. Nefes nefese kalmıştık.