BAB 42

1.7K 38 4
                                    

Aaira dan Dhia berjalan seiringan menuju ke kafe. Mereka mempunyai peluang untuk melepak bersama kerana sebelum ini Dhia sering pulang awal ke rumah kerana dia sudah mendirikan rumah tangga. Tidak sopanlah jika isteri pulang lewat ke rumah.

"Aaira, Ahad ni jemputlah datang rumah aku. Ada makan-makan. Ajak Hawa sekali. Aku masak special untuk korang."

"Wah, sejak dah kahwin ni, makin pandai masak eh. Waktu kita serumah dulu kemain jarang lagi kau masak." Perli Aaira. Sengaja sahaja dia ingin menyakat Dhia.

"Eh of course lah. Aku kan dah bersuami. Kenalah rajin masak takut nanti suami lari pergi dekat perempuan lain."

"Eii menyampah lak aku dengar. Asal harini kau tak balik awal? Sejak kau dah kahwin ni, laju je kau eh bila waktu balik. Kau lah orang yang pertama akan keluar pejabat dulu."

"Kau tak faham. Kau tak kahwin lagi. Harini Irfan ada kerja banyak. Jadi dia balik lambat harini." Sedikit kecewa wajah Dhia apabila bercakap tentang pekerjaan suaminya yang sibuk itu.

"Patutlah harini kau macam sedih je. Selalunya waktu nak balik lah berseri-seri wajah kau."

"Nampak ketara ke, Aaira?" Tanya Dhis ingin tahu.

"Ketara sangat. Tapi kitorang tak bagitahu kau pun sebab tak nak rosakkan kebahagiaan kau. Hehehhe." Jelas Aaira sambil mengambil tempat di kafe tersebut. Dhia duduk berhadapan dengannya.

"Eleh. Mesti korang kutuk kaw kaw kan belakang aku."

"Eh, macam mana kau tahu? Kau pasang spy ke?" Kata Aaira sambil memandang sekeliling kafe itu. Manalah tahu sejak dah kahwin ni Dhia pasang spy ke.

"Wah, so betullah ni? Kenapa aku rasa tersakiti hah? Selalunya aku lah yang selalu bergosip pasal orang. Bila kena dekat diri sendiri baru aku tahu apa perasaannya bila orang bergosip pasal aku."

"Hah tahu pun. Karma is like a boomerang."

"Eleh kau cakap orang. Kau pun dua kali lima je lah sama macam aku." Dhia mencebik.

"Eh tak sangka pula terserempak dengan pengantin baru dekat sini." Hanif yang baru sahaja sampai di cafe tersebut menyakat Dhia.

"Sejak dah kahwin ni, makin sombong dengan kita. Ye lah tahu lah kitorang ni single dia tu dah married." Sambung Mirza.

"Korang berdua jangan nak berlawyer buruk dekat sini eh. Menyampah aku."

"Untunglah kau Dhia dapat suami yang hensem macam Irfan tu." Puji Mirza pada Dhia.

"Sebab tu lah setiap hari dia pecut nak balik awal." Sakat Hanif lagi.

"Wah wah korang berdua ni bab nak menganjing aku memang nombor satu kan? Aku harap sangat korang berdua ni kahwin sesama sendiri. Banyak benda weh aku nak membahan korang nanti."

"Wah mulut kau tu jaga sikit, eh. Tak de masa aku nak kahwin dengan mamat sotong ni." Kata Mirza sambil mengutuk Hanif.

"Kemain lagi kau kan haritu backup aku kata aku bukan sotong. Sekarang ni apa jadi? Kau kutuk aku pula. Tu lah orang kata dah ludah pergi jilat balik buat apa kan?"

"Mulut kau ni kan kalau aku cili-cili kan memang setahun kau tak boleh bercakap. Jangan sampai aku buat tau!"

"Eleh macam lah aku takut. Meh lah cuba cili mulut aku. Kau tengok  nanti aku ni sotong ke tidak."

"Cakap besar pula dia ni. Aku buat betul-betul kang!"

"Buatlah!"

"Ouh kau nak cabar aku pulak eh!ingat aku tak berani nak buat ke?!"

"Oi dah-dah lah tu gaduh. Ada juga aku call tok kadi ni kang. Kahwinkan korang berdua macam yang Dhia cakap. Bila jumpa je macam anjing dengan kucing. Memanjang nak gaduh." Sampuk Aaira sambil mengugut mereka.

"Tah. Orang dah lah stress kerja. Tak pasal-pasal kena jadi penonton love-hate drama korang pula." Sambung Dhia lagi sambil menghirup air yang diordernya tadi.

"Kalau dah suka sama suka tu mengaku je lah." Kata Aaira sambil memandang nakal kepada mereka.

"Haah. Kalau pendam nanti takut ada yang melepas." Tambah Dhia lagi. Mereka berdua memang gemar menyakat Hanif dan Mirza.

"Ish apa yang korang berdua merepek ni? Kitorang mana ada apa-apa! Kan Hanif?"

"I'm not sure." Kata Hanif sambil mengangkat bahunya. Dia sengaja ingin menambahkan persoalan di minda mereka.

"Kau ni Hanif buat diorang lagi suspicious pula kat kita! Tak membantu langsung!"

"Eleh, mahu tapi malu. Kalau suka tu cakap je lah. Penat tau tak aku tunggu kisah cinta korang ni. Kalau tunggu lama aku pun boring lah nak tengok." Jelas Aaira.

"Cakaplah apa yang korang nak. Yang aku tahu aku takkan sesekali jatuh cinta dengan mamat annoying ni."

"Auch! Terasa aku tahu tak?" Sakat Hanif seakan akan memegang hatinya yang terluka itu.

"Takpelah Hanif. Biarlah orang tu nak jual mahal. Nanti dia juga yang melepas nanti." Sakat Aaira lagi.

"Ye lah kan. Siapa je yang tak suka Hanif ni? Budak junior semua tergilakan dia. Takut nanti budak junior kebas dak Hanif ni." Tambah Dhia lagi. Sengaja sahaja dia ingin menokok nambah cerita.

"Buat sakit hati je cakap dengan korang ni. Ada je benda nak sakat aku kan? Bila ada peluang je mesti nak sakat aku."

"Eh mestilah. Ada peluang kot. Takkan aku nak sia-siakan peluang tu pula kan?" Kata Dhia dengan selambanya.

"Argh! Whatever lah! Hanif, jom balik! Kang terlepas train pula. Menggelupur lah kau sorang-sorang nanti kat stesen tu bila kena tinggal."

"Okay, ma'am. Okay lah geng aku balik dulu. Pape roger. Ma'am besar dah marah ni. Kang tak pasal-pasal tumbukan melayang pula dekat muka aku." Perli Hanif pada Mirza. Mirza yang disebelahnya hanya sabar sahaja dengan perangai Hanif yang suka menyakitkan hatinya itu.

"Okay, bye! Hati-hati. Jangan jatuh cinta pula!" Sakat Aaira sehingga membuatkan Mirza memandangnya dengan pandangan tajam.

Dhia dan Aaira tertawa melihat telatah Mirza itu. Walaupun dia kelihatan marah tetapi hatinya berbunga. Mereka sengaja sahaja ingin membuatnya blushing.

Aku P.A Si Dingin Itu!Where stories live. Discover now