O, kendi halinde yaşardı. Okuldan eve, evden antrenmanlarına giderdi. Gündüzleri normal biriydi. Sıradandı. Onu kimse merak etmezdi. Ünü için peşinde koşanlar olurdu ama onu gerçekten tanımak isteyen kimse olmazdı.
Ben hariç.
Ben, gündüzleri a...
Multi: Balın'ın elbisesi ve MaNga-Dünyanın Sonun Doğmuşum (bölüm içinde geçiyor❤)
Keyifli okumalaar, satır aralarında buluşalım💖
☁️☁️☁️
Cefa: Tahminen ne zaman gelirsiniz, Eleysoş Hanım? Ağaç oldum da
Cefa:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Balım: Ay elimdekiler düştü, ne yapıyorsun?
Balım: O piercingten ben de istiyorum
Balım: Ayrıca Eleysoş ne aq, hiç güzel olmuyor
Cefa: Yok sen yaptırma, çok acıyor
Balım: Olsun
Cefa: LÜTFEN BUNU GELİNCE KONUŞABİLİR MİYİZ PORTAKALIM? GEL ARTIK ŞU AQ ARABASINA
Balım: Portakalın mıyım gerçekten?🥺
Cefa: Evet🥺
Cefa: Ama biraz daha gelmezsen o portakalı kesip yemekten zevk alacağım
Balım: Höst aq
Balım: Geldim, dur
Cefa: DURUYORUM ZATEN
Telefonu yanıma bırakıp oflayarak kapısına baktım bıkkınlıkla. Yaklaşık yarım saattir Balın'ın çıkmasını bekliyordum. İçeri geleyim dediğimde bir dakika içinde çıkacağını ve gelmeme gerek olmadığını söylemişti. Evet, yaklaşık 29 dakika önce söylemişti bunu.
Bugün büyük gündü, Feda ve Meray'ın konseri vardı. Biletler tamamen tükenmişti, bize bile zar zor yer ayarlamışlardı resmen. Konser bir saat içinde başlayacaklardı. Balın Hanım gelirse biz de yetişecektik inşallah.
Tekrar sinirlerim tepeme tırmanırken kitapçının kapısının açılmasıyla hemen Balın'a baktım. Size yemin ederim, tüm sinirim nereme kaçtı bilmiyorum ama pamuk gibi oldum kızı görünce. O kadar güzel olmuştu ki...
Yazlık, açık yeşil bir elbise giymişti vücudunu saran. Özgür'e bir şeyler söylerken üzerine beyaz bir ceket giyiyordu ayrıca. Saçları dümdüz beline uzanıyordu. Aşırı duru ve güzel duruyordu ki... Şok içince elimi kalbime götürdüm. Deli gibi atıyordu manyak.
Balın bana gülümseyip ceketinin içinde kalan saçlarını elini ensesine götürüp özgür bıraktı. Sanki yavaş çekim bir film sahnesi izliyor gibiydim. Bu kız benim sevgilimdi. İnanabiliyor musunuz? Güzelliği karşısında dilimin tutulduğu bu kadın beni seviyordu. Hayatında en değer verdiği şeylerden biriydim. Bunun mümkün olduğuna inanamıyordum. Ne yaşıyordum ben şu an? Ya da yaşıyor muydum?
"Aşkım ne bakıyorsun aval aval? Olmamış mı elbise? Çok mu spor kaçmış? Esen kraliyet balosuna değil bir konsere gittiğimi söyleyerek bunu giydirdi bana." Merakla yüzüme bakıp hafif kırmızı ruj sürdüğü dudaklarını büzdüğünde dayanamayıp öptüm. Valla öptüm, böyle şak diye.
