Eleysa☁️ (Tamamlandı)

Bölüm 27 ☁️ Niye Herkes Bu Kadar Ciddi?

0553*******: Hey!

0553*******: Selam

Telefonum titrediğinde çıkarıp baktım. Bilinmeyen bir numara yazmıştı ama profil fotoğrafı vardı. Çağıl'dı bu.

Cefa: Selam, Çağıl

0553*******: Profil fotoğrafımdan mı tanıdın?

Cefa: Evet

Cefa: Bir şey mi oldu?

0553*******: Yok, hayır

0553*******: Neredesin?

Cefa: Her zamanki kafedeyim, kahvaltı yapıyorum

0553*******: Yalnız mısın? Yanına geleyim mi, ben de tek takılıyordum da canım sıkıldı

Cefa: Olur, sen bilirsin

Çağıl mesajıma görüldü attı ve çevrimdışı oldu. Omuz silkip önümdeki simit ve peynire baktım. Simite bayılırdım. Hemen her kahvaltıda simit alır yerdim. Alışkanlık gibi bir şey olmuştu bu bende. Diğer bir alışkanlığım ise önümde duran çaydı. Bu sabah yine Eleysa bana çay bırakmıştı. Sabahın köründe nasıl siteye girdi, nasıl bıraktı hiçbir fikrim yoktu. Belki de, aynı sitede ya da yürüme mesafesi kadar yakın mahallelerde yaşıyorduk çünkü sabahın köründe kim Beşiktaş trafiğine girmek isterdi ki?

"Selam!" Çağıl mor saçlarını savurarak karşıma oturduğunda hafifçe başımı salladım. "Selam, günaydın."

"Nasılsın?"

"İyidir, sen?"

"Bende iyiyim." Kahvaltıma bakınca hafifçe kaşları çatıldı.

"O termosta ne var? Epey güzel kokuyor." Termosu parmaklarımla kavradım.

"Özel tarif bir çay. Tadı da kokusu kadar enfes."

Çağıl gülümsedi. "Tadına bakmamda bir sakınca var mı?"

"Yok."

"Ben bir karton bardak alıp geleyim." Hızla kalktı ve gidip bardak alıp geldi. Bardağına biraz doldurdum.

Çayı içer içmez gülüşü solmuştu. Kaşları çatıldığında çayı beğenmediğini düşündüm. Hiç damak zevki yok muydu bu kızın?

"Ne oldu?"

Çağıl hemen gülümsedi. "Hiç, tadı güzelmiş. Kim yaptı bunu?"

"Tanımazsın. Bir arkadaş."

Çağıl yavaşça başını salladı. "Ee, dersin var mı bugün?" Dedi ve önüne gelen mor saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdı. Evet, saçlarını mora boyamıştı.

"Girdim çıktım, bugün başka dersim yok. Sare'lerin yanına giderim belki." Diyerek susmasını umdum. Rahat kafayla kahvaltımı yapmak istiyordum sadece.

"Aslında... İşin yoksa bugün bir şeyler yapalım mı?" Ağzıma soktuğum yarım simitle öylece kalakaldım. O ve ben... Başbaşa?

Çayımdan birkaç yudum alıp ağzımdaki yarım simiti zorlukla yuttum. "Ne yapacağız?"

"Sadece... Vakit geçiririz." Bana hafifçe gözlerini kısıp baktı. "Seni tanımak istiyorum."

Aslında kesin olarak reddedeceğim bu teklif, beynimin içinden Sare Reis'in sesini duymamla hafif sıcak bakmamı sağlamıştı.

Sakın reddetmek gibi bir gerizekalılık yapma, Cefa. Yaren gittiyse gitti! Önüne bak, hayatını yaşa. İnsanları bu yüzden kırma. Yapabilirsin! Hadi, kabul et. En azından bir şans ver ona. Belki ondan hoşlanacaksın?