ကံကြမ္မာစေရာ [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၁၁၇ ။ ေအးစက္ေသာေဆာင္းရာသီဇီးပြင့္

[Zawgyi]

ေဝ့လန္က  ေလာ့ေဝ့ ပင္ပန္းမွာကို စိုးရိမ္တဲ့အတြက္ အနားယူေစခ်င္ေပမဲ့ ေလာ့ေဝ့အိပ္ေမာက်ျပီး တစ္ဖန္ျပန္လည္မနုိးလာမွာကိုလည္း အင္မတန္ေၾကာက္ရြံ႕မိတယ္။ ေလာ့မိသားစု လာလည္တဲ့အခ်ိန္ကလြဲရင္ ေဝ့လန္က အခန္းထဲပဲေနျပီး ေလာ့ေဝ့ကို ေစာင့္ၾကပ္ေပးကာ ေျခတစ္လွမ္းေတာင္ မခြာေလဘူး။

ေလာ့ေဝ့က ေဝ့လန္အတြက္ကူလ်ွိဳ႕ပံုကိုဆြဲေပးလုိက္ျပီး ဒီလူ႕ကိုသတ္ခဲ့မသတ္ခဲ့ ေမးလိုက္တယ္။

ေဝ့လန္က ပံုတူပန္းခ်ီကားကို ဂရုတစိုက္ျကည့္ျပီးေနာက္ သူ တစ္ခါမွဒီလူ႕ကိုမျမင္ဖူးတဲ့အတြက္ ေခါင္းယမ္းျပလိုက္တယ္။

ေလာ့ေဝ့ ေဝ့လန္မွတ္ဥာဏ္ကိုယံုတဲ့အတြက္ ကူလ်ွိဳ႕မေသဘူးဆုိတာ ယံုျကည္ခဲ့တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႕မွာပဲ ကူလ်ွိဳ႕ပံုတူဟာ ခ်ီလင္းစံအိမ္ေတာ္ဆီ ေရာက္လာခဲ့တယ္။  ဒီေနာက္မွာေတာ့ ကူလ်ွုိဳ႕ဆိုတဲ့လူေနာက္လိုက္ဖုိ႕ ခ်ီလင္းစံအိမ္ေတာ္ကေန လူသတ္အမိန္႕ထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။

ေလာ့ေဝ့ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသက္သာလာျပီး ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျပန္စားေသာက္နုိင္ျပီ။ အရမ္းၾကီးအဆီမ်ားျပီး အီစိမ့္တာေတြစားရတာေတာ့ မျကိုက္ေသးတုန္းပဲ။

ဧကရာဇ္ရွင္းဝူက ေလာ့ေဝ့ကို ေန႕တုိင္းစစ္ေဆးေပးဖို႕လူလႊတ္ေပးၿပီး အားေဆးေတြနဲ႔ က်န္းမာေရးေဆးပစၥည္းေတြ အမ်ားႀကီးေပးပို႔ေလတယ္။ လိုက္နာေစာင့္ထိ္န္းအပ္တဲ့ က်င့္ဝတ္ေတြအရ မသင့္ေတာ္တာသာ မဟုတ္ရင္ သူ ေလာ့ေဝ့ကို နန္းေတာ္နံရံထဲမွာပဲ ျပန္လည္သက္သာေစခ်င္တယ္။ အဲလုိသာဆုိ သူ အေႂကြးအမ်ားႀကီးတင္ေနတဲ့ ဒီသားအေပၚ ပိုၿပီး အာရံုစိုက္ႏုိင္မွာပဲ။

ေလာ့က်ီခ်ိဳး၊ ေပၚဟြား၊ ေလာ့ဇီ၊ ရႊီယြဲ႕ေျမာင္နဲ႔ သူ႕သံုးႏွစ္သားတူေလးကေတာင္ ေလာ့ေဝ့ ဆႏၵနဲ႔ေတာင္းဆုိမႈသမ်ွကိုနားေထာင္ၿပီး သူ႔ကိုနည္းနည္းေလးစိတ္ျငိဳျငင္ေအာင္ လုပ္မိမွာကိုေတာင္ ေၾကာက္ေနၾကတယ္။

ေလာ့ေဝ့ သူရ႐ွိသမ်ွ ဂရုစိုက္မွုတုိင္းကို အျပံဳးနဲ႕တံု႕ျပန္ခဲ့တယ္။ သူ႕မိသားစုကို သူ႕အတြက္မစိုးရိမ္ေစခ်င္ဘူး။ ဒီဘဝမွာ သူတုိ႕ကိုေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႕ စိတ္ေရာကိုယ္ပါျမွုပ္နွံခဲ့ေပမဲ့ နွလံုးသားကေတာ့ ေအးစက္ေနခဲ့တုန္းပဲ။ သူ နွင္းေတြကို ေၾကာက္ရြံ႕စျပဳလာတယ္။ အရင္ဘဝပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီဘဝပဲျဖစ္ျဖစ္ နွင္းေတြဟာ သူ႕အိပ္မက္ဆိုးအကုန္လံုးရဲ႕ ေနာက္ကြယ္ကန္႕လန္႕ကာျဖစ္ေနခဲ့ေလရဲ့။