ကံကြမ္မာစေရာ [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၅၄ ။ ေဝ့လန္စာလံုးမ်ားကိုေလ့က်င့္

[Zawgyi]

ခ်ီဇိက ေပါင္တင္စားပြဲငယ္ေလးတစ္လံုးကိုယူလာျပီးအိပ္ရာပၚတင္လိုက္တယ္။ေရွာင္ေရွာင္က စားပြဲေပၚ ဖေယာင္းတိုင္ထြန္းျပီး မွင္ရည္ ၊ စုတ္တံနဲ႕စာရြက္ေတြကိုသူ႕ေနရာနဲ႕သူခ်လိုက္တယ္။ နွစ္ေယာက္သားကေနာက္ေတာ့ ထြက္သြားျကတယ္ ။

ေလာ့ေဝ့ကစာရြက္ေပၚ စာလံုးနွစ္လံုးကိုေရးကာ ေဝ့လန္ကုိ သင္ေပးလိုက္တယ္။
"လန္ ဒါကငါ့အေဖနာမည္ က်ီခ်ိဳးတဲ့"

ေဝ့လန္ကဂရုတစိုက္ လိုက္ကူးေရးရွာတယ္။

"ဒီစုတ္ခ်က္ကဒီလိုျဖစ္ရမွာ" ေလာ့ေဝ့ကေဝ့လန္လက္ကိုကိုင္ျပီး သူ႕ကိုေသခ်ာညြွန္ျပေပးေနတယ္။

ေဝ့လန္ကေခါင္းငံု႕ျပီး စာလံုးပံုစံေတြကိုဆက္ေလ့က်င့္ဖုိ႕အာရံုစိုက္ေနတယ္။ စာမ်က္နွာ2မ်က္နွာအျပည့္ခ်ေရးျပီးေနာက္ေလာ့ေဝ့ကိုသူေမာ့ျကည့္လိုက္တယ္။ သူေရးတာအဆင္ေျပရဲ့လားလို႕ေမးခ်င္ေပမဲ့ ေလာ့ေဝ့က ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ေနတာျမင္လိုက္ရတယ္။

"သခင္ေလး" ေဝ့လန္က သူ႕ကိုတံေတာင္နဲ႕ခပ္ျဖည္းျဖည္းတြန္းလိုက္တယ္။

"ဟမ္" ေလာ့ေဝ့က အိပ္ခ်င္စံုမြွားနဲ႕မ်က္လံုးပြင့္လာတယ္။
သူကတစ္ေန႕လံုးဟိုဟိုဒီဒီသြားလာေနရျပီး ပင္ပန္းေနခဲ့တာပဲ။

"သခင္ေလး ျပန္ျပီးအနားယူသင့္ေနျပီ" ေဝ့လန္ကအၾကံေပးလိုက္တယ္။

"ငါဒီမွာပဲအိပ္လိုက္ေတာ့မယ္" ေလာ့ေဝ့က ထပ္ျပီးမထခ်င္ေတာ့ဘူး။ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ျပီး အရုဏ္ဦးတက္လုနီးျပီ။ တကယ္လို႕သူ႕အခန္းကိုသာအခုျပန္ရင္ အိပ္ရာခင္းေတြခင္သျပီးသန္႕ရွင္းဦးမယ္ဆိုရင္ တစ္ေရးေတာင္ေမွးလိုက္ရမွာမဟုတ္ဘူး။

ေဝ့လန္ကစားပြဲကို ေျမျကီးေပၚ ဂရုတစိုက္ေရြွ႕လိုက္တယ္။
သူျပန္လွည့္လာခ်ိန္ ေလာ့ေဝ့ကထပ္အိပ္ေမာက်လုနီးပါးျဖစ္ေနတာျမင္လိုက္ရတယ္။
"လန္" ေလာ့ေဝ့က ကိုယ္လွိမ့္ေနတယ္။
"မင္းလည္းအနားယူသင့္ေနျပီ"

ေဝ့လန္ကိုယ္တိုင္လည္း  လွဲခ်လိုက္တယ္။ သူ ေလာ့ေဝ့ကိုေကာင္းေကာင္းနားမလည္ေသးဘူး ျပီးေတာ့ ေလာ့ေဝ့ကသူ႕အေပၚအရမ္းေကာင္းျပီး ေဘးကိုမဖယ္ထုတ္တာကိုလည္းနားမလည္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေဝ့လန္က သူ႕အေပၚဆက္ဆံတဲ့ပံုေတြ၊ "လန္" လို႕ေခၚပံုေတြ ၊ သူနဲ႕ဟာသလုပ္တာေတြကို သေဘာက်တယ္။သူ ဆာေလာင္မွုေတြ အရွက္ကြဲမွုေတြကိုထပ္ျပီးသည္းခံစရာမလိုေတာ့ဘူး။ သူ တကယ့္လူအစစ္လိုေနနိုင္ျပီ။ ဒီခႏၶာကိုယ္ကဘယ္ေလာက္ျကာရွည္ခံဦးမလဲမသိေပမဲ့ ေလာ့ေဝ့ေဘး နည္းနည္းပိုျကာျကာထပ္ေနခ်င္တဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးထားမိလာတယ္။