ကံကြမ္မာစေရာ [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၅၆ ။ျမိဳ႕ေတာ္စစ္စခန္း၏ စစ္သူၾကီး

[Zawgyi]
"တကယ္လို႕သခင္ေလးတစ္ခုခုလိုတယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးကို သာေျပာလိုက္ပါ" ေက်ာင္းဖူကထပ္မေစာင့္နိုင္ေတာ့။ ေလာ့ေဝ့မွာ သူ႕ကိုေတာင္းဆိုရခက္တာတစ္ခုခုရွိေနမွန္းသိ၍ တုိက္ရိုက္ေမးလိုက္သည္။
"ဒီနိမ့္က်တဲ့အေစခံက သခင္ေလးလိုခ်င္တာမွန္သမ်ွ ျဖည့္ဆညိးေဆာင္ရြက္ေပးဖုိ႕ဆႏၵရွိပါတယ္"

ေလာ့ေဝ့ နွုတ္ခမ္းေထာင့္မ်ားမွာ ေကာ့တက္သြားကာ ေက်ာက္စိမ္းလက္စြပ္တစ္ကြင္းကိုထုတ္ေပးလိုက္သည္။
"ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားေနတာပါ ေက်ာင္းကုန္းကုန္း ဒါကို ကြ်န္ေတာ္ ျမိဳ႕ေတာ္ျပန္လာတဲ့လမ္းမွာဝယ္ခဲ့တာ ေက်ာင္းကုန္းကုန္းကိုေပးခ်င္ေပမဲ့ၾကိဳက္မၾကိဳက္မသိလို႕"

ေက်ာင္းဖူမ်က္နွာကျပံဳးရြွင္ေတာက္ပသြားတယ္။
"သခင္ေလး! ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးဘယ္လိုလုပ္...အိုး!" သူကလက္နွစ္ဖက္လံုးနွင့္ လက္ေဆာင္ကိုယူလိုက္သည္။
"သခင္ေလးသေဘာက်တာမွန္သမ်ွ ဒီအေစခံက နွစ္သက္ပါတယ္" ေက်ာင္းဖူက ေက်ာက္စိမ္းေတြပတၱျမားေတြကိုသေဘာက်တယ္။ေလာ့ေဝ့ဆီကလက္စြပ္က အဆင့္တန္းျမင့္ ေက်ာက္စိမ္းကေနလုပ္ထားတာျဖစ္လို႕ေစ်းမေပါေပ။ေက်ာင္းဖူ ေလာ့ေဝ့ကိုထပ္တလဲလဲေက်းဇူးတင္ေနတယ္။
.
ေလာ့ေဝ့ကေက်ာင္းဖူနဲ႕စကားအနည္းငယ္ဆက္ေျပာျပီးအဆံုးမွာေတာ့ နဥ္ေဖးမိသားစုနဲ႕ဆိုင္တဲ့အေၾကာင္းကိုမေျပာဖုိ႕ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ က်န္႕မိသားစုကေနသူေခၚလာခဲ့တဲ့ ကေလးက မေန႕ညကမွနန္းတြင္းစေရာက္ကာစျဖစ္ေပမဲ့ ေက်ာင္းဖူရဲ႕ ေကာလဟာလေတြအရ သင္းကြပ္္ဖုိ႕နန္းေတာ္အမိန္႕ထုတ္ထားတာျကားလိုု္က္ရတယ္။ ေလာ့ေဝ့ စိတ္ထဲ မေကာင္းျဖစ္ကာ ဒါကပဲ နဥ္ေဖးမိသားစုအေပၚ ညွာတာဖို႕ျဖစ္သြားေစတာလားမသိေတာ့ဘူး။
 
ေက်ာင္းဖူျပန္သြားခ်ိန္ မ်က္နွာမွာအျပံဳးေတြနဲ႕။

ဧကရာဇ္ေန႕လည္ခင္းအနားယူေနတုန္း ေလာ့ေဝ့ကအခြင့္ေကာင္းယူျပီး သူ႕အကိုေလာ့ဇီကိုရွာဖုိ႕ျမိဳ႕ေတာ္စစ္သူၾကီးရဲ႕စစ္စခန္းကိုထြက္လာခဲ့တယ္။ လူေကာင္းအခ်ိဳ႕ကိုမင္က်န္းစံအိမ္ေတာ္ဆီပို႕ခိုင္းျပီး နဥ္ေဖးမိသားစုကိုျမိဳ႕ေတာ္ဆီလံုလံုျခံဳျခံဳေရာက္ေစခ်င္လို႕ပဲ။