ကံကြမ္မာစေရာ [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၁၅၇ ။ အားခ်ိဳး၏ေသဆံုးမႈ

အပိုင္း ၁၅၇ ။ အားခ်ိဳး၏ေသဆံုးမႈ

အားခ်ိဳးက အျပစ္သားအေစခံကို ဟြားက်ဲ႕ရဲ႕ သူေတာင္းစားေတြစုေဝးရာေနရာကို ေခၚလာခဲ့တယ္။ အျပစ္သားအေစခံက ျမိဳ႕ေတာ္မွာ ၾကီးျပင္းလာခဲ့တာဆုိေပမဲ့ ဒီ ဟြားက်ဲ႕အရပ္ေဒသက ရွန္းဖန္တံတားတည္ရွိမွုကိုေတာ့မသိခဲ့ဘူး။ လူေတြက တကယ္ကို တံတားခံုးေအာက္မွာျဖစ္ေပၚေနတဲ့လွိုဏ္ဂုေလးခုေအာက္ထဲ ေနေနျကတာပဲ။
   
အားခ်ိဳး ရွင္းဖန္းတံတားထဲက လွုိဏ္ဂူတစ္ခုထဲ ဝင္သြားျပီးတဲ့ေနာက္ သူေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္စျပဳလာခဲ့တယ္။ ေဆးေတြလိမ္းေပမဲ့လည္း အသံုးမဝင္လွေတာ့ဘူး။ သူ႕ေပါက္ျပဲေနတဲ့့နာေတြကေန စိမ့္ထြက္လာတဲ့အရည္ေတြက အဝါကေန အညိဳသမ္းလာေလျပီ။

    အျပစ္သားအေစခံဟာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ စိုးရိမ္ပူပန္စျပဳလာခဲ့တယ္။ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စကားမေျပာခဲ့တဲ့ ဒီလူဟာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ စကားေျပာဖုိ႕ပါးစပ္ဟလာခဲ့ေလရဲ့။
"မင္း သမားေတာ္ျပမွျဖစ္မယ္"

သူတုိ႕ပတ္လည္က သူေတာင္းစားေတြက နားမလည္ၾကတဲ့အတြက္သူ႕စကားလံုးေတြကို ထပ္တလဲလဲ ေျပာလိုက္ရတယ္။

    အျပစ္သားအေစခံစကားေျပာဆုိမွု ေလသံက မူမမွန္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဘယ္သူေတာင္းစားကမွ နားမလည္နိုင္ျကဘူး။ ဒါေပမဲ့ အားခ်ိဳးကေတာ့ နားလည္ခဲ့တယ္။ သူက သူ႕ကိုယ္သူ လက္ညွိဳးထိုးျပျပီး အျပစ္သားအေစခံကို လက္ယမ္းျပတယ္။
   
"အားခ်ိဳးရာ..." အသက္ျကီးျကီးသူေတာင္းစားတစ္ေယာက္က အားခ်ိဳးအေျခအေနကိုျမင္ေတာ့ အေစခံကို မစိုးရိမ္ေစခ်င္တဲ့အတြက္ ေျပာလိုက္တယ္။
"မင္း ရႊမ္က်ိဳးကို ျပန္ခ်င္္ဆို၊ ဒီလိုပံုမ်ိဳးနဲ႔ မင္း အသက္ရွင္လ်က္ ျပန္နိုင္ပါ့မလား"

    အေစခံဟာ သူေတာင္းစားအုိၾကီးကို ေျမျပင္ေပၚဦးတုိက္ ေတာင္းပန္လိုက္တယ္။

"အားခ်ိဳး ဒီလိုျဖစ္ေနတာနဲ႕ ေတာက္အမတပညာရွင္ေတာင္မွ သူ႕ကိုကုသဖို႕ခဲယဥ္းလိမ့္မယ္၊ ငါတုိ႕မွာ ပိုက္ဆံမရွိတဲ့အေၾကာင္းမေျပာနဲ႕ဦး၊ သမားေတာ္ေခၚဖုိ႕ ပိုက္ဆံရွိရင္ေတာင္ သူ႕ကိုကုသနုိင္သူမရွိေလာက္ဘူး"
သူေတာင္းစားအိုၾကီးက ေျပာျပလိုက္တယ္။