ကံကြမ္မာစေရာ [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၂၀ ။ ရွဲ႕ယီြ ဆရာတစ္ေယာက္ရသည္

[Zawgyi]

ညစာစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ခ်ီဇီကေရာက္လာျပီး လက္ဝဲဥပေဒအမတ္မင္းျပန္ေရာက္ျပီဆိုတဲ့
အေၾကာင္းေျပာလာတယ္။

ေလာ့ေဝ့ကခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ရွဲ႕ယြီကိုေျပာလိုက္တယ္။
“ရွဲ႕ရွံဳး ကြ်န္ေတာ့္အေဖအိမ္ျပန္ေရာက္ျပီဆုိမွေတာ့ သြားေတြ႕ၾကမလား ”

ရွဲ႕ယီြက မျငင္းေပ...သူက လက္ဝဲဥပေဒအမတ္မင္း ေလာ့က်ီခ်ိဳးကိုအားက်ေနခဲ့တာအေတာ္ၾကာျပီ။ဒီေန႕ကသူ႕အတြက္အခြင့္အေရးေကာင္းပဲ။

ေလာ့က်ီခ်ိဳးက ေလာ့ေဝ့ သူနဲ႕ေတြ႕ေပးဖုိ႕ေတာ္ဝင္စာၾကည့္ေဆာင္ကသူငယ္ခ်င္းေခၚလာမယ္မထင္မိခဲ့ဘူး။ဒါေပမဲ့ ဒီ လူငယ္က သူ မၾကာခဏေျပာေနက်ျဖစ္တဲ့ ထူးခြ်န္ျပီး ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕တဲ့ လူငယ္ျဖစ္တဲ့ ရွဲ႕ယြီဆိုတာသိလိုက္ရေတာ့ သူေပ်ာ္သြားျပီး ရွဲ႕ယြီနဲ႕စကားေျပာေတာ့တယ္။

ေလာ့ေဝ့ကသူတို႕ေဘးနားထိုင္ေနတယ္။ဒီသူနွစ္ေယာက္ကတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ သေဘာက် တာ သိတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႕ သူတို႕ စကားေျပာဖို႕အေၾကာင္းမရွိမွာစိုးရိမ္စရာမလိုဘူး။
အခ်ိန္သင့္ေတာ္ျပီလို႕ယူဆလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေလာ့ေဝ့က ရွဲ႕ယီြကို အိမ္ေတာ္ဖိတ္ေခၚရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းအစစ္ကို
ေျပာျပလိုက္တယ္။
“ဖူခ်င္း...ရွဲ႕တာ့ေကာ(1) က နိုိင္ငံေတာ္ကိုျငိမ္းခ်မ္းၾကြယ္ဝမွုေတြဘယ္လိုသယ္ေဆာင္လာရမလဲ သင္ၾကားခ်င္တယ္တဲ့ ေတာ္ဝင္စာၾကည့္ေဆာင္ကိုသြားမဲ့အစား ဖူခ်င္းဆီကေနသင္ယူတာကပိုျပီးထိေရာက္မယ္ထင္တယ္”

ရွဲ႕ယြီကေလာ့ေဝ့ကိုၾကည့္လိုက္တယ္။ေလာ့ေဝ့မ်က္နွာေပၚကအျပံဳးကိုျမင္လိုက္ေတာ့ ရွဲ႕ယီြရုတ္တရက္ဆိုသလိုေလာ့ေဝ့ဘာဆိုလိုလည္း နားလည္သြားတယ္။သူကအျမန္ဒူးေထာက္လိုက္တယ္။
“ကြ်န္ေတာ္ကအရည္အခ်င္းသိပ္မရွိပါဘူး ဒါေပမဲ့ ဆရာအျဖစ္ေတာ္ခ်င္ပါတယ္”

ေလာ့က်ီခ်ိဳးကရွဲ႕ယြီကုိၾကည့္ျပီးေလာ့ေဝ့ကိုၾကည့္လိုက္တယ္။ရုတ္တရက္မျပင္ဆင္ပဲ တပည့္တစ္ေယာက္လက္ခံခိုင္းတာကနည္းနည္း
အခက္ေတြ႕လွတယ္။

“ဖူခ်င္း” ေလာ့ေဝ့ကမတ္တပ္ရပ္ျပီး ေလာ့က်ီခ်ိဳးကိုေျပာလိုက္တယ္။
“ရွဲ႕တာ့ေကာက တိုးတက္ဖို႕လမ္းစရွိတယ္လို႕အျမဲေျပာေနၾကေလ ျပီးေတာ့ ဖူခ်င္းက တိုးတက္မွုကိုျဖဳန္းတီးတာကိုမုန္းတယ္မလား
သူကိုယ္တိုင္ဖူခ်င္းရဲ႕အိမ္တံခါးဝဆီ
ေရာက္လာျပီေလ”