Spark 46

59 1 0
                                    


Chapter 46

Abu Dhabi

< SHIANA >

Healing takes time. I learned it before but I understand it more after years of being away from home, being away from my people in comfort, and being away from my zone.

Sa ilang taon ko sa ibang bansa, binigyan ko ang sarili kong magmuni-muni at magpatawad sa lahat. Hindi naging madali pero kalaunan, nasanay ako. I gave time to myself, setting everything free and learning to live in positivity.

And now, I guess I'm making the most out of myself.

For years of healing and trying to move on, I give time of visiting Keene's grave too. I poured a lot of pain, a lot of terrifies, and a lot of tears in front of his tomb. Isa rin iyon sa naging dahilan kaya binitawan ko ang lahat at pinalaya ang hinanakit ko sa mga nangyari.

I missed him a lot. I have longed for him for so many years. Ang tagal bago ko nalaman na wala na siya. Ni hindi man lang kami hinayaang magkita kahit sa huling pagkakataon. Ni hindi ko man lang siya napasalamatan sa lahat, at nayakap... kahit iyon na lang.

I smiled sadly as I wander my eyes around the very active and noisy club here in Abu Dhabi.

"I'm glad you're finally up to decide, huh?" Marius's eyes is already unfocused as he smiled at me. "You're going back to the Philippines."

He tried to sound happy but his face screams the opposite. Busangot at labas sa ilong ang sinabi, mukha pang magwiwilga. I chuckled.

"When you're addressing something that's worth to celebrate, try to be cheerful. You look constipated."

"How can I? You're leaving me already,"

He's being dramatic again. Umirap ako. "We can always communicate, Marius. There's social media,"

"Well, it's still different to see you personally, hmm..."

Umiling lamang ako. Mamayang madaling araw ang uwi ko sa Pilipinas kaya ngayon ay nagkatuwaan muna kaming magkakaibigan sa club. My friends celebrated my last day kaya hindi ko matanggihan.

I gathered Filipino and foreigner friends. Pero mas naging close ko syempre ang mga Filipino. Some are half and some are pure. Marius is a British-Filipino and he's a model. Siya ang pinaka close ko sa lahat ng naging friends ko sa Abu Dhabi.

I can say it's so different in here. Ilang linggo bago talaga ako nakapag-adjust. I met Marius when I tried the runway before, sinusubukang magmodel para may pagkakaabalahan. Model na siya noong nag-a-audition pa lang ako. Noong nakuha ako ay naging close kami at ngayon na wala na ako roon, mas lalo lang naging close.

Hindi ako nagtagal sa modeling. Sabi ko nga, kalibangan ko lang. Mga maliit na runway at ramp lang talaga ang pinapaunlakan ko, iyong hindi masyadong nauubos ang oras ko. Hindi rin naman trabaho ang pinunta ko sa Abu Dhabi.

"You know what? You're a bad girl. Don't you dare talk to me." Marius' talkative trait when drunk got activated again. "Gonna miss you so much, bibi. I'm gonna really miss you!"

Now he's saying all of these cringes because he's drunk. Kapag nasa matinong pag-iisip to, inulan na niya ako ng mga inipon niyang sama ng loob sa akin.

I held his arm to support him because he's already unsteady. Kanina pa kami rito kaya barag na barag na 'tong siraulong 'to. I bid my goodbyes to my friends and they all groaned in protest. Kanina pa naman din kami kaya ayos na kung magpaalam akong uuwi.

Rains of Sparks (Celebrity Series #4) [COMPLETED]Where stories live. Discover now