Spark 17

73 0 0
                                    


Chapter 17

Not Wrong

My heart still can't calm down. Isaac was full of confusion but I was thankful when he chose to ignore Keene and just smiled at me. He continued playing with my hand but I can't concentrate anymore.

I am damn nervous. I suddenly don't know what to act.

"You okay?" Isaac patted my hand, noticing how I spaced out.

I repeatedly blinked. Bahagya akong nahiya. I smiled apologizingly.

"Sorry," I bit my lower lip. "Uh, can you repeat the game? If it's okay? I was lost."

"Sure." ngisi niya, nakahawak pa rin sa kamay ko.

I tired so hard to concentrate again. Hindi ko na sinubukang tingnan pa si Keene dahil alam kong mas lalo lang akong kakabahan sa kanya. I was trying to process Isaac's game for the second time when a familiar built with a familiar manly scent walked pass in between our intertwined hands, breaking the bond again.

Si Keene ulit 'yon. Pagkatapos niyang dumaan sa harap namin ay dire-diretso siyang nagtungo sa kausap, hindi na ulit kami nilingon pa. It was like he didn't do it intentionally all this time.

Mas lalong tumindi ang kaba ko. Did he saw us or what? Sinadya ba niya? Pero bakit naman niya sasadyain 'yon?

"Who's that man?" tanong ni Isaac, nakapansin na.

I didn't answer. Tinitigan ni Isaac nang ilang sandali si Keene na nakita kong sinalubong din ng seryosong titig ang tingin niya! I almost panic. Isaac looked away and glanced at me.

"Bakit kailangan pa niyang dumaan sa gitna natin?" he asked, kunot ang noo. "He didn't even said sorry. Nakikita niya ba tayo o hindi? How 'bout you? You alright?"

"Yeah," I chuckled the awkwardness I felt. "Of course. Let's continue?"

Isaac smiled. Pleased with my determination to continue the game, he gladly played with my hand again. Hindi na ako makasunod. I am spacing out. Nasa kalagitnaan pa rin ng pag-uulit si Isaac sa game niya nang may dumaan na naman ulit sa gitna ng magkahawak na kamay namin.

This time, Isaac didn't let go of my hand kaya natraffic sa gitna namin si Keene. Keene stopped and looked at Isaac, halos walang emosyon ang mukha.

"Excuse me, Sir. What's your problem? Kanina ka pa dumadaan sa gitna namin." Isaac uttered, naramdaman ko na ang inis.

"Nakaharang kayo,"

"Are you serious?" Isaac laughed, almost sarcastic. "Hindi rito ang daan. Hindi kami nakaharang. Nananadya ka ba?"

Nararamdaman ko na ang pagkakaputol ng pasensiya ni Isaac. I started panicking. Mabilis akong nagsalita.

"Uh, Isaac. Hayaan mo na." I cursed myself for almost stuttering. "Just l-let him passed and let's continue to play."

Isaac went silent for a while before he nodded at me. I smiled. Nakita kong lumingon sa akin si Keene bago bumagsak ang mga mata niya sa mga kamay namin ni Isaac na magkahawak pa rin.

Isaac suddenly pulled my hand, dragging me closer to him. Muntik ng mabangga ang mukha ko sa balikat niya. Tumitig siya kay Keene pero hindi rin natagalan kaya mabilis siyang nag-iwas.

Keene looked at our intertwined hands darkly before staring to Isaac.

"Bitawan mo," he said icily before he walked pass again.

Isaac irritated face was evident. He looked like his night was already ruined. "Sino ba 'yon?" naiiritang tanong niya.

I was filled with nervousness. I wanted to panic. Naging payak tuloy ang ngiti ko sa kanya.

Rains of Sparks (Celebrity Series #4) [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon