Spark 49

69 2 0
                                    


Chapter 49

Two Coffee

I decided to go back to the mansion now. Wala pa rin sina Mommy at tumawag lang na hindi pa makakauwi. Hindi ko naman sila pinipressure na umuwi but I understand that they're not comfortable to let me live alone here. Malayo pa naman sila. But it's really okay if they'll take time. It's not as if can't handle myself.

"Wala ka talagang puso 'no?" bungad sa akin ni Marius, through video call, isang araw habang nag-aayos ako sa kwarto. "You didn't even think of calling me. Kailangan pang ako ang tumawag!"

Sinimangutan ko siya. Tumawag lang yata 'to para manumbat at maglabas na naman ng sama ng loob sa akin.

"Hoy, boyfriend ba kita, ha?" usal ko. "Puro ka sama ng loob,"

"You arrived there for how many days now and you said before departure that you'll call me the moment you arrive but you didn't! Ikokonsider ko pa sana kung nabalitaan kong natakpan ka ng eroplano pero hindi naman!"

I chuckled. He's doing good in speaking Filipino, huh? Sa panunumbat nga lang gumagaling.

"I'm sorry, okay? I forgot! I got busy too!"

"Too busy enough to not call me? Is that it?" humina ang boses niya. "I've been waiting for your call. I thought something bad happened to you."

"I'm so sorry na nga! Hindi ba talaga ako mapapatawad?" ngisi ko.

"It's not funny." He sighed and I was suddenly guilty because he sounded sad! "I refused to call you even when I'm worried because I was disappointed."

"You're sulking?"

Hindi siya sumagot at mas lalo na naman akong na guilty! Minsan lang naman kasi siya magdrama. Kapag naglalasing lang. Kaya kapag ganitong gumaganito siya, masama talaga ang loob niya sa akin!

"I'm so sorry, okay? I promise, babawi ako." malumanay kong sabi.

I know I'm at fault. Ilang araw na simula noong uwi ko sa Pilipinas at totoong nawala talaga sa isip ko na tawagan siya! I got busy in migrating to the house and coping up with friends.

"What are things that got you real busy anyway?" aniya sa mahina at nagtatampo pa ring tono. Grabe! Nangongonsyensiya talaga!

"I got busy migrating in our house, talking to friends and catching up with my previous co-workers in show business. I'm sorry."

"Okay," aniyang biglang naging ayos na naman ang itsura. "Reasonable but you still need to bawi, okay?"

Umirap ako. I put my phone in the study table and let him see how I arranged my things in my cabinet, drawers and closet. Mataman naman siyang nanonood sa akin, nagtatanong ng kung ano-ano.

"I wish I can help you with your things." aniya. "Kung ba't ka pa kasi umuwi. Balik ka na rito."

Way back in my condo at Abu Dhabi, masipag talaga siyang mag-ayos ng mga gamit ko. Inaayos ko naman dahil ayaw ko rin ng makalat pero kapag siya talaga ang nag-ayos, ang linis-linis. Napaka organize. Minsan nga tinutukso ko siyang manager, PA, or katulong ko. Siya rin ang namimili kadalasan sa mga damit ko, lalo na kapag big events ang dadaluhan namin. Parang stylist ko rin.

"Sabihin mo na lang kasi na namiss mo na ako." I teased.

"Hindi."

Tumawa ako. Nag-usap pa kami ng ilang sandali bago ako nagpaalam na ibaba na ang tawag dahil pupunta pa ako sa boutique ni Irah. The girls and I already celebrated my come back and we enjoyed our out of town trip for two days. Kami lang talaga apat. And then after that, I celebrated with the previous staffs I worked before, catching up with some friends in show business and some non-celebrity pals.

Rains of Sparks (Celebrity Series #4) [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon