𝐒𝐖𝐀𝐍 𝐋𝐀𝐊𝐄

Part14

پشت در ایستاده بود و منتظر بود تهیونگ در رو باز کنه نمیدونست اومدنش به اینجا کار درستیه یا نه اما دوست داشت با تهیونگ وقت بگذرونه و خوشحال بود که تهیونگ هم مشکلی با حضور اون نداره.

تهیونگ در رو باز‌ کرد و سلام کرد.
جونگکوک هم همونطور که داخل میشد جوابش رو داد:

_ سلام مرد پیر.

_ هی من استادتم!

جونگکوک نیشخندی زد و حرفی که تهیونگ قبلا بهش زده بود رو به خودش برگردوند‌.

_ ما که تو دانشگاه نیستیم! خودتون گفتین!
مطمئنا دیدین که توی دانشگاه همیشه تبدیل میشم به اون جونگکوک خجالتی و سر به زیر اما اینجا که شاگرد و استاد محسوب نمیشیم!

تهیونگ لبخند کجی زد و نزدیکش شد. یه دستش رو توی جیبش کرد و دست دیگش رو دور کمر باریک جونگکوک انداخت و به خودش نزدیکش کرد.

_ اما هنوز رسمی حرف میزنی و بعضی وقتا صمیمی‌. پس چی محسوب میشیم؟

جونگکوک آب دهانش رو به سختی قورت داد و نگاه تهیونگ سمت سیب گلوش کشیده شد.
دستش رو از جیبش در آورد و انگشت اشاره‌اش رو روی سیبک گلوی جونگکوک کشید:

_ هوم؟ نمیدونی؟

جونگکوک جرعتش رو جمع کرد و سعی کرد جواب بده پس باپررویی به چشماش زل زد:

_ شاید کسی که خیلی جذابه و اون کسی که توی دانشگاه استادش محسوب میشه، روش کراش داره؟

تهیونگ تک خنده ای کرد و اون رو بیشتر به خودش چسبوند:

_ اگه واقعا اینطوری باشه اونوقت چی میشه؟

جونگکوک گیج نگاهش کرد:

_ چجوری باشه؟

_ اگر استادت روت کراش داشته باشه، چیکار میکنی؟

جونگکوک یه دستش رو روی شونه‌ی تهیونگ گذاشت تا تعادلش رو از دست نده.

_ اونوقت اون پسر جذاب باید ببینه که استادشم‌ جذابه و میتونن چیزی بیشتر از یه دوست باشن یا نه!

تهیونگ لبخندی زد و به چشماش زل زد.

_ خب اون پسر جذاب راجع به استادش چی فکر میکنه؟

جونگکوک شوکه مکث طولانی ای کرد:

_ داری شوخی میکنی دیگه، آره؟ فکر نمیکردم انقدر جدی باشی!

تهیونگ ازش جدا شد و به سمت کاناپه ی جلوی تلویزیون رفت:

_ هر طور دوست داری‌فکر کن میتونی فکر کنی جدی بودم و میتونی فکر کنی همش شوخی بوده، من نمیتونم تورو مجبور به کاری کنم.

جونگکوک واقعا گیج شده بود. جلو رفت و با فاصله ی کمی با تهیونگ روی کاناپه نشست. سعی کرد این موضوع رو حضم کنه. اون واقعا به این که با استادش یه رابطه رو شروع کنه فکر کرده بود اما فکر نمیکرد تهیونگ خودش این بحث رو وسط بکشه!