با خستگی عینکش رو از روی چشم هاش برداشت و با دست های مشت شده، چشم هاش رو مالوند. از روی صندلی بلند شد و کش و قوسی به بدن خسته‌ش داد که صدای شکستن قلنج هاش رو به همراه داشت.
بعد از نگاهی به ساعت و دیدن عقربه هایی که ساعت نه و بیست دقیقه رو نشون میدادن، دستی به موهاش کشید و بی توجه به ورقه های نا مرتب روی میزش، از واحدش بیرون رفت و در رو بست. به سمت راه پله رفت و مسیرش رو به واحد پایین آپارتمان کج کرد. حسابی دلتنگ اون زوج مهربون دوست داشتنی بود. تو این مدت حسابی با اونها صمیمی شده بود و از تنهایی در اومده بود. و البته دیگه لازم نبود غذای بیرون بخوره، حداقل نه هر روز. چرا که پسر بزرگتر با دستپخت عالیش، حسابی خجالت زده‌ش میکرد.
جلوی در واحد رسید و مثل همیشه صدای خنده های شیرین اون دو نفر به گوش رسید. البته که گاهی خنده های پسر بزرگتر خنده دار میشد و خودش به تنهایی باعث خنده بود. تهیونگ از صمیم قلبش آرزو کرد اون دو همیشه کنار هم بمونن و خوشحال باشن. دست های کشیده‌ش رو جلو برد و زنگ رو فشار داد.
طولی نکشید که در باز شد و قامت نامجون جلوی اون ظاهر شد.
- پسر! چه به موقع اومدی! اتفاقا میخواستم بهت زنگ بزنم! بیا تو.
تهیونگ و نامجون هن رو در آغوش گرفتن و تهیونگ داخل اومد.
- کسی رو جز شما اینجا ندارم مجبورم وقتی حوصله‌م سر میره مزاحمتون بشم.
جین هم از اتاق بیرون اومد و بعد از فشردن تهیونگ توی بغلش، بهش خوش آمد گفت.
- بیخیال تهیونگ! ما خوشحال میشیم وقتی میای اینجا. ما هم گاهی حوصله‌مون سر میره.
تهیونگ با خجالت تشکر کرد و روی کاناپه نشست. جین بعد از آوردن ظرف بزرگ پاپ کورنی، کنارش جای گرفت و بعدش هم نامجون کنارش نشست و دست دور کمر دوست پسرش انداخت.
- ما می‌خواستیم تلویزیون ببینیم اما اگر دوست نداری میتونم فیلم بذارم.
جین بعد از حرفش مشتی پاپ کورن درون دهنش کرد و با ولع جویدش. نامجون با خنده از هول بودن جین، ظرف رو به سمت تهیونگ گرفت تا اون هم بتونه بخوره.
- سوکی عزیزم فکر کنم باید بذاری اول مهمون برداره بعد خودت.
سوکجین لحظه ای مکث کرد و تازه ویندوزش بالا اومد. محتویات دهنش رو قورت داد و با لحن شوخی گفت:
- عه! دیدی چیشد؟ حواسم نبود اصلا.
تهیونگ که به کار های اون عادت کرده بود، خندید و جواب سوالی که لحظاتی پیش ازش پرسیده شده بود رو داد.
- عیبی نداره سخت نگیر. نه همین شو های تلویزیون خوبن.
تلویزیون روشن شد و لحظاتی بعد شبکه ی مورد نظر رو انتخاب کردن. تهیونگ با دیدن مسابقه ای که در اون کاپل ها حضور داشتن و بین اونها بازی هایی انجام می شد، مثل لاستیکی که از روی میخ رد شده باشه، پنچر شد.
YOU ARE READING
𝐒𝐖𝐀𝐍 𝐋𝐀𝐊𝐄
Fanfictionمن عاشقشم اما نه فقط بخاطر چیزی که بود؛ بلکه بخاطر چیزی که هستم، وقتی کنارشم. -------------- _ اگه ما بودیم، کدوم پایان رو انتخاب میکردی؟ _ وقتی اودت و شاهزاده باهم میمیرن و روحشون باهم به سمت بهشت پرواز میکنه. _ چرا؟اینطوری ما نمی تونیم عاشقی کنیم،...
