داستان یه امگا که به خاطر اشتباه و اجبار خانواده ی آلفای مورد علاقش همه فکر می کنن که کشته شده!
امگا خودشو از خانوادش و آلفاش دور می کنه که بعد از چند سال برگرده و ازش انتقام بگیره...
چون آلفا بهش گفته بود من نمی تونم تو رو جفت خودم بدونم چون تو نمی...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
فصل دوم
صبح روز شنبه اش عالی گذشت.
در مورد مهمانی با شور و ذوق با مادرش صحبت میکرد. مادر هم با اشتیاق فراوان به جان گوش میداد!
مادر: وای خدای من! خیلی خوشحالم که از هدیه خوشش اومده...مشخصه که این حجم از غافلگیری خارج از ظرفیتش بوده!
جان: آره مامان، خیلی خوب بود...تازه دست پخت مادرش هم عالی بود!..به نظرم چن به مادرش رفته ولی مادرش زن آرومیه...پس مشخصه این شیطونی هاش به باباش رفته!
مادر: اوهوم چون پدرش ارتشیه و برای همین شغلی داره که خطر و هیجان نسبتا زیادی رو میطلبه...باید روحیشو داشته باشه...پس مسلمه که چن این ویژگیشو از پدرش به ارث برده!
جان: آره درسته، بعدش یهو...
در همین حین صدای باز شدن درب خانه آمد!
هوک با چهره ی سرد همیشگی اش وارد شد، نگاه گذرایی به آن دو انداخت و درب خانه را بست.
ضربان قلب جان بالا رفت و به مادرش نگاه کرد. مادرش با چشمانش به او اشاره داد تا سریع به اتاقش برود.
جان کمی تعلل کرد اما سریع برخاست و آن جا را ترک کرد. درب اتاقش را بست، روی تخت نشست و پاهایش را در خودش جمع کرد.
هوک روبروی همسرش روی صندلی نشست. مادر بدون هیچ حرف و توجهی به صفحه ی گوشی اش نگاه می کرد و گاهی چیزی را تایپ می کرد.
هوک با همان چهره ی خشک، لبخند محوی زد و با صدای نسبتا آرامی گفت: خوبه که این یه هفته رو به حرفم گوش دادین!
اما دریغ از ذره ای توجه و واکنش از سمت آن زن.
هوک: پس چرا تا حالا پروندشو نیاوردن؟
مادر با بی تفاوتی، بدون آن که نگاهش را از روی صفحه ی گوشی جدا کند گفت: من که مدیر نیستم...خودش گفت میفرستش...مشکلی داری از خودش بپرس.
هوک دهانش را بست و دیگر حرفی برای گفتن نیافت!
به راه پله ای که به اتاق خواب جان ختم می شد نگاهی انداخت و پرسید: مدرسه نمیره چیکار میکنه؟
مادر نگاهی به او انداخت و کمی ابرو هایش را جمع کرد: منظورت چیه؟
هوک شانه ای بالا انداخت و لبخند موذیانه ای زد: همینجوری! میخوام بدونم چطوری وقتشو به بطالت می‌گذرونه!!!
