داستان یه امگا که به خاطر اشتباه و اجبار خانواده ی آلفای مورد علاقش همه فکر می کنن که کشته شده!
امگا خودشو از خانوادش و آلفاش دور می کنه که بعد از چند سال برگرده و ازش انتقام بگیره...
چون آلفا بهش گفته بود من نمی تونم تو رو جفت خودم بدونم چون تو نمی...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
فصل دوم
مدیر: ازتون میخوام شماره ی تلفن شخصی جان رو بهم بدید!!!
آن دو با بهت به هم نگاهی انداختند.
چنگ: عذر میخوام جناب مدیر ولی این ممکنه یه مسئله ی خصوصی باشه و جان مایل نباشه در موردش با کسی صحبت کنه.
مدیر لبخند ملایمی زد: مطمئنم که در موردش به شما گفته، اون هم مفصل!!!..من از شما نمیپرسم که چی گفته چون میخوام اینو از زبون خودش بشنوم و کمکش کنم...جان، پسر باهوشیه و آینده ی خوبی در انتظارشه اما به نظرتون بدون کمک و راهنمایی های آدم های آگاه و خِبره میتونه موفق بشه؟؟
آن دو با تردید به هم نگاه کردند و سرشان را پایین انداختند.
مدیر: مطمئنم شما دو تا نهایت تلاشتونو میکنید که کمکش کنین ولی این کافی نیست...اون پسر باید مدارک و کارنامه های سال های دبیرستانش رو داشته باشه که بتونه تحصیلات دانشگاهی داشته باشه، مگه نه؟؟
حق با مدیر بود.
جان حتی اگر هم در رشته ی خود به یک نابغه تبدیل می شد باید مدرکی می داشت که ثابت کند او دروس پایه را گذرانده و نمره ی قبولی اش را دریافت کرده است.
چنگ و چن قول داده بودند که در این مورد به کسی چیزی نگویند اما الان، بحث آینده ی او بود و آن دو اصلا ذهنشان به این جا نرسیده بود!
از طرفی مدیر به آن ها گفته بود که قصد کمک به او را دارد نه چیزی دیگر!
مدیر: خوب، باهام همکاری میکنید که به جان کمک کنیم؟ من نیاز دارم که باهاش صحبت کنم؛ اونم تنها با شخص خودش نه خانوادش.
آن دو نگاهی به هم انداختند و چن به آرامی سرش را به نشان تایید تکان داد.
چنگ از جایش برخاست و شماره ی گوشی جان را روی برگه ای که مدیر روی میز قرار داده بود، نوشت.
مدیر: تصمیم درستی گرفتین، ازتون ممنونم...من بعدا به شما نیاز دارم...پس لطفا کمکم کنید!
چنگ: ولی شما میخواین یه جان چی بگید؟؟
مدیر: من فقط میخوام ازش چند تا سوال بپرسم و میخوام خودش بهم جواب بده...این برگه های ورود به کلاس رو هم ببرید و ممنون از این که همکاری کردید!
