The Command of Heart

Chapter 31

Mother

No one ever says that life is easy... That everybody has their own problem.

That life is like a roler coaster. It has it ups and down. That life is unpredictable to the point that smile doesn't always mean a person is happy but because they're just strong enough to face their problems.

Life is too short for spending it with people who suck the happiness out of you.

That's why it's important for us to spend our time in all good things and decide what to do with the time that is given us.

Just like what I'm doing right now.

"Princess Almina tawag po kayo ng mahal na reyna." Bahagya akong napa-igtad sa malalim na pag-iisip ng may biglaang tinig na magsalita sa aking likuran.

Napatikhim pa ako bago tuluyang sumagot at lumingon sa nagtawag sa akin.

"Ilang beses ko bang sasabihin na huwag na akong tawagin sa pormal na pamamaraan‚ allora‚ lorea‚ almina or mina will do." Pabiro kong pananalita nakita ko naman ang pagtawa ng isang tauhan na tumawag sa akin at biglang yuko halatang ayaw parin akong sundin at planong balewalain talaga ang sinabi ko.

Am I kidding?

"Nasa main balcony po ang reyna kasama ang mahal na hari at prinsesa Azaria." Huling tugon nito bago muling yumuko at paunahin ako sa paglalakad.

Dahan-dahan akong naglakad suot-suot ang malaking gown na manipis at kulay berde.

Tinungo ko ang balkonahe sa tuktok ng buong bahay kung saan andon sila.

Agad na sumaboy sa aking mukha ang lamig ng hangin ng gabi sa open na balkonahe. Nakita ko pa doon ang napaka daming bitwin na kumikinang at parang nakikisama sa gabing ito.

"Mom?" Mahinhin na tugon ko at agad ko namang nakita ang paglingon ni mommy sa akin.

Lumamlam ang mata nito at agad lumapit sa akin at niyakap ako. Sinuklian ko naman agad iyon at napatigil ng hagurin niya ang buhok ko at bahagyang amuyin iyon sa marahan na pamamaraan.

"Good evening my princess." Panimula niya ng bitawan ang yakap sa akin.

"Good evening mom." Binigyan niya ako ng matamis na ngiti at muli akong niyakap sabay bulong sa akin.

"Are you ready?" Mahinang tugon niya at tumango naman ako.

"Kinda nervous actually." Tugon ko sabay tawa.

Sinabayan niya akong tumawa at saka ako napabaling sa gilid ko ng tumawa pa ang naroon at nagsalita.

"Don't worry we're just here." Dad's laugh filled the entire balcony.

"You're gonna use to it ate." Paglapit ng kapatid ko sa akin at saka ako yinakap.

Ngumiti ako at hinagod ang likod niya sa pagitan ng mahigpit na yakap.

"I know. Thanks Azaria."

"Aww my princesses." Mom's dramatically said sabay sungab din sa amin ng yakap. Ganon din si dad at lumapit na rin sa amin.

Tonight is the night.

Kung saan ipapakilala nila ako bilang isang anak ng hari at reyna‚ the lost princess ika nga nila base sa mga naririnig ko.

I still don't know kung paano ko matatanggap ang mga ganoong salita‚ at kailan ako masasanay.

But one thing I'm sure...

They're my family and It's my responsibility to accept all the credits as a daughter to my parents.

At kahit naluluha ng bahagya‚ pinilit kong humarap sa mga tao at pinapakinggan ang unti-unting pag-aanunsyo ng tagapagsalita na ako ang nawawalang anak ng hari't reyna at handa ng tanggapin ang basbas ng bawat isa bilang isang tagapag mana.