Love's Gentle Whisper [Vesalden Series#3]

Chapter 48

Red box

"I don't think it's a good idea, maghahanap ako ng ibang ob-gyne para sa 'yo."

Katatapos lang ng checkup ko, pero kanina pa nagrereklamo sa tabi ko si Denber. Nasa loob kami ng kotse niya, habang pauwi kami sa bahay namin nila Papa. Ayaw niya pa sana, pero nagpumilit ako na mas magandang doon muna ako.

Wala pa kaming maayos na pinag-usapan. At mukhang hindi na naman matutuloy ngayon dahil gusto ko na munang magpahinga.

"It's okay, Denber. Magaling naman si doc." mahinang sabi ko, umigting lamang ang panga niya at mas humigpit ang hawak sa manibela.

"Maghahanap pa rin ako." matigas na sabi niya, bumuntong hininga ako bago siya tuluyang nilingon. "Don't tell me, nagseselos ka sa gwapong doktor na 'yon?"

"What if I am? See? You said he's handsome."

"Ano naman kung gwapo? For pete's sake, Denber. Pinagbubuntis ko na nga ang anak natin, nagseselos ka pa ro'n." sagot ko naman kaagad.

Pero tuwid pa rin ang tingin niya, nakakatakot ang lamig sa mga mata niya habang nagmamaneho. "He's staring you like you're his type. What if he's gonna take you away from me, huh?"

I want to laugh. Seriously? He's really jealous? I bit my lower lip, while watching him frown like he carries the weight of the world.

"No, hindi naman ako papayag." I said.

Nagpabuntis na nga ako sa 'yo, kung anu-ano pa'ng iniisip mo. He's cute, namumula na ang mukha sa inis.

"Tch, 'yong mga may asawa nga naaagaw, paano pa kaya sa 'ting dalawa na hindi pa kasal?" bigla niyang sabi.

Wait... what? Sa aming dalawa na hindi pa kasal?

"A-Ano?" tanong ko, naramdaman ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko. Is... Is he planning to marry me? Hindi man ako sigurado, pero kumakapit doon ang isipan ko. I can feel my heavy breath while staring at him.

"Bakit? Huwag mong sabihing, iniisip mo na hindi kita papakasalan? Gagapangin talaga kita mamaya." mas lalong bumilis ang kabog ng puso ko. Well, I'm fine on the punishment. Pero aside from that, hindi ko talaga naisip na mago-open up na lang siya bigla ng kasal namin.

"I... I haven't thought of that." humina ang boses ko, bago nag-iwas ng tingin dahil ramdam ko ang maya't-mayang sulyap niya sa 'kin.

"You're a sadist baby. What I feel for you isn't shallow." parang may pagtatampo sa boses niya habang sinasabi iyon, napakagat naman ako sa pang-ibabang labi ko bago nagsalita.

"Hindi ko lang naisip ang bagay na 'yon."

"Tch, as if I can live without tying you beside me." he suddenly burst, reason why I glanced him immediately.

"W-What?" I asked, still heart is throbbing so damn fast.

He looked at me sideways, before smirking.

"Hindi na ulit kita hahayaang makawala sa tabi ko. Hindi ko hahayaang lumipas pa ang mga buwan na hindi kita pinapakasalan." he said with finality.

"Are you r-really sure?"

He nodded, before glancing our way.

"You don't need to ask that, kung natapon ko lang ang pills mo noon, noong unang may nangyari sa 'tin, maglilimang taong gulang na sana ang panganay natin." he said, reason why my cheeks reddened.