Zawgyi
"မိန္းမေရ..."
ၾကားလိုက္သည့္အသံေၾကာင့္ စားဖို႔ကိုင္ထားေသာ ပုဇြန္ကင္မွာ လက္ထဲမွ ျပဳတ္က်သြား၏။
ဘယ္ေကာင္လဲကြ
မိန္းမလို႔ အေခၚခံရတာေရာ၊ စားေနတာကို ေႏွာင့္ယွက္တာေရာ ေပါင္းၿပီး ရတုလက္ာ ေဒါသထြက္သြားသည္။
သူလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဝတ္စံုအျပည့္ျဖင့္ လူႏွစ္ေယာက္။တစ္ေယာက္က စစ္မင္းဆက္ျဖစ္ေနၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုလည္း ျမင္ဖူးသလို႐ွိေနသည္။
"မင္းကို ဒီမွာေတြ႔ရမယ္လို႔ မထင္ထားဘူး ရတုရာ"
စစ္မင္းဆက္က ရတုလက္ာေဘးသို႔ လာထိုင္ကာ ေျပာသည္။
"ငါ့ကို မွတ္မိရဲ႕လား"
က်န္တစ္ေယာက္ကလည္း ေဘးနားလာထိုင္ၿပီး ေမးသည္။
မ်က္ႏွာကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး သိေပမယ့္ ဘယ္သူမွန္း သူမသိ။
ရတုလက္ာ၏ သုန္မႈန္ေနေသာ အမူအရာေၾကာင့္ ထိုလူက သက္ျပင္းခ်လိုက္ကာ
"ငါေလကြာ ေခ်ာင္းသာမွာတုန္းက မင္းေယာက္်ားေလ"
ထိုအခါမွ ရတုလက္ာ သတိရသြားကာ
"ဪ...ေအးကြ ငါေမ့ေနတာ ဒီပံုစံနဲ႔ဆိုေတာ့ မင္းက ပိုၾကည့္ေကာင္းေနတာကိုး"
"မင္းကေလ လူကိုစိတ္မဆိုးခ်င္ေအာင္ ေျပာေနတာပဲ"
ထိုလူက ႏႈတ္ခမ္းမဲ့ျပကာ ေျပာေတာ့ ရတုလက္ာေရာ စစ္မင္းဆက္ပါ ရယ္မိသည္။
"ဒါနဲ႔ မင္းတို႔က ဘယ္လိုသိၾကတာလဲ"
ရတုလက္ာက ေမးေတာ့ စစ္မင္းဆက္က ေျဖသည္။
"ငါတို႔က စီမံကိန္းတစ္ခု တူတူလုပ္ဖူးတာ ငါေရာ သူေရာအတြက္ ပထမဆံုးဆိုေတာ့ ရင္းႏွီးသြားၾကတာ"
"မင္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္ေနၿပီပဲ"
"ဒါနဲ႔ မင္းေရာ ဘယ္လိုလုပ္ ဒီကို"
"ဦးကမၻာ ေခၚလာတာေလကြာ ဟိုမွာ သူက"
"မင္းကို ေခၚလာၿပီး ပစ္ထားတာလား ငါနဲ႔ေတြ႔မယ္"
ျပသနာ႐ွာရန္ ထဖို႔ျပင္ေနသည့္ စစ္မင္းဆက္ကို က်န္ႏွစ္ေယာက္က ဆြဲထားရျပန္သည္။
YOU ARE READING
Char Tate
General FictionLove is a thing that if you'll find, never can see it but you will meet this nearly or by chance.
