Chapter 42

1.1K 65 3
                                    

~•[Chapter 42]•~

SEISHA:

What happened during our breakfast stayed during the breakfast. After our meal, he immediately bid goodbye since he has a lot of attending to do. Kahit pa gusto nito na manatili ay hindi ko din pinayagan.

In the end also, I only have in my stomach the soup that tastes like rotten metal. Hindi ko na iyon pinansin dahil okay naman daw ang pagkain ng tikman iyon ni Helena at pareho lang naman ang nasa hapag.

I can feel something is weird, but my focus is much more than that. Tinapos ko na ang mga gawain na dapat kahapon ko ginawa, pero hindi natuloy dahil bumagsak na ang katawan ko sa kama.

Kahit sobrang balisa sa mga kailangan asikasuhin, pinilit ko ang sarili ko na kumain, ituon ang atensyon sa trabaho at huwag mag-isip ng kung ano-ano.

I was able to do everything and for the next days, konti na lamang ang ginagawa ko. Mabilis lumipas ang araw at hindi ko na mabilang kung ilang ulit akong napikon, nagalit, at umiyak sa halos lahat ng bagay.

Isali pa ang panunudyo ni Lucius na biglaang na-isipan niyang gawin akong target for amusement nitong mga nakaraan.

Hindi ko i-pagsasawalang-bahala ang kapilyuhan niya dahil alam kung may araw ang bwisit na ito sa akin.

"Your Highness, this month's financial reports have arrived, including the expenses and revenues. We had been told that the Crown Prince already approved some of the documents," wika ni Helena.

"Leave it there," I ordered.

She immediately did as she was told and left the room. Isa na naman ito sa mga araw na wala ako sa mood.

Ilan sa mga sagot ko ay mabilis at minsan naman wala talaga akong sinasabi. Alam ko marami na ang nakakapansin pero hindi ko iniisip 'yon.

Bukas na ang alis namin.

Pupunta na kami sa Huin bukas at halos gusto ng tumakbo palayo ang puso ko dahil sa ingay nito. Hindi pa din ako makatulog ng maayos kakaisip, isali pa na bandang madaling araw ay nagigising ako dahil gumagalaw ang kama, hudyat na ang asungot ay umuwi na.

He had been sleeping in my room for the last few weeks as I've no doubt to not noticed. Una, ilang beses ko siyang tinaboy subalit bumabalik lang sa akin ang mga salita ko dahil halos nag mukha akong gelatin sa tuwing nakayakap ang bisig niya sa akin o hindi kaya ay aangkinin niya ako ng mapusok.

Hindi ako maka protesta, at lalong hindi ko siya mapigilan na hindi matulog sa kwarto ko. Pinabayaan ko na lamang ito hangga't wala siyang gagawin maliban lang sa bulabugin ang tulog ko tuwing madaling araw.

I do know what he was doing, why he needed to stay out of the residence and came back only to go out again after a couple of hours of sleep. He was busy as hell, and I felt guilty for that. Minsan na lang ay ako na ang naghahanda ng agahan, para man lang bumawi.

Syempre ang Kitchen Staffs 'yong nagluto.

After staying in my study for hours. I went out to get some fresh air. Ngayon, nakaharap ako sa tubig ng sapa.

I am standing on a big rock facing the silver river. I've been visiting this place these past weeks to relieve my stress and to talk with someone.

"Your Highness." I didn't look but his voice was familiar. Nanatili lamang akong nakatingin sa harapan at umaakto lang na nakatingin sa kawalan. "The Crown Prince will deploy other secret troops to protect Akade. They will be stationed at the south mountain after the year ends."

"We still have plenty of time before it happens, right?" I asked him.

"I believe the Crown Prince was being cautious, your highness. He was also stressing the workers to finish the road so that the reinforcement platoons sent by other cities can arrive immediately."

✓ | The Clandestine Memoir (Fate's Transgression Series, #1) [UNDER REVISION]Where stories live. Discover now