Cronus and Phenny: The Mafia Lord and His Orphan Wife (Completed)

78. EPILOGUE

Phenny's POV

"Papa... Pagod na ato!". Reklamo ng babae kong anak na ngayon ay halos tatlong taong gulang na.

"Papa tell Aunt Coleen to stop making us wear her deigned clothes!". Ma otoridad namang sabi ng anak kong lalaki sa ama nya.

Napakamot na lang ng ulo si Cronus sa reklamo ng kambal naming anak. Yes, we had fraternal twins. Halos kamukhang kamukha sila ni Cronus but their eyes came from me and my sister. My son had my sister's eye color, gray and my daughter had my amber gold eyes.

"Cate, Crane di ba pumayag kayong mag model sa tita Coleen nyo. Sabi nyo as long as she will take you to Disneyland you won't mind wearing her designed clothes". Nakapamaywang kong sabi sa kanila.

Si Crane halos mag isang guhit na ang kilay while Cate pouted at me. Hindi sila makareklamo sa akin dahil alam na nila ang sasabihin ko kaya lagi na silang nagrereklamo sa ama nila dahil hindi ito maka hindi sa kanila. I tried to be strict dahil alam kong hindi kayang gawin ni Cronus yun. He is wrapped into our twins finger.

"Konting tiis na lang my pretty's matatapos na ang photo shoot". Malambing na sabi ni Coleen.

Yes we are in a photo shoot. Puro pang bata ang designed clothes ng kapatid ni Cronus simula ng ipanganak ko ang kambal namin at katulad ng dati sold out pa rin ang design nya.

Naalala ko din na halos hindi rin umalis sa hospital ang buong pamilya ni Cronus kakabantay sa amin. Pati ang pinsan ni Cronus na Obgyne ko halos matuliro na kakatanong ng family nya about the twin's health and mine kaya kinabukasan nag file agad sya ng leave of absence at halos ipagtabuyan na kami palabas ng hospital.

More than three years after that incident ng i save ako nila Cronus from Marlon Cabal. I killed him by my own hands pero parang hindi ko naramdaman na ginawa ko yun for revenge but for pity. I saw how much he loves my twin sister yun nga lang nasa maling panahon at maling pagkakataon. Though I am not sure kung minahal din sya ni ate Silver. Today I am still praying for her to be at peace because I am at a place where she wants me to be. I am free and I am loved by the person I love the most. I have a family now and they are my everything.

"Phenny my love, why are you crying?".

Napalingon ako sa nag aalalang mukha ng asawa ko at agad kong pinahid ang mga luha kong hindi ko namamalayang pumatak na.

"Naalala ko lang si ate Silver, kung nabuhay siguro...." Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil hinapit na ni Cronus ang bewang ko palapit sa kanya. I hugged him.

"She's happy now wherever she is kasi natupad mo na yung huli nyang hiling sayo, to be free, remember?". Masuyo nyang hinalikan ang noo ko. Malumanay akong napatango at bumuntong hininga. Tama naman sya. I smiled after.

"Mama!... Papa!.... Let's go home!".

Sabay kaming napalingon ni Cronus sa matinis na boses ng anak kong babae habang tumatakbo papalapit sa amin.

"Cate stop running!". Sigaw ni Crane sa kanya.

Sinalubong ni Cronus si Cate at ako naman kay Crane. Cate giggles ng buhatin at halik halikan sya ng ama. Inilahad ko ang kamay ko kay Crane habang naka pout sya at ako naman ay parang nagpapa awa. Alam ko kasing hindi sya magpapakalong sa akin ayaw daw nyang nahihirapan ako dahil big boy na daw sya. Malaking bulas talaga si Crane for his age while Cate is quite small and very cute for being petite. Wala ng nagawa si Crane kaya nagpabuhat na lang.

"Are you okay Mama?... I'm heavy na po eh". Nag aalalang tanong nya sa akin na ikinangiti ko. He is like his dad he cared for us so much.

"You are not heavy, you are my son and I love you". Sabi ko sabay halik sa pisngi nya na ikinangiti nya.

"I love you too Mama and also Papa!". Malakas na sigaw ni Cate.

"I love you too po, my baby girl".

"I love you too wife".

"I love you too my husband".

At sabay na kaming naglakad pa palabas ng studio habang karga ang mga anak namin.

-THE END-