EPILOGUE

552K 7.9K 1K
                                    

EPILOGUE

Matagal na matagal kong pinangarap si Athalia. Buong buhay ko na yata, at kahit anong gagawin ko, even if I have to spend a thousand lifetimes to forget and move on from her, alam ko paring impusible at hindi ko magagawa.

It was not easy to love Athalia at first. She made me happy, abot langit ang binibigay niya sa aking saya, pero pabigla bigla lang niya akong iiwanan sa ere. Kung gaano niya ako katinding pinasaya, ganoon din katindi ang sakit na binibigay niya sa akin.

Kaya noong nakita ko ang video na akala ko'y kinakasal na si Athalia kay Mishael, umalis ako ng Pilipinas.

I found out later on from Mishael na hindi raw yun totoo.

Pero kahit na nalaman kong hindi iyon totoo, ay hindi ko muna kinausap si Athalia.

At the time, I also had too much pride.

Kung alam ko lang na dinidelete pala ni Brooks ang mga emails ni Athalia noon, I would've gone back to the Philippines in a heart beat.

I got scared. Natakot akong maiwan ulit sa ere. Everyone is afraid to be left, to not be chosen, to be an option. At laging may option si Athalia na hindi niya ako pipiliin.

Pain is normal. Ibig sabihin lang doon ay buhay pa tayo. Pain can be bearable, but life without the person you love? That pain will leave a mark forever. Walang gamot 'yon hanggang sa babalik na yung taong 'yon sa'yo. Paano kung hindi siya babalik? Mas mabuti pa ang sumugal sa pag-ibig at masaktan kaysa sa ganoon. Iniwan ka niya dahil lang sa natakot ka. Iniwan ka niya. And it's all your fault.

Hawak ko na ang kamay ni Athalia. Our wedding reception was a blast.

Alas dose ng gabi nang knock down na ang lahat ng kasama namin sa resort. Nagsiuwian na 'yong ibang mga bisita.

"Eleven! Oh my god!" Humalakhak na si Athalia nang kinarga ko siya patungo sa villa namin sa resort.

Athalia was still wearing her wedding dress. And yes, she looked the most beautiful.

Because this is also the most beautiful day in my life. In our lives.

Walang kahirap hirap kong binuksan ang pinto ng villa. Pumasok ako doon at binbuhat ko parin siya.

Pareho kaming malaki ang mga ngiti ni Athalia nang nilapag ko na siya kaagad sa kama.
Kinagat ko ang aking labi habang nasa itaas niya.

Damn.

"This is gonna be hard to rip and take off." I chuckled at the sight of her big wedding dress.

"I won't let you rip this off, Eleven." aniya.

I smiled. Damn. I'm so happy right now.

"I want to make love to you right now. So hard. So bad." hinalikan ko siya sa kanyang tenga.

"Go ahead." Ngiti niya.

Shit. Napalunok ako. I felt my pants get tighter from my being hard just because of what she said. I don't think I'm ever gonna get tired of her. It'll be a sin for me.

Athalia was right when she said we both needed to grow. During the whole year that she was away from me, I learned a lot about myself, and for the first time, I finally focused with my art.

And most of all, my love for her only got stronger.

I love Athalia Hanani Rectazo. I don't care about the pain. I did almost everything to get over her, but it's just impossible for me. Yes, she broke my heart many times. But I'll always be willing to love her with all those same pieces.

The Devirginizer's Lady (COMPLETED) (TDL SERIES #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon