Fırtınalı Gecede (Tamamlandı)

Bölüm Altı | Işıklar Sönünce

*Medya: Sarp. 🥰

İyi okumalar!

Tek bir cümle ile bedenimin kaskatı kesilişini hissettim. Kafamı cesaretten yoksun bir hareketle banyo kapısına çevirdiğimde, ''S-Saçmalama.'' diyebildim.

''Ahsen, yemin ederim biri var. Bak, yemin ederim. Bana baktığını gördüm. Yemin olsun gördüm.''

Bir cümle içerisinde o kadar çok yemin vermişti ki kaşlarımı çattım ve yatağa, ona doğru gittim.

''Işıkları açalım mı önce? Bir sakin ol.''

Yatağının ucundaki gece lambasının ışığının yetersiz kalacağını düşünerek odanın kendi ışıklarını açmaya yöneldim. ''Neden açmadın ışıkları?''

''A-Açamadım.'' derken titriyordu sesi. ''Kalkamadım.''

Işıkları açtığım ilk an ikimiz de gözlerimizi kapattık ve birkaç defa kırpıştırdık. Bu sefer daha cesur bir hamle ile banyoya doğru birkaç adım attım. Evet, banyo karanlıktı fakat herhangi birinin olduğuna dair bir hareketlilik de görünmüyordu.

''İrem, kimse yok Allah aşkına kim olacak?''

Aralıklı banyo kapısını tek hareketle iterek ardına kadar açtım. İrem öylesine korkmuştu ki benim bu hareketimle adeta yerinde sıçradı. Bir cesaret örneği daha gösterdim ve elimi içeri uzatıp banyonun sarı ışığını açtım. Bomboş banyoyu ona gösterirken, ''Bak.'' dedim. ''Kimse yok.''

Kafasını eğip içeriye bakmaya çalışırken hala titriyordu. ''Hayır, ben çok eminim.''

Işığı ve kapıyı kapatmadan yeniden onun yanına geldim. Yatağa oturdum ve kolumu ona doladım.

''Kim olabilir ki?''

Kafasını iki yana salladı. ''B-Bilmiyorum. Bilmiyorum ama ben bana bakan bir çift göz gördüğüme adım kadar eminim.''

Gök gürültüsünün sesi yeni yeni bize ulaşırken bir önceki geceyi ve henüz bir saat bile geçmeyen kapı olayını düşündüm. İkisinden de ona bahsetmek korkusunu daha da alevlendirmekten başka hiçbir işe yaramayacağı için sustum.

''Belki de rüya gördün.''

''Uyanmıştım'' dedi kendinden emin bir sesle. ''Hatta ve hatta sanki o baskıya uyandım.''

Kolunu sıvazlarken oldukça sakin ve anaç gözüküyordum. ''Kendini korkutuyorsun, yapma.''

Bana şüpheli bir bakış yolladığında ona güven verici bir gülümsemeyle karşılık verdim. ''Bu gece beraber kalırız, olur mu?''

Hemen kafasını salladı. ''O-Olur.''

Odanın kapısı tıklatıldığında tuhaf bir refleksle ikimiz de irkildik.

''Gelebilirsin, Sarp.'' dedim duyabileceği bir sesle.

Kapı aralandı ve kafasını içeriye uzatan kişi Emre'den başkası değildi. Yüzünün aldığı ifadeyi görünce mideme bir yumruk yemiş gibi oldum. Sarp'ı ise hala kapının gerisinde bu durumda kalkmaktan oldukça rahatsız bir pozisyonda yakaladım.

''Benim.'' dedi Emre buz gibi bir ses takınarak. ''Bir sorun mu var?''

İrem, durumdan tamamen habersizce konuştu. ''Evet, banyoda biri vardı.''

Emre'nin kaşları çatıldı ve kapıyı açıp tamamen içeri girdi. Hala kapı dışında kalan ve bekleyen Sarp kuşkulu bakışlarını gönderirken onun da yüzünde benzer bir ifade vardı.

''Yani, İrem öyle gördüğünü sanmış.'' dedim daha sakince. ''Yoksa biri yok tabii ki.''

Emre alaycı bir tavırla güldü. ''Ben de bir şey oldu sandım.''