Gmail Hatası|Texting

2.6

"Bana bunu ne zaman anlatmayı düşünüyordun?" Kaya'yla beraber akşam yemeği yiyorduk. Benim geleceğimi öğrendiğinde hızlıca yemek hazırlamıştı. İkimizde sakinleşmiştik.

"Düşünmüyordum. Gerçeği öğrendiğinde asla yanımdan ayrılmayacağını tahmin edebiliyordum." Mırıldanır bir şekilde, bakışları yemeğinde konuşurken derin bir nefes verdim. Korkarak elimi kaldırdım ve elinin üstüne koydum. Cevaptan korkuyordum.

"Başka söylemediğin bir şey var mı?" Bunu o kadar masum bir şekilde sormuştum ki yalan söyleyebileceğini düşünmüyordum. Derin bir nefes verdi ve elini elimden yavaşça uzaklaştırmaya çalıştı. Elini dah sıkı tuttuğumda bakışlarını bana çevirdi. "Söyleyebilirsin Kaya."

"Çok şey oldu Ela. Ancak sana söyleyemem. Korkmanı istemiyorum." Dürüstçe açıklama yaptı ve yemeğine devam etti. Gülümsemem yavaş yavaş solarken elimi çektim. Yemeğime döndüğümde bakışlarını bana çevirdi. Hem elini bırakmamı istiyordu hem de istemiyordu. Hem ayranım dökülmesin hem...  "Yeni geldin, yorgun gözüküyorsun. Uyumak ister misin?"

"Uyumak istemiyorum. Biraz seni özledim." Diye mırıldandım. Son lokmamı ağzına attım. Olduğum yerden yavaşça doğruldum. Kaya da yerinden yavaşça doğruldu ve tabağını alıp mutfak masasına bıraktı. Arkasından mutfak masasına ilerledim. Tabağımı bırakıp döndüğümde Kaya beni mutfak masasıyla arasına aldı. Yorgun bir gülümseme dudaklarıma yerleştiğinde küçük bir öpücük kondurdu.

"Beraber uyuyalım?" Tatlı olduğunu düşündüğü bir ses tonuyla mırıldandı ve kafasını omzuna yasladı. Tatlıydı şerefsizim.  Gülümsedim ve onaylamaz şekilde salladım. Hedefine ulaşamayacağını fark ettiğinde omuzlarını yenilgiyle düşürdü. Derin bir nefes verdi. Ardından yavaşça bana yaklaştı ve kapalı olan gözlerini açtı. Anlamayarak ona baktığımda çoktan kendimi kollarında bulmuştum. Eşek sıpası.

"İndirsene beni!" Sinirle bağırdığımda buna keyifle gülmüştü. Olduğum yerde tepinirken ona işlemiyor gibiydi. Aynı duruşuyla odaya ilerledik. Yatak odasının kapısını yavaşça açtı ve beni yatağa nazikçe bıraktı. Ne kadar nazikçe bıraksa da ben yerimde tepindiğim için iyi bir iniş yapamamıştım. Uçaktan bahsediyorsun sanacağız biz de. "Odunsun sen odun!"

"Gereksiz yere çırpındığının farkındasın değil mi?" Kaya'nın sanki bir çocukla konuşuyormuşcasına davranması kaşlarımı çatmama sebep oldu. Evimize geldiğimden beri ilk defa girdiğim yatak odasında gezindi bakışlarım. Duvarları bej rengine sahipti. Küçük çiçek detayları beni büyülemişti. Kaya üstündeki gömleği çıkarırken gülümseyerek bana bakıyordu. Bakışlarıma ona çevirdiğimde gözlerim kocaman açıldı. Kabul et beğendin. Yapılıydı. Takıldığım nokta o değildi. Yataktan yavaşça kalktım ve karnındaki eski yara yavaşça dokundum. Geri çekilmesi ve ciddiliğimi sorgular bir şekilde bana baktı. "Cidden odaklandığın kısım bu mu?"

"Tabii ki bu! Canın çok acıdı mı? Ne zaman oldu, ben yurtdışındayken mi?" Elimi yarasında gezdirdim. Huylanmış olmalı ki yerinde kımıdadı. Elimi refleks olarak çektiğimde gülümsedi.

"Devam edebilirsin, hoşuma gidiyor." Keyifli bir şekilde bana doğru yaklaştığında geriye doğru adımlar atmaya başladım. Yatağının takılıp yatağa oturdum. "Ancak sadece yaraya odaklanmazsan daha iyi olur. Altında hoşuna gidebilecek şeyler var."

"Sapık herif!" Utançla bağırıp yatağa çıktığımda kalın sesiyle küçük bir kahkaha attı. Üstüne açık mavi tonlarında bir sweatshirt geçirdi ve yanıma oturdu. Utançtan kızardığı tahmin ettiğim yüzümü önüme çevirdim. Yüzüm cayır cayır yanıyordu.

"Tamam, özür dilerim." Dedi gülümsemesine engel olmaya çalışarak ve yanıma yaklaştı. "Ama normal değil mi? Biz evleneceğiz."

"Buna evlendiğimizde bakalım. Tamam mı?" Sinirle yatağa girdim ve yastığıma sarılıp gözlerimi kapattım. Küçük bir kahkaha attı ve yanıma uzandı. Yastığı yavaşça benden ayırdı ve yastığın yerini kendisiyle kapattı. İstemsizce oluşan gülümsememle daha çok Kaya'ya sindiğimde koluyla beni kendine çekti ve sıkıca sarıldı. Özlediğim kokusunu ciğerlerime çektim ve uykuya hazır olan bedenimi istediğine bıraktım.