အငိုသန်ကလေးလေး အိမ်မက်ဆိုးစက်ဝန်းထဲ ဝင်ရောက်ပြီးနောက်

အပိုင်း(၆၂)

“ဒါကို နောက်မှ စမ်းကြည့်ရမယ်”
ချီနန်က သူ့အတွေးကို ဖော်ပြလာသည်။
“သူမရပ်နေတဲ့ နေရာက ဂိမ်းရဲ့ အဆုံးလို့ ဆရာမက ဘယ်တုန်းကမှ မပြောခဲ့ဖူးဘူး"

အားလုံးက စိတ်ရှုပ်ထွေးနေသော်လည်း ထန်ယွီက ပထမဆုံး နားလည်ခဲ့သည်။ သူမ၏ မျက်လုံးများ အနည်းငယ် တောက်ပလာ၏။ 
"ဟုတ်တယ်၊ စမှတ်က စာသင်ခန်းရဲ့အလယ်မှာဆိုရင် ဆုံးမှတ်က စာသင်ခန်းရဲ့အဆုံးမဟုတ်ဘဲ အခု ငါတို့ရပ်နေတဲ့နေရာပဲ"

"အဲ့ဒါက ဖြစ်နိုင်ပေမယ့် မင်းဘယ်လိုသိတာလဲ?" 
ကောရှန်းက သဘောပေါက်သော်လည်း ချီနန်၏ စဉ်းစားပုံကို နားမလည်နိုင်၍ သံသယများကို ဖော်ပြခဲ့သည်။

ချီနန်က နံရံပေါ်ရှိ နာရီကို ကြည့်လိုက်၏။ 
“ဒီစာသင်ခန်းရဲ့အချိန်က နောက်ပြန်သွား‌ေနပြီး ဂိမ်းစဖို့အတွက် စကားဝှက်ကိုလည်း ပြောင်းပြန်ဆိုရတာ‌ေလ။ အဲ့ဒါကြောင့် ဂိမ်း၏အဆုံးမှတ်နဲ့ ငါတို့ထင်တဲ့ အဆုံးမှတ်က ပြောင်းပြန်ဖြစ်နေတယ်လို့ ငါထင်တယ်"

ပုံမှန်အခြေအနေတွင် '‌ေကျာက်ရုပ်များ' သည် ကြီးကြပ်သူရပ်နေသည့်နေရာကသာ ဂိမ်း၏အဆုံးမှတ်ဖြစ်သည်ဟု ယူဆကြလိမ့်မည်။ ကြီးကြပ်သူ မျက်လုံးမှိတ်ထားချိန်၌ အဆုံးမှတ်ကို ရောက်အောင် ဆက်လုပ်သွားရမှာပင်။

အုပ်စုက နားလည်သွားပုံပေါ်ကာ ခေါင်းညိတ်လာကြသည်။ အပြည့်အ၀နားလည်ဖို့အတွက်တော့ ကျန်တဲ့အချိန်က မလုံလောက်‌ေပ။ မကြာခင်မှာပဲ တတိယကစားသမားအုပ်စုက ဆရာမရဲ့ တိုက်တွန်းမှုကြောင့် အနီရောင်ကြိုးတွင် ရပ်လိုက်ကြ၏။

လူလေးယောက်က အကြည့်ချင်းဖလှယ်လိုက်ကြသည်။ ထုန်ယွီက ကျရှုံးခဲ့ပြီးဖြစ်သောကြောင့် ၎င်းတို့၏အဖွဲ့သည် ချီနန်၏ဆံုးဖြတ်ချက်နှင့်အညီ ဆန့်ကျင်ဘက်ဘက်သို့ ဆုတ်သွားခဲ့ကြသည်။ တံခါးဝက ကြိုးနီကို finish line အဖြစ် မှတ်ယူလိုက်ကြ၏။

အခု ဒီနည်းလမ်းကသာ သူတို့ ကြိုးစားကြည့်နိုင်တဲ့ တစ်ခုတည်းသော နည်းလမ်းပင်။

အခုလေးတင် ရှေ့အုပ်စုနှစ်စုမှ ချီနန်၏ လေ့လာတွေ့ရှိချက်များအရ ဆရာမသည် ကျောက်ရုပ်များကို ကြောက်ရွံ့စေရန် နည်းလမ်းအမျိုးမျိုး အသုံးပြုသော်လည်း ပံုရိပ်များနှင့် အသံများကိုသာ အသုံးပြုခဲ့ကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့သည်။ သူမသည် ကျောက်ရုပ်များကို တစ်ခါမျှ မထိမိသောကြောင့် ဤအရာက သူ့ကို လုံးလုံးလျားလျား စိတ်အေးစေခဲ့သည်။