Sıradan yaşamını sürdürmekte olan Elya bir gün içinde iki kez kaçırıldığında sıradan hayatının aslında bir illüzyondan ibaret olduğunu öğrenir. Gerçekler Elya'yı zorladığı kadar ona bunu yaşatanları da zorlayacak, o günden sonra hayat gerçek sih...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
SAYGI VE ÖZLEMLE ANARKEN ATAMIZIN İZİNDE İLELEBET YÜRÜMENİN KIVANCINI YAŞIYORUM.
****
KEYİFLİ OKUMALAR DİLİYORUM.
******
EY KAHRAMAN TÜRK KADINI SEN YERDE SÜRÜNMEYE DEĞİL OMUZLAR ÜZERİNDE GÖKLERE YÜKSELMEYE LAYIKSIN.
MUSTAFA KEMAL ATATÜRK
Eve yürürken Egemen abimin koluna girmiştim. Ada ablam da Toprak abimin koluna girmişti. Başak Savaş abimle, Çınar ise Leyliş ile birlikte yürüyordu. Tabi buna yürümek denirse. Alkolün etkisi ile yüzüm alev alev yanarken esen rüzgara şükrederek abimin kolunda yürürken ara ara sinirli ve şaşkın yüzüne bakıyordum. Kaçamak bakışlarımı fark etse de bir şey söylemiyordu. Biliyordum söyleyeceklerini eve saklamayı tercih etmişti. Babamdan olay çıkarmama şartı ile izin aldığımızı düşünürsek bir daha bize izin vermeyeceğini de biliyordum. Yine de farklı bir deneyim yaşamanın mutluluğu karşılığında sanırım biraz azar işitmeyi göğüsleyebilirdim. Egemen abimin Leyla'nın itirafını duymazdan gelmesi ise beni dumura uğratmıştı. Onun söylediklerini duyduğuma o kadar emindim ki. Korkumdan bir şey söyleyemiyordum. Bu suskunluktu beni korkutan aslında. Egemen abim hiçbirimize bağırmamış, azarlamamıştı. Sadece Çınar ve abilerime kızlara yardımcı olun bu gece burada bitmiştir demişti. Bu sükunetin ardından nelerin geleceğini evde öğrenecektik. Umarım babam bizi cezalandırmazdı. Sessizce abimin kolunda sallanarak ilerledim. Eve vardığımızda dayımlar da gelmişti ve tüm aile veranda da çay keyfi yapıyordu. Dayım oldukça keyifli görünüyordu ki bizi gördüğünde bir anda yüzü sertleşti. Babam ayağa kalkmıştı bile. Bize çok sert bakıyordu. Şirinlik yapmanın tam zamanıydı ama hiç halim yoktu. Hafif çakırkeyif halimle Rita'ya yaklaştım ve gülümseyerek göbeğine yanağımı dayadım. "Yaşasın benim minik kuzenim de buradaymış. " dediğimde Rita ve dayımın ailesi tepkime gülerken babam bir anda sert ve soğuk ses tonu ile beklenen tepkiyi gösterdi. "Gençler herkes mutfağa..." Dayım da ayaklanmıştı. "Aynı fikirdeyim, mutfağa marş marş..." Dayımın mesleki deformasyonu kendini gösterirken biz de aldığımız komutla mutfağa doğru ilerledik. Babam ve dayım masanın iki ucuna oturarak kollarını göğüslerinde birleştirdiklerinde aralarında kan bağı olmamasına rağmen bu kadar benzemelerinin haksızlık olduğunu düşündüm. Babam "Savaş kızlara birer kahve hazırla oğlum. "dediğinde abim "Siz de ister misiniz "diye sordu. Babam ve dayım kahve istemediler tabi ki onlar bize hesap sormak istiyorlardı. Süklüm püklüm oturduk. Dayım " Eeee kızlar geceniz olaysız geçmemiş anladığım kadarıyla bu geceden çıkardığınız bir ders olduğunu umuyorum. "
Hepimiz susuyorduk.Cesaretimi toplayarak " Evet çıkardık tabi ki kız kıza gecemiz yine erkekler yüzünden bozuldu. Biz bir şey yapmadık kendi halimizde eğlendik. " diyerek ilk açıklama yapan ben oldum.
