İLLÜZYON- Yeni Hayatım

KORKU- Bölüm 39

SELAMLAR... Yazarınızın yazma isteğini teşvik etmek isterseniz lütfen yorumlarda buluşalım. Bu tatlış, eğlenceli ve aksiyon dolu bölüm yorumları hak ediyor. Keyifli okumalar diliyorum. 

***

Korkunun kaynağı gelecekte yatar. Kim gelecekten kurtulmuşsa, korkacak hiçbir şeyi yoktur.

                                                                                                    Milan Kundera

Korku nedir? Kaynağı, sebebi milyonlarca sayıda olabilecek olan korkuyu içimizde büyüten kendi egomuz mudur? Herkesin korkusu ruhunda başka türlü zuhur ederken bencilce bir korunma duygusundan mı kaynaklanıyordu? İnsanın korkuları yalnızca kendisiyle mi ilgiliydi yani? Şu anda korktuğum neydi peki? Arda'nın zarar görmesi mi? Yoksa Arda'nın benim yüzümden zarar görmesi mi? Ya da babamın bana olan güveninin bir zerre bile olsa mevcudiyetini yitirmesi mi? Başka bir şekilde düşünürsek babamın bana kızacak ya da cezalandıracak olması mı? 

Şu anda karşımda bana öfkeyle bakan babamın karşısında kendimi aciz hissederken ne hissedeceğimi ne düşüneceğimi bilemiyor oluşum aslında her sebepten olabilirdi. Babam yine her şeyi sihirli bir küreden görürcesine bilmişti. Babama nasıl bir savunma yapacağım hakkında ise hiçbir fikrim yoktu. Yine de Arda ile kurduğum kalpten bağı koparmadan onu savunmaya devam etmem gerektiğinden emindim. Evet belki Arda kötü şeyler yapmıştı. Ama ben onun gözlerindeki çaresizliği ve yalnızlığı görmüşken ona ihanet edebilir miydim? Hayır asla bunu yapmayacaktım. Çok kısa süre tanımış olsam da ben onun kötü biri olmadığını hissediyordum. 

"Elya seni dinliyorum kızım Arda ile ilgili bildiklerini anlat bana. O çocuk okulda uyuşturucu satıyor ve sen de bunu biliyorsun. "

Sustum. Sadece gözlerimin yaşarmasına engel olmaya çalışıyordum. Babam ise sabırsızlandığını bana her türlü ifadesi ile belli ediyordu. "Elya konuş dedim sana!" 

Bir anda sıçramıştım. Ne yapacağımı bilemiyordum. O anda tek istediğim şey bu üzüntünün bir anda yok olmasıydı. Konuşamasam da babamın boynuna doğru atılıp ona sımsıkı sarılmak oldu. Sesim titreyerek "Bana kızmandan hoşlanmıyorum. " dediğimde beni kucağına doğru çekip oturttu ve iyice sarmaladı beni kollarıyla. "Sana kızmaktan hoşlanmıyorum. Benden bir şeyler gizlemenden hoşlanmıyorum Elya. Seni korumaya çalıştığımı neden anlamıyorsun? Neden bize sığınmak yerine sorunları kendi kendine çözmeye çalışıyorsun?" 

Şimdi ne demeliydim? Arda'nın uyuşturucu satıp satmadığından emin değildim ki. Bir insanı karalamak ve yaftalamak bu kadar kolay olmamalıydı. Görünenin ardında başka şeyler vardı belki. 

" Baba ben Arda'yı kötü bir şey yaparken görmedim hiç. Yalnızca iyilik yaptı bana, kuzenim olmayı önemsiyor çünkü, beni önemsiyor. "

Babamın kalp atışlarını duyabiliyordum. Ya hala çok sinirliydi ya da gergindi. Bildiğim tek şey onun da kaygılarının olduğuydu ve ben de onun kadar kaygılıydım. 

Babam çenemi tutup kaldırdı. " Bize karşı açık olmalısın ve Arda'ya karşı da dikkatli olmalısın kızım. Hata yapmanı istemiyorum. "

" Elimden geleni yaparım baba. Ama benden Arda'dan uzaklaşmamı bekleme. "

Babamın kaşları yine çatılmıştı.