Historia Rodzina Monet „Wypadki"

Troska w glosie Vince'a

Zdążyłem zauważyć, że on wiedział ile ważył i nie zrobiło to na nim wrażenia. Ja za ro patrzyłem się tępo w wagę, nie wierząc w to co widzę. Will zszedł z wagi i wyszedł z łazienki. Wiedziałem że drzwi od domu są zamknięte a więc nie wyjdzie, spodziewałem się że pójdzie do Shane. Usiadłem przy drzwiach i siedziałem tak dopóki nie usnąłem.

********************************
3 tygodnie później:

POV:Will:

Na razie o mojej wadze nie wiedział nikt oprócz Tony'ego. Tamtego dnia już nie wyszedł z łazienki i nie powiem bardzo się martwiłem. Dzisiaj Hailie wróciła ze szpitala i była w swoim pokoju z Adrienem. Po południu Tony zwołał wszystkich braci, jedynie nie było Hailie, ale domyślałem się dlaczego. Bracia nie byli jakoś bardzo zadowoleni ze ktos zakłócił ich spokój chociaż i tak przyszli.

-Musimy poważnie
porozmawiać- zaczął najmłodszy z naszych braci

-O co chodzi? - zapytał

-Chodzi o Willa -powiedział a mi automatycznie pojawiły się łzy w oczach.

Wszyscy na mnie teraz patrzyli. Nie chciałem tego. Nie chciałem litości. Nie potrzebowałem tego.

-Podejrzewam że Will się głodzi. Kiedy wypuścili mnie że szpitala 3 tygodnie temu przyjechałem tak szybko tutaj bo Willowi była potrzebna pomoc z Shanem. Tego samego dnia zauważyłem że jest strasznie chudy i kazałem mu się zważyć. Nie zgadniecie ile pokazała waga.

-70? -zapytał Dylan

Poczułem żółć w gardle, nie wiedziałem że wyglądam na aż tak grubego. Musiałem mniej jeść i więcej ćwiczyć.

-50- Tony znowu przerwał moje rozmyślanie -Will waży 50 kg i trzeba mu pomóc. Nie mam zamiaru patrzeć jak trace brata.

-Co do cholery? -powiedział Shane już się nie hamując. Podszedł do mnie a ja odsunęłem się na 2 kroki.

-Will do huja to jest za mało, o wiele za mało. -Tym razem to Dylan wykrzyczał te słowa

Tym razem uświadomiłem sobie ze ostatni raz jadłem 2 dni temu jeden posiłek. Ucieszyłem się że może znów schudnę.

-Will masz nam coś do powiedzenia? -zapytał spokojnie Vince

Poczerniało mi przed oczami. Ostatnie co pamiętam to to, że siadłem przy ścianie i wszyscy do mnie podeszli.

********************************
POV:Tony:

Kurwa. Momentalnie podszedłem do brata i poklepałem go po policzku. Nic to nie dało. Nie wiedziałem kiedy ostatni coś jadł, ale może zasłabł przez stres? Wiedziałem że to mogła być jedna z przyczyn ale na pewno nie główna.

-Will? -zapytał Vince i tak samo przybliżył się do nas. Ja i nasz najstarszy brat najlepiej się nad tym znaliśmy.

-Kurwa co z nim -Dylan poszedł po apteczkę. Bardzo dobrze zrobił bo zaoszczędził nam czasu.

-Mogę się na coś przydać -zapytał Shane

-Na razie nie -odpowiedział Vincent

-Vince musimy go położyć na kanapie- powidziałem- Wezmę go za ręcę a ty weź go za nogi.

Przenieśliśmy go na kanapę gdzie Vince dla mi więcej miejsca. Wiedział że jednak ja się znam lepiej. Sprawiłem oddech i przywołałem do siebie bliźniaka.

-Shane trzymaj tak jego głowę jak ja teraz, żeby miał udrożnione drogi oddechowe. Jakby otworzył oczy lub zaczną gorzej oddychać to mi mów.

-Okej

Podniosłem mu koszulkę i mnie zamurowało. Dużo świeżych ran. Vince który stał obok nas niemal od razu się nachylił.

-Opatrzę mu to -powiedziałem po chwili ciszy.

-Tony -odezwał się mój bliźniak - obudził się.

-Will? Jak się czujesz? Coś się boli?

Jak tylko zorientował się że ma podniesioną koszulkę opuścił ja na dół.

-Ej spokojnie opatrzę ci to

-Zostaw mnie nie chce pomocy

-Will leż -odezwał się Vince. Tym razem nie swoim lodowatym głosem. Było słychać w nim troskę.

-Opatrzę ci to dobrze?

-Yhy

Gdy skończyłem opatrywać, podniósł się a ja momentalnie się do niego przytuliłem.

-Nie martw się to nie jest nic czym musisz sobie zawracać głowę.

-Will musimy pogadać -podszedł do nas Vince -Chesz żeby ktoś przy tym był?

-Obojętnie -popatrzył się na mnie

-Zaraz do was przyjdę dobrze? -powiedziałem -Dylan pomóż mu proszę iść, jest strasznie osłabiony i nie chce żeby mu się coś stało.

-Jasne -Dylan podszedł do brata i wziął go pod rękę.

Gdy zniknęli na schodach podeszłem do Shane'a który teraz stał w rogu pokoju.

-Idę zapalić będę przed domem. Jakby cos się działo to wołaj okej?

-Pójdę z tobą

Wyszedłem przed dom i zapaliłem pierwszego papierosa. Shane nie chciał starał się ograniczyć jak tylko może. U mnie jednak na jednym paiperosie się nie skończyło, od razu wziąłem kolejnego, kolejnego i kolejnego zanim ktoś mi w końcu wyrwał paczkę.

-Tobie już wystarczy. Załatwie ci u Vince'a spotkanie i z tobą pogada.

-Nie potrzebuje

-Chodź już do domu

-Pójdę do Willa

Poszedłem do pokoju brata w którym już był. Czyli rozmowa z Vincentem skończyła się szybciej niż myślałem. Will spał na łóżku więc postanowiłem go nie budzić, usiadłem na krześle przy biurku i czekałem aż wstanie.

//////////Nudziło mi się więc napisałam kolejny rozdział. Jest trochę krótki ale trudno. Jeżeli są jakieś błedy to oznacza że moja autokorekta znowu szaleje