Malayah

42. Umiibig

Abala si Malayah sa pagbabasa ng isang librong pagmamay-ari ni Magayon. Isa itong epiko. Naglalaman ng isang mahabang paglalakbay ng isang bayani. Mga suliraning napagtagumpayan at mga kasamaang napuksa.

Kanina lamang ay naghahalungkat si Malayah sa mga kagamitan sa kwarto ni Magayon. Kinuha niya ang mga libro, umaasa na baka mayroon siyang mahanap na kasagutan sa kanilang sitwasyon sa loob ng dimensyong ito. Ngunit wala siyang nakita. At sa katagalan ng pagbabasa ay nawili na lamang siya rito.

Naroon siya sa sala ng tahanan, nakaupo sa kawayang sahig habang ang mga braso at ang libro ay nakapatong sa isang lamesang nasasapinan ng kulay pulang tela at nabuburdahan ng mga itim na sinulid.

Sa ibabaw nito ay may nakalagay na dalawang plorera. Isa'y mayroong mga pulang rosas at ang isa'y nakalagay ang kumpol ng lilang orkidya.

Maya-maya'y pumasok sa sala si Aran at dumungaw sa binabasa ni Malayah. "Ano 'yan?"

"Isang libro," saad ng dalaga na tila ba hindi na dapat iyon itinanong ng kaibigan.

"Tingiiin!" Hinablot ni Aran mula sa kanyang kamay ang libro.

Napairap na lamang si Malayah at hinayaang umupo sa tabi niya ang kaibigan. Binuklat nito at inilipat-lipat ang mga pahina na tila hindi naman binabasa at tanging ang mga larawang nakaguhit lamang ang tinitingnan.

"Nabasa ko na ito dati," wika ni Aran nang mahinto sa isang pahina. "Mula ito sa Hiwaga."

Napalingon si Malayah rito. "Talaga?"

"Paano naman nagkaroon ng ganitong libro rito?" Tanong ni Aran.

"Marahil ay galing sa ina ni Magayon." Naalala ni Malayah ang kwento ni datu Makusog. "Isa sa mga anak ng reyna ng mga diwata noon."

Napalingon si Aran kay Malayah. "Talaga?" Hindi nito makapaniwalang saad. "Kung tunay nga ang sinasabi mo ay maaaring magkamag-anak kami!"

Naalala ni Malayah na isa nga palang kalahating diwata si Aran mula sa dugo ng ina nito habang kalahating diyos naman dahil sa ama nitong si Sitan.

"Anong pangalan ng ina ni Magayon?"

"Diwani."

Nanlaki ang mga mata ni Aran. "Si Dayang Diwani?"

Napalingon dito si Malayah. Nagtataka sa reaksyon nito. "Kaano-ano mo siya?"

Napaisip si Aran. "Lola ng lola ng lola ko? Parang ganoon. Kapatid niya ang lola ng lola ng lola ko, si Diwaii, isa sa maraming naging reyna ng mga diwata bago ang aking ina."

Napuno ng kuryosidad ang mga mata ni Malayah. "Reyna ng mga diwata ang iyong ina?" Bahagya niyang tinunggo ang balikat ng kaibigan. "Kung ganoon ay isa kang prinsipe."

Mapait lamang na ngumiti si Aran at umiling. "Hindi rin," wika nito at ibinaba sa lamesa ang libro. "Ayon sa batas ng mga diwata ay hindi maaaring kilalanin bilang isang dugong bughaw ang isang diwata na may bahid ng ibang lahi. Lalo na't ang lahing nabahid sa akin ay sa diyos na kalaban ng mga diwata."

Bahagyang nailang si Aran sa mga titig ni Malayah na tila ba naaawa sa kanya. Kaagad niya iyong iwinaksi at kinuhang muli ang libro. "Ano nga ba ulit ang kwento nito? Matagal na rin simula nang huli ko itong mabasa."

Hindi nakapagsalita si Malayah at pinagmasdan lamang ang kaibigan. Noong sinabi ni Aran na parehas pala sila, ito ba ang tinutukoy nito? Napailing si Malayah. Hindi kami magkapareho. Mas matindi ang pagdurusa na naranasan ni Aran kumpara sa kanya.

Hindi alam ni Malayah kung bakit ngunit tila nakikita niya ito. Kung paano itaboy ng mga kalahi si Aran. Kung paano ito pagtawanan at kamuhian ng ibang mga diwata. Kung paano nito tiniis ang lahat ng mga ito.