Malayah

51. Ang Tagna

Muling bumalik si Lakan sa gusaling kanilang tinutuluyan. At bago tumungo sa kwartong pinaghahatian nila ni Sagani ay sumilip muna siya sa silid ni Malayah.

Hindi na siya kumatok upang hindi maabala ang sa tingin niya'y nahihimbing nang dalaga. Bahagya niyang binuksan ang pinto at sinilip ito mula sa kama. Ngunit wala ito rito.

Tuluyan nang binuksan ni Lakan ang pinto at pumasok. Inilibot niya ng tingin ang kwarto upang hanapin at nakita ang dalagang nakatayo sa balkonahe habang nakatingala sa langit.

"Malayah? Bakit gising ka pa?"

Nilingon siya nito at marahang ngumiti. "Hindi ako makatulog."

Naglakad siya patungo rito at tinabihan ang dalaga. "Iniisip mo pa rin ba ang mga hiyas?"

Hindi kaagad tumugon si Malayah. Nakatingala lamang ito at nakatitig sa malamlam na buwan.

Ilang saglit ay huminga nang malalim ang dalaga bago magsalita. "Lakan, paano kung may iba pang paraan?"

Tinitigan niya ang dalaga. Sa ilang saglit ay nakakita siya ng kakaibang kinang sa mga mata nito. Tila ba kislap ng pag-asa matapos ang mga nangyari.

"Anong paraan?"

"Ang ikapitong paglabas ng bakunawa sa dapit-hapon."

Natigilan si Lakan sa tinuran ng dalaga. "Saan mo narinig ang bagay na iyan, Malayah?"

"Binanggit ito ng manghuhula sa akin nang sabihin niya ang tungkol sa mga hiyas. Sinabi rin sa akin ni Agua noon na iyon ang hinihintay nilang muling pagbubukas ng portal patungo sa Hiwaga."

Hindi kaagad nakasagot si Lakan.

"Marahil ay batid mo rin ang bagay na iyon. Sabihin mo sa akin, paano tuluyang mabubuksan ang portal?"

Tinitigan lamang ni Lakan ang dalaga.

Malamlam na ngumiti si Malayah. "Mabubuksan at mabubuksan ang portal. Kailangan lamang na maghintay. Ngunit marahil ay may paraan upang mapabilis ito."

"Hindi mabubuksan ang portal na iyon."

Lumingon si Malayah rito. "At paano mo naman nasabi?"

Mariing tumitig si Lakan sa dalaga. "Dahil hindi natin hahayang mangyari iyon."

Kunot ng noo lamang ang ibinalik ng dalaga sa kanya.

"Malayah," mahinahon niyang turan, "Ang muling pagbubukas ng portal na tinutukoy mo ay nakapaloob sa isang tagnang nakita noong sinaunang panahon. At ang tagnang iyon ay magdudulot ng kaguluhan sa dalawang mundo."

Hindi kaagad sumagot si Malayah. Napayuko ito at nakatitig lamang sa sahig. At sa muling pag-angat ng mukha ay nakita ni Lakan sa mga mata nito ang isang pamilyar na apoy.

"Ngunit ang parehong tagnang iyon ay ang makakapagligtas sa aking ama."

Napakunot ang noo ni Lakan. "Malayah, hindi mo ba ako narinig? Panganib lamang ang dulot ng tagna."

At sa sumunod na sinabi ng dalaga ay nagitla siya.

"Ngunit ano naman? Wala akong pakialam! Ang mahalaga lamang sa akin ay ang mailigtas si Papa."

Hindi makapaniwalang tinitigan ni Lakan ang dalaga. Mula sa mga mata nito'y patuloy na nagniningas ang isang apoy. "Malayah, naririnig mo ba ang sinasabi mo?"

Napaiwas ng tingin si Malayah. "Ang mga tikbalang na iyon... inisip man lamang ba nila ang kahihinatnan natin?" Nilingon niyang muli ang binata. "Lakan, hindi. Iniisip lamang nila ang kanilang sarili. Kung kaya't bakit kailangan kong isipin ang mangyayari sa iba?"