HAGOOD!

H1.2

Pangatlong Hagood!

NABITIN SI MANONG!

NANGANGATOG ang kamay ni manong taxi driver habang hirap sa pagtanggal ng botones. Sa isip-isip ko, bahala siya sa buhay niya. Ginusto niya, paghirapan niya.

"Bakit natatawa ka? Siguro sinadya mo ito no!" napakagat labi ako sa sinabing iyon ng driver. Gusto kong ipakita sa kanya na gusto ko iyong gagawin niya. "Bilisan mo naman d'yan! Ang bagal mo namang mabuksan 'yan!" singhal ko, pero sa loob-loob ko, natatawa ako dahil sa takam na takam na itsura ng driver.

"Na-na-nakikita mo na ngang ang hi-hirap buksan nitong botones ng pantalon mo, e." Natataranta niyang sambit. Hanggang sa hindi na siya nakapagpigil, iningudngud na niya ang mukha niya sa pantalon ko. "Tang'na, hindi ka naman libog na libog sa lagay na 'yan, manong?" natatawang sambit ko.

"E, paano ba naman! Malapit na ako, hindi ko pa rin nasisilayan ang talong mo! Talagang nakaka-tang'na talaga!" kinagat-kagat ni manong taxi driver ang pantalon ko. Tinakpan ko ang aking bibig at palihim na tumatawa. Tawang-tawa talaga ako sa ginagawa nito.

"Matagal pa ba? Uwing-uwi na ako!" kumaripas ang paggalaw ng kanang kamay ni manong. Pabilis nang pabilis ang kanyang ginagawang pagsasarili. Habang ako ay tawa nang tawa. "Teka, si Kenji ba 'yon?" parang pinsan ko iyong naglalakad sa direksyon kung saan naka-park ang taxi ni manong.

"BILIS! BILISAN MO!" tinapik-tapik ko ang nakayukong si manong. Subalit ayaw nitong magpapigil sa pagkagat. Hinawakan ko ang mukha niya at iniangat. "TAPOS O HINDI TAPOS! TARA NA UMALIS NA TAYO!" Agad kong isinukbit ang sinturon sa pantalon ko at sinuod ang hood ng jacket na dala ko.

"TARA NA!" nagmadali ang taxi driver sa pagsuot ng damit nito. "Bakit ba? Hindi pa ako tapos!" Sigaw nito.

"BASTA! HUWAG KA NANG MAGTANONG! PAANDARIN MO NA!" pagkabihis ng driver, agad nitong pinaandar ang taxi. Ngunit, mukhang napansin ako ng pinsan ko. Siguradong tatanungin ako no'n kapag nagkita kami bukas sa tambayan.

"Saan ka ba kasi pauwi? Kung sinabi mo lang agad kung saan ka dadalhin, e'di sana hindi mo ako nagatasan ng pitong daang piso! Buwisit talaga!"

Inis na inis ang mukha ng taxi driver ng sandaling iyon, "Hindi mo na nga nakita, hindi mo pa nahawakan, hindi pa nakaraos, wala pang kita! Patay na naman ako sa misis ko nito!" wika nito.

"Ihatid mo na lang ako sa 7 eleven kamuning," seryosong sambit ko.

Tumingin sa akin ang driver, "Sa tono ng boses mo, parang ikaw pa ang dismayado a. Ikaw ba nawalan? Hindi ko nga nakita iyang pinagmamalaki mo, e." hindi ko alam kung saan nanggagaling ang mga salitang sinasabi ni manong. Oo alam kong may kasalanan ako. Pero hindi sapat ang pitong daang piso para makuha niya iyon ng buo.

"Dito na lang po," inalis ko na ang seat belt. "Salamat!" bubuksan ko na sana ang pinto ng taxi, ngunit hinarangan ng taxi driver ang bukasan nito.

"Bago ka bumaba, pahawak muna." Pinagbigyan ko si manong. Pero hindi iyon libre, baka akala niya.

"Singkuwenta!" sabay lahad ng kamay ko. "Dali na, singkuwenta!" nakita ko kasing may singkuwenta pa sa lagayan niya ng kita. Sayang din iyon kung pakakawalan ko.

Lukot ang mukha ng driver ng iabot nito ang singkuwenta pesos, "Grabe ka!" Kamot-ulo nitong sabi.

Pagbukas ko ng pinto, "Sandali." Nilingon ko si manong. "Heto calling card ko. Sa susunod, gusto ko makita ko na iyan ng buo. Buong buo!" Itinulak tulak ako ni manong palabas ng taxi.

"WALA NANG TAWAD SA SUSUNOD!" sabay bagsak ng pinto ng taxi.

"Hoy Brett!"

"Pangalan ko iyon, ah?" wika ko sa aking sarili.

---

NOM's note: Medyo okay na ako. Hindi na ako pinagpawisan sa part na ito. Nakaligo na kasi ako. Hahaha! Salamat sa pagbabasa.

---

Time Published: 10:30pm