De abstracte kant van liefde (✔)

H4: Gehuurde limousines en opgewarmde broodjes kip

Alles jeukte. Mijn hoofd door het haarnetje. Mijn rug door de doorschijnende blouse. Daarnaast had ik vanavond gegarandeerd blaren op mijn voeten door die afschuwelijke nette schoenen. Ik was het liefst aangekomen in een korte broek en slippers, maar ik had van mijn vader mijn nieuwe pak al moeten aantrekken. Dat was absoluut een slecht idee geweest. Zelfs met de airco aan had ik nog het gevoel dat ik langzaam in een plasje aan het veranderen was.

Ik merkte nauwelijks dat we reden, toen we met ruim 120 kilometer per uur over de snelweg scheurden. Mijn vader zat tegenover me in de gehuurde limousine en keek alsof hij ieder moment het loodje kon gaan leggen. Hij zat super rechtop met zijn buik ingehouden, zodat de knoopjes van zijn overhemd niet zouden knappen. Ik had het vanochtend niet kunnen laten om hem compleet uit te lachen, toen hij vol in pak en met gekamde haren aan de ontbijttafel was verschenen. Voor zover ik wist, had hij alleen een pak gedragen op zijn eigen trouwdag en dat pak hing al jaren in de kast, klaar om door de motten opgevreten te worden.

'Richard, zou je alsjeblieft een wijntje willen aanreiken?' Hanne glimlachte lief naar mijn vader. Ze had haar normaal witgrijze haren voor de gelegenheid geblondeerd en netjes opgestoken. Ze droeg een donkerblauwe jurk en hakken waar mijn moeder jaloers op zou zijn.

'Is het niet een beetje te vroeg voor drank,' vroeg mijn vader verbaasd.

'Natuurlijk niet,' zei Hanne. 'Het is nooit te vroeg voor wijn. En al helemaal niet als je in één week een kind heb moeten heropvoeden en lesgeven.'

'Hé,' riep ik, terwijl ik mijn koptelefoon van mijn hoofd trok. Mijn telefoon was al zeker een uur leeg, maar zo zou Hanne me niet compleet gek maken met al haar laatste tips en tricks.

'Niets persoonlijks, lieverd. Je hebt het allemaal erg goed opgepakt.'

Ik sloeg mijn kaken hard op elkaar en liet me iets verder onderuitzakken. Mijn humeur was al niet al te best en dan was het erg onverstandig van haar om onvriendelijke opmerkingen te maken.

'Geef haar dat wijntje maar. Misschien wordt ze er iets aangenamer van.'

Hanne stak tevreden haar hand uit, terwijl mijn vader een half glaasje voor haar inschonk. Ze nipte er kort aan en zette het daarna op het tafeltje naast haar neer.

'Zo, nu dat geregeld is, kunnen we mooi verder gaan het met serieuze gedeelte van de dag. Richard, heb jij de dozen gezien die ik vanochtend heb klaargezet?'

'Ik heb ze onder je stoel laten schuiven, zoals je gevraagd hebt,' zei mijn vader op een wat geërgerd toontje. Mijn vader en ik waren het er over eens dat Hanne een prima vrouw was (en een stuk moederlijker dan mijn eigen moeder) maar dat ze in een verschrikkelijke tiran veranderde zodra er ook maar íets te regelen viel.

'Mooi mooi.' Ze schoof twee grote dozen onder de banken vandaan. Ik keek vragend op en smeet mijn koptelefoon aan de kant, wat me een waarschuwende blik van mijn vader opleverde.

'Gisteravond heeft je vader die pruik nog opgehaald. Het was een heel gedoe, maar goed, we hebben hem.' Heel voorzichtig pakte ze de lichtblonde harenverzameling vast en hield ze hem triomfantelijk in de lucht. Het beeld herinnerde me vaag aan de openingsscène van The Lion King.

'En?' vroeg ze. Ik kon alleen maar bewonderend knikken, want ik moest het de Harenman nageven: het zag er behoorlijk echt uit.

'Plak deze eerst maar op,' zei mijn vader, even rationeel als altijd. Hij gaf me twee plukjes haar aan en ik trok mijn wenkbrauw op.

'Voor naast je oren Imke,' zuchtte Hanne ongeduldig, 'Nog nooit van bakkebaarden gehoord?'

'Niet in de eenentwintigste eeuw,' mompelde ik. Hanne deed net alsof ze me niet hoorde. Ik besloot braaf te zijn en plakte de haren op. Mijn vader knikte goedkeurend, terwijl Hanne heen en weer zat te wiebelen omdat ik weer eens niet snel genoeg was.