De abstracte kant van liefde (✔)

H33: Waarschuwingen en afspraakideeën

'Im, je weet toch wel dat dit ongelooflijk onhandig is? En bovendien ongelooflijk dom? Als Hanne hier achter komt, haalt ze je per direct van school af en kun je alsnog je eindexamen in Nederland maken.' Ik keek beteuterd naar mijn vader, die zijn best deed om de vuurwerktroep binnen de bebouwde kom te ontwijken. Zijn brilletje was uit pure stress van zijn neus afgegleden.

'Sorry,' mompelde ik. 'Het was heus niet de bedoeling dat dit zou gebeuren, maar wat wil je dan? Me opsluiten in een school met bijna driehonderd jongens en maar duimen dat dat goed gaat?'

'Im, ik begrijp het heus wel, echt. Maar dan is het nog zo dat het heel gevaarlijk is voor het project. Als hij jou ook leuk vindt lijkt het me een intelligente knul, maar het probleem met intelligente mensen is dat ze dit soort geheimen vroeg of laat ontrafelen.'

'Ik weet het,' mompelde ik, 'maar ik zal heel voorzichtig zijn.'

'Dat is je geraden ook,' waarschuwde mijn vader. Daarna was het even stil. Een oude kerst-cd vulde de stilte in de auto op. Op de weg reden nauwelijks auto's. Heel Nederland lag nog te rusten na een lange oudjaarsnacht. Ik staarde door het raam naar buiten

Uiteindelijk schraapte mijn vader zijn keel.

'Maar, zeg maar, niet wetenschappelijk gezien, maar tussen vader en dochter, hoe is die Christian? Hoe ziet hij eruit? Is hij niet een verwende snotneus?' Mijn vader probeerde echt zijn ogen op de weg te houden, maar dat leek niet te lukken. Mijn glimlach kwam, ondanks de vermoeide nacht, weer terug op mijn gezicht.

'Hij houdt van oliebollen, chocoladetaart voetbal en wild overeind staande haren,' lachte ik, 'en ik zal je straks even een foto laten zien.'

'Ik hoor het al.' Mijn vader legde een hand op mijn schouder. 'Een jongen naar mijn hart.'

Zoals dat het probleem was met alle schoolvakanties, ging het veel te snel voorbij. Na een dagje of twee bijkomen, slapen en resterende oliebollen opeten, kwam het eind van de vakantie wel erg dichtbij. Mijn vader maakte van de tijd gebruik om mijn pruik te laten verzorgen bij de harenman en mijn schoolpakken naar de stomerij te brengen.

Tot overmaat van ramp, eiste de voetbalcoach dat we zondagmiddag al in de sporthal zouden staan om te trainen voor het zaalvoetbaltoernooi die de eerste dinsdag na de vakantie zou plaatsvinden. Dat leidde tot veel gemopper in de voetbalchat, want niemand zat op een binnen toernooi te wachten. Dat was geen "echt" voetbal. Daar liepen alleen maar watjes rond.

In eerst instantie was ik van plan geweest om lekker een half dagje langer thuis te blijven. Ik stond dinsdag immers toch maar als reservespeler aan de kant, maar even later schoot het me te binnen dat Christian ook in het team zat. Het was niet erg om bij hem in de buurt te zijn en als Olivier kon dat nou eenmaal vaker dan als Imke.

'Im, weet je wel zeker dat je hier goed aan doet?' Lucas keek me erg serieus aan door zijn webcam en propte een stuk croissant in zijn mond. Ik roste met mijn tandenborstel door mijn mond en stond op om mijn tandpasta uit te spugen. De afgelopen dagen hadden Lucas ik onze dagen gevuld met Skype en telefoongesprekken.

'Wat zei je?' vroeg ik toen ik weer op mijn stoel was neergeploft. Lucas rolde overdreven met zijn ogen.

'Of je er wel goed aan doet. Met Chris, bedoel ik. Je vader heeft serieus wel een punt, hoor. Je weet hoe hij met geheimen omgaat.'

'Natuurlijk is het niet slim, maar ik weet het echt wel zeker. Ik heb toch een geweldige beste vriend die me kan helpen als ik mezelf weer bijna verraad?'

'Die supervriend gaat anders niet mee als jullie een afspraakje hebben, dankjewel. Het is al verschrikkelijk genoeg om hem de hele dag op school te zien.' Hij doopte nog een stukje croissant in een laagje jam en likte zijn vingers af.