De abstracte kant van liefde (✔)

H24: Een ongemakkelijke douchebeurt

'Imke, waarom hing Levi net aan de lijn om te vragen waar jij op school zat?' Voor de eerste keer in Josephine's leven klonk ze echt serieus.

'Dat is zeg maar een lang verhaal.' Ik legde mijn hand in mijn nek, mijn hersenen krakend om een goed antwoord te verzinnen. Hoe ging ik in hemelsnaam aan Josephine uitleggen dat Levi waarschijnlijk doorhad wie ik was, zonder dat ze volledig door het lint zou gaan? Ik wist heus wel dat het project haar en Louise weinig kon schelen, maar ik wist dat ze het wél vervelend vonden als het project werd stopgezet. Ik zou dan immers weer naar Nederland terug moeten.

'Ik heb de tijd,' zei ze. 'Wat is er gebeurd?'

Ik legde haar uit wat er gistermiddag gebeurd was. Hoe Levi's ogen groot waren geworden toen hij me had gezien en ik in een reflex mijn vinger tegen mijn lip had gelegd. Josephine was de hele tijd stil en liet me netjes uitpraten.

'Denk je dat het moeilijk is om hem zijn mond te laten dichthouden?' vroeg ik, met gekruiste vingers.

'Nee, joh. Ik heb hem gewoon het verhaal verteld dat Olivier jouw neef is. Volgens mij slikt hij het wel, maar ik denk wel dat je op je hoede moet zijn. Je moet heel erg denken aan wat je zegt,' waarschuwde ze me.

'Ik doe mijn best,' zei ik. 'Ik moest gewoon weer even in mijn rol komen. Komt goed. Ik zie je binnenkort.'

'Succes, Im,' klonk ze lief aan de andere kant van de lijn. 'Misschien tot vrijdag!' Daarna hing ze op. Ik staarde nog een paar tellen naar mijn eigen mobieltje, behoorlijk opgelucht na een nacht vol zorgden. Lucas lag uitgestrekt op het bed.

'Goed nieuws?' vroeg hij.

'Ja,' glimlachte ik, 'niets aan de hand.'

Lucas had zich in de vakantie nuttig gemaakt door een gigantische voorraad chips, chocolade en cola voor ons in te slaan. Bovendien had hij ergens een vreemd kastje op de kop getikt waar we illegaal films op konden downloaden. Zo waren we niet meer afhankelijk van Lucas filmverzameling, waarvan we onderhand de meeste films wel hadden gezien.

Nadat ik me had opgekleed, had ik onze kamerdeur op slot gedaan, mijn pruik nog even links laten liggen en de radio hard gedraaid. De opluchting zorgde voor een gigantische adrenalinekick. Lucas keek me met een mengeling van verwarring en hopeloosheid na, terwijl ik wild bewegend met armen en heupen door de kamer danste. Ik playbackte mee op de hit It's Raining Men en verstopte ondertussen een tiental repen chocolade in mijn sokken la. De inhoud van zijn boodschappentas lag uitgespreid op mijn bed. Ik zwaaide met een cola fles door de lucht als mijn nepparaplu.

'Imke, wil je me alsjeblieft iets beloven?' vroeg Lucas bloedserieus. Ik keek hem vragend aan. 'Wil je dat nooit doen wanneer er anderen bij zijn? Je bent nog een slechtere danseres dan Louise en dát wil wat zeggen.'

Zogenaamd boos legde ik mijn handen in mijn zij. 'Zo slecht ben ik nou ook weer niet.'

'Weet je het zeker? Want ik wil best even een filmpje van je maken terwijl-'

'O, houd toch je mond,' zei ik, waarna ik mijn slaapkussen tegen zijn hoofd aan slingerde. Met een glimlach die de helft van zijn gezicht in beslag nam, legde hij mijn kussen weer terug op zijn plek.

Ik wierp een blik op de klok. Het was kwart voor acht 's ochtends en tot ons beider verbazing, was ik klaarwakker. Waarschijnlijk onze buren ook, na mijn privédisco.

Uiteindelijk draaide Lucas de radio uit en zette ik mijn pruik op. Mijn haar zat vast in een strakke knot, die ik vervolgens platgespoten had met haarlak. Het haarkapje knelde rond mijn hoofd. Ik moest duidelijk weer wennen aan mijn pruik en vrouwverhullende doeken. Wat dat laatste betreft was ik blij dat de zomer afgelopen was.