De abstracte kant van liefde (✔)

H37: Onvoorziene complicaties

'Dus het was leuk?' Josephine lag met haar handen onder de kin en haar onderbenen in de lucht zwierend naar me te kijken. De blik in haar blauwe ogen stond op oneindig en ze had me tijdens ons gesprek misschien een keer aangekeken. Ik was duidelijk niet de enige die met het hoofd in de wolken zat.

'Het was wel meer dan "leuk",' fluisterde ik. 'Ik vond het echt geweldig. Het voelde heel vertrouwd aan, of zoiets. Zo heb ik me nog niet eerder gevoeld.' Josephine zuchtte als een verliefd schoolmeisje.

'Schaatsen op een eerste date. Ik had niet gedacht dat Chris met zoiets leuks op de proppen zou komen, eerlijk gezegd.'

'Lucas durfde erom te wedden dat Suzanna het had verzonnen, maar eerlijk gezegd denk ik dat Christian het zelf verzonnen heeft.' Josephine leek daar even over na te moeten denken, maar knikte uiteindelijk instemmend.

'Ik denk dat je gelijk hebt, al denk ik ook dat tante Suus heus wel haar mening met Chris gedeeld heeft. Zij weet wel wat meisjes leuk vinden.'

'Dat denk ik ook wel,' mompelde ik door het deken heen.

Ik had het deken tot net onder mijn ogen opgetrokken, zodat Josephine, áls ze al zou opkijken, niet zag hoe dieprood mijn wangen waren. Hoewel Joos mijn vriendin was, vond ik het nog steeds raar om met haar mijn afspraakje met haar neef te bespreken.

Een luide kreun klonk uit het bed van Louise. Haar roze haren stonden pluizend omhoog en ze wreef geërgerd de slaap uit haar ogen terwijl ze overeind kwam. Ze nam niet de moeite om zachtjes te doen, want alle andere vriendinnen waren voor het weekend naar huis gegaan. Lou en Joos waren speciaal voor mij op het Rousseau gebleven.

'Dat klinkt alsof het behoorlijk serieus is, Im. Pas maar op. Straks palmt dat snotjochie je nog in en wordt je écht verliefd op hem.'

'Nogmaals, Lou,' begon Josephine, 'hij heeft zijn excuses aan je aangeboden en heeft je zelfs zijn jaarlijkse familiekerstfoto laten verpesten doordat je hem een klap in z'n gezicht mocht verkopen. Misschien is het tijd voor vergeven en vergeten.'

'O,' zei wapperde slapjes met haar hand, 'ik heb hem heus wel vergeven, hoor. Chris en ik overleven het wel weer in één kamer. Maar ik mag een vriendin toch wel waarschuwen voor hem?'

'Hij blijft familie, Louise.'

'En net als er in elke familie een grapjas voorkomt, heeft ook iedere familie een achterlijke idioot zonder enig gevoel voor tact.'

'Lou!' siste Joos. Louise probeerde een gaap te onderdrukken.

'Wat? Het is toch zo?' Ik schudde lachend mijn hoofd en wikkelde mezelf nog strakker in de dekens. Het was zo koud buiten dat ik het liefst de hele week in bed was blijven liggen.

De avond ervoor was ik stiekem de kamer ingeslopen, zonder de meiden wakker te maken. Dat had me veel meer moeite gekost dan ik verwacht had. Blijkbaar zorgde mijn pas ontdekte Chris-adrenaline voor een nog ernstigere onhandigheid. Ik had mijn tandenborstel in de wasbak laten kletteren en mijn telefoon van mijn bed gelanceerd toen ik erop gesprongen was. Gelukkig waren Lou en Josephine diepe slapers. Zelfs als ik een kanon naast hun bed had gezet en een kogel had afgevuurd, waren ze nog niet wakker geworden, vermoedde ik. Ik denk dat het iets te maken heeft met het feit dat ze altijd met vijf meiden op één kamer geslapen hadden. Stopte een groep meisjes in leeftijdscategorie twaalf tot en met achttien in een ruimte en je had een compleet kippenhok. Inclusief veren, afkomstig van de rijkeluiskussens.

Uiteindelijk vond Josephine het wel weer genoeg geweest met mijn uitslaapgedrag.

'Kom met dat luie achterwerk van je uit bed, of ik trek je eruit,' zei ze met haar handen in de zij. 'Dat geldt ook voor hopeloos verliefde Imke's.'