De abstracte kant van liefde (✔)

H17: Op familiebezoek

Voor ik het doorhad, was er alweer een week vervlogen. Na mijn ontdekking van Lucas' "geheim", heb ik de rest van de week geen voetbaltraining gevolgd en Christian dood genegeerd tijdens Frans. Hij leek er niet veel van te snappen, maar dat interesseerde me niet zo.

Op vrijdagavond had mijn moeder me opgepikt van Bussum-Zuid, volledig in traditioneel ornaat. Haar bordeauxrode pumps staken fel af tegen haar witte driekwartsbroek. De zonnebril, die ze op haar neus gedrukt had, was veel te groot voor haar wat ingevallen gezicht. Ze zag eruit als een kind die haar moeders handtas geplunderd had.

Het begin van ons samenzijn was gênant en vooral erg stil geweest, maar na een tijdje had mijn moeder Marco Borsato hard aangezet en brulden we beiden mee op de hits die waren grijsgedraaid toen ik nog erg klein was.

Mijn moeder had duidelijk uitgekeken naar het weekend. Niet alleen was onze flat piekfijn in orde, maar het had er ook goddelijk geroken. De keuken stond volgestouwd met potten en pannen, vieze pollepels en afgedekte schalen. Waarschijnlijk had ze de hele middag en het grootste deel van de ochtend in de keuken gestaan om het vijfgangendiner in elkaar te knutselen. Ik moest het haar nageven: het smaakte dan ook wel verrukkelijk.

Hier en daar was het moeilijk geweest om het gesprek gaande te houden, maar na het tweede wijntje waren we wel los gekomen.

Zaterdagavond had mijn moeder een verrassing voor me geregeld. Die ochtend had ze stiekem gereserveerd bij het wok restaurant.

Ik had alleen vreemd opgekeken bij de drie stoelen die om onze tafel stonden.

'Foutje,' zei ze tegen mij, voor ze haar jas had opgehangen en was aangeschoven. Natuurlijk was dat een leugen. Nog geen tien minuten later was mijn vader komen aanslenteren. Mijn mond was van verbazing open gevallen. Die had ik niet zien aankomen.

'Sorry dat ik laat ben,' zei mijn vader, die chronisch te laat kwam, 'de TomTom werkte niet mee.'

Mijn moeder had iets gemompeld en was met haar vingers gaan spelen. Ik snapte mijn ouders niet meer. Eerst konden ze alleen maar schreeuwen tegen elkaar en nu zeiden ze nauwelijks iets. Mijn vader durfde mijn moeder in het begin niet eens aan te kijken. Pas toen ik bezig was met mijn derde toetje, was het gesprek echt op gang gekomen.

Mijn trein zou rond half tien vertrekken. Mam had me op Amsterdam-Centraal afgezet, ondanks mijn felle protest dat ik de bus wel kon nemen.

'Dat scheelt tijd en zo hebben we gezellig nog even een halfuurtje met elkaar,' was haar excuus. Door de file was haar halfuurtje in een uur veranderd, maar daar had ik tot mijn eigen verbazing geen problemen mee. Al met al was het een prima weekend geweest.

De rit met de trein duurde korter dan ik me kon herinneren. Rond Maastricht moest ik in slaap gevallen zijn, want toen ik mijn ogen openden, was het nog maar een klein kwartiertje tot het station.

Onder het toeziend oog van mijn moeder, had ik me 's ochtends al omgekleed. Er was geen denken aan dat ik me nog eens zou omkleden in de vieze stinkhokjes op het station.

Bij het Hutchford aangekomen, sjorde ik mijn weekendtas op mijn rug en begon ik aan de klim naar boven. Zoals gewoonlijk zat Lucas huiswerk te maken. Ik liet mijn weekendtas op de grond zakken en plofte op mijn bed neer. Mijn kamergenoot keek niet eens om toen hij me vroeg hoe het was geweest.

'Best leuk, eigenlijk,' moest ik toegeven. Lucas knikte tevreden en ging daarna weer volledig op in zijn wiskundeopgaven.

Pas tegen het avondeten kwam Lucas weer onder de levenden. Hij zette de film die ik opgestart had op pauze en ging voor het beeld staan.