De abstracte kant van liefde (✔)

H29: De draak ontwaakt

Chris en ik keken elkaar kort aan, voor ik Josephine losliet. Het meisje leek breekbaarder dan ik haar ooit had gezien.

'Kom,' zei ze, met trillende onderlip. Christian en ik volgden haar naar binnen. Het feestgedruis en het gebonk van de muziek zorgden ervoor dat mijn trommelvliezen bijna knapten. Wij gingen echter niet terug naar de omgetoverde eetzaal, maar liepen verder naar de hoofdingang. Josephine wist niet hoe snel ze moest lopen. Ze gooide zonder te stoppen met lopen de voordeur open.

Dominique en Louise stonden lijnrecht tegenover elkaar. Het meisje keek woest naar de kwaad kijkende jongen. Hoewel Dominique normaal zeker een kop groter was, kon Louise dat verschil prima compenseren met haar gigantisch hoge pumps en opgestoken haren.

'Laat me toch verdomme met rust! Je hoeft me er echt niet constant aan te herinneren dat je me niet meer moet, ja? Ik moet jou niet, jij moet mij niet, wij zijn klaar.'

'Je niet meer moeten? Jíj was degene die voor mijn neus een ander stond te zoenen, stomme slet!'

En dat was het moment, waarop de hel losbarstte.

Ik zag hoe Louise compleet verstijfde. Haar ogen sprongen wijd open en ze trok witheet weg van woede. Als ik Louise eerder al eng had gevonden, was ze nu levensgevaarlijk.

Heel langzaam boog ze zich voorover.

'Hóe noemde je mij?' Haar stem klonk zacht, maar daardoor was ze op haar aller gevaarlijkst.

'Volgens mij heb je me prima verstaan, Loulou,' zei Dominique spottend.

'Oké, dat was het!' schreeuwde ze kwaad. Ze greep naar haar zwarte pump, trok de schoen van haar voet en slingerde het wapen naar het hoofd van de arme jongen. Dominique sprong net op tijd naar links, waardoor de gevaarlijke punt net langs zijn hoofd zoefde. De hak boorde zich in het perfect onderhouden gazon van de tuin.

'Niet wéér,' jammerde Josephine. 'Lou, stop nou! Het is het niet waard.' Maar Louise was vanavond Oost-Indisch doof.

'Wat dóe je in hemelsnaam?' brulde Dominique. Hij zette angstvallig een stap naar achteren, vlug bij het roze harige monster vandaan.

'Ik ben geen slet en al helemáál jouw Loulou niet!' Ze hief haar linkerschoen al om Dominique een flink gat in zijn hoofd te gooien, maar vlak voor ze kon werpen, greep Christian haar beide armen vast en klemde die achter haar rug. Louise's lichaam verstijfde van schrik, maar toen ze begreep wat er gebeurde, begon ze te schreeuwen als een viswijf.

'Laat me los! Laat me verdorie los!' Ze bewoog als een worm in de greep van een vogel. 'Dit is jouw schuld, Christian, jouw schuld.'

'Imke?' vroeg Chris smekend, 'kun je even assisteren?'

'Juist ja,' mompelde ik. Voorzichtig legde ik mijn armen om haar schouders en drukte haar dicht tegen me aan. Direct stokte het protest en werd het erg stil. Daarna begon ze zachtjes te snikken. Ik zag dat Christian voorzichtig de schoen uit haar hand ontfutselde. 'Het is Chris' schuld, Im. Zijn schuld.' Dikke tranen rolden over haar wangen toen ik opkeek. Dikke vegen mascara dropen onder haar ogen en maakten van een gevaarlijke dame een knuffelbaar pandabeertje.

'Wat heeft Christian gedaan?' vroeg ik sussend. Ik had geen idee wat er zich de afgelopen minuten precies had afgespeeld, maar aan haar voor haar zelfs extreme reactie te zien, moest er wel iets behoorlijks mis zijn gegaan. Heel even dacht ik terug aan het gesprek met Chris en Dominique in de voetbalkleedkamers. Vanuit mijn ooghoek zag ik hoe Christian voor me verstarde. Louise haalde haar snotterige neus op.

'Hij- hij heeft ervoor gezorgd dat Dominique niet wilde praten en- en die stomme dronkaard. Hij, die... nou.'

'Louise,' zuchtte Christian.