19. Θυμάσαι;

4.6K 162 11
                                    

Ο πατέρας της Αμάντα ένιωσε να τον διαπερνάει κρύος ιδρώτας βλέποντας την μαυρομάλλα κοπέλα δίπλα στην κόρη του. Παρατήρησε τα μπλε της μάτια, το σχήμα των ματιών της και τα χαρακτηριστικά του προσώπου της. Δεν γίνεται να της μοιάζει τόσο σκέφτηκε βάζοντας το χέρι του στην γραβάτα του για να την χαλαρώσει. Ένιωθε ένα κόμπο στον λαιμό που ήταν έτοιμος να τον πνίξει. 

"Μπαμπά είσαι καλά; " ρώτησε η Αμάντα τον πατέρα της πλησιάζοντάς τον.Η Μέγκαν παρατηρούσε τον άγνωστο κύριο προσεκτικά προσπαθώντας να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει.

Ο πατέρας της ξανθιάς κοπέλας αγκάλιασε την κόρη του χωρίς να της απαντήσει. Η Αμάντα έβαλε τα χέρια της γύρω από την μέση του αμήχανα. Το μυαλό της είχε σταματήσει. Δεν μπορούσε να πιστέψει οτι ο πατέρας της ήρθε ξαφνικά από την Αμερική χωρίς να την ειδοποιήσει. Είχε να έρθει πέντε χρόνια στην Ελλάδα. Το απέφευγε καθώς του ξυπνούσε όλες τις παλιές του αναμνήσεις.

"Τι κάνεις μικρή μου πριγκίπισσα;" ξεφώνισε ο κύριος Πίτερσον έχοντας την κόρη του στην αγκαλιά του. Η Αμάντα χάθηκε μέσα στα χέρια του πατέρα της. Ένιωθε ευάλωτη, είχε ανάγκη από μία αγκαλιά για να μπορέσει να ηρεμίσει το μυαλό της.

"Καλά μπαμπά!! Τώρα που είσαι εδώ, πολύ καλά." απάντησε η νέα μαθήτρια χαμογελώντας.

"Καλησπέρα, Σεμπάστιαν Πίτερσον, είμαι ο πατέρας της Αμάντα. " συστήθηκε ο κομψός άντρας με το που άφησε από την αγκαλιά του την ξανθιά κοπέλα. 

"Μέγκαν Μπράουν, είμαι συμμαθήτρια της Αμάντας. " είπε ρίχνοντας ένα άβολο βλέμμα προς την κοπέλα που δεν ήταν απλά η «συμμαθήτρια» της και άπλωσε το χέρι της προς τον ευγενικό κύριο. Ήταν αδύνατος και ψηλός. Το σώμα του τον πρόδιδε ότι ήταν χορευτής.Τα μαλλιά του είχαν ένα σκανδιναβέζικο ξανθό χρώμα και τα μάτια του ήταν σαν της Αμάντας. Το ίδιο γαλάζια σαν θάλασσα. Ο κύριος Πίτερσον ξεροκατάπιε ακούγοντας το όνομα της φίλης της κόρης του. Πλέον ήταν σίγουρος ότι ήταν η κοπέλα που υπέθεται. Πως να μην ήταν; Τα μπλε μάτια της το πρόδιδαν.

"Μπαμπά, τι κάνεις εδώ; " ρώτησε η Αμάντα με αγωνία προς τον πατέρα της που φαινόταν αρκετά αποσυγκεντρωμένος.

"Για δουλειά ήρθα μικρή μου. Μου ζήτησαν έκτακτα να χοροραφήσω το Μπαλέτο Μπολσόι που θα έρθει στο Μέγαρο Μουσικής αυτόν το μήνα και ήρθα να δω την αίθουσα και τα σκηνικά " είπε παίρνοντας λίγη ακόμη δόση αγκαλιάς από την κόρη του που του είχε λήψει.

Με δυο βλέμματα On viuen les histories. Descobreix ara