Με δυο βλέμματα

43. Megan's POV - part3

Ο πατέρας μου; Τι σκατά μπορεί να ήθελε ο πατέρας μου μετά από όλα αυτά που είχαν γίνει; Νόμιζα ότι είχα ξεκαθαρίσει την θέση μου. Δεν ήθελα καμία απολύτως επαφή με αυτό το εγωιστικό καθίκι που μου στέρησε την ίδια μου την μάνα για 5 ολόκληρα χρόνια.

Έκλεισα το τηλέφωνο σαστισμένη. Το μυαλό μου είχε μουδιάσει και δεν μπορούσα να σκεφτώ καθαρά. Βλέποντας τον τρόπο που με κοιτούσε η Αμάντα που ξάπλωνε δίπλα μου κατάλαβα ότι σίγουρα και το πρόσωπο μου είχε αλλάξει. Ήμουν φοβισμένη; Όχι, περισσότερο αηδιασμένη θα έλεγα.

"Τι έγινε; "  με ρώτησε η Αμάντα με μία μίξη ανησυχίας και απορίας μαζί. Το βλέμμα της ήταν καρφωμένο πάνω μου και κρεμόταν από τα χείλη μου σχετικά με το τι επρόκειτο να ξεστομίσω.

Ένιωσα έναν ενοχλητικό κόμπο στο λαιμό μου που μου έκοβε την μιλιά. Κατέβασα το κεφάλι μου κάτω και τα μάτια μου έπεσαν στα χέρια μου. Ήταν σταθερά, δεν έτρεμαν, αλλά γιατί ένιωθα ότι μέσα μου κουβαλούσα μία πυρηνική βόμβα έτοιμη να εκραγεί; 

"Μέγκαν, με τρομάζεις. Γιατί δεν μιλάς; " συνέχισε η Αμάντα βάζοντας το χέρι της πάνω στα δικά μου. Η επαφή αυτή με επανέφερε στην πραγματικότητα. Δεν ήμουν μόνη μου. Πλέον. Είχα την Αμάντα. Δεν ήμουν μόνη μου πλέον. Είχα την μητέρα μου. Δεν ήμουν μόνη μου πλέον. Ξύπνα Μέγκαν. Δεν είσαι μόνη σου πλέον.

Προσπάθησα να ξεροκαταπιώ τον κόμπο που ενοχλούσε τον λαιμό μου. Ήταν ενοχλητικός. Σήκωσα το κεφάλι μου και κοίταξα προς την Αμάντα. Με κοιτούσε πλέον τρομαγμένη, σαν να ήξερε ότι το τηλεφώνημα που δέχτηκα λίγα λεπτά πριν από την Μάρθα δεν ήταν κάτι χαρμόσυνο. Σήκωσα το χέρι μου και χάιδεψα απαλά τα χρυσαφένια της μαλλιά. Ήταν τόσο όμορφη. Ακόμη και σε αυτή την κατάσταση, στα μάτια μου έμοιαζε με άγγελο. Ένα στραβό χαμογελάκι σχηματίστηκε στα χείλη μου. Ήταν δική μου. Μετά από όλα αυτά που περάσαμε ήταν ακόμη δική μου.

Τράβηξα το κορμί της πιο κοντά στο δικό μου. Η Αμάντα με κοιτούσε ακόμη με το ίδιο ύφος περιμένοντας με αγωνία τα λόγια που θα βγουν από το στόμα μου. Αντί για αυτό την έβαλα μέσα στν αγκαλιά μου. Και την κράτησα εκεί. Οικειοθελώς φυλακισμένη. Αιχμάλωτη των χεριών μου. Την ήθελα. Πόσο πολύ μπορεί να την ήθελα. 

Τα χέρια μου αγκάλιαζαν το κορμί της ενώ το πρόσωπο μου ακουμπούσε τα υπέροχα μαλλιά της. Αυτή ανταπέδιδε το ίδιο χωρίς να ξέρει ακριβώς το τι γίνεται. 

"Σε θέλω" ήταν το μοναδικό που βγήκε από το στόμα μου σε ψιθυριστή ένταση. Σαν να μιλούσα στην καρδιά της. Σαν η καρδιά μου να μιλούσε στην δική της.