Με δυο βλέμματα

31. Τι είναι ευτυχία; ( Preview )

1 χρόνος μετά...

Η Μέγκαν πήρε την ζεστή κούπα του καφέ της και στάθηκε λίγο στο τεράστιο γυάλινο τοίχο του σπιτιού της. Φορούσε τις γκρι μάλλινες πυτζάμες της και είχε τα μαύρα της μαλλιά πιασμένα έναν απλό κότσο. Αναστέναξε από απόλαυση βλέποντας την μαγευτική θέα του στολισμένου Μανχάταν. Ο χειμώνας σίγουρα ήταν η πιο όμορφη εποχή του. Το άσπρο χιόνι είχε σκεπάσει την πόλη ενώ οι άνθρωποι φαίνονταν σαν μικροσκοπικά ψεύτικα αντικείμενα μέσα στους σκούφους τους από το ρετιρέ της. Ίσως πρέπει να φτιάξουμε έναν χιονάνθρωπο. Σκέφτηκε και κατευθείαν σχηματίστηκε ένα γλυκό χαμόγελο στο πρόσωπό της. Ένιωθε πιο ευτυχισμένη από ποτέ. Ίσως ποτέ δεν είχε νιώσει τόσο ολοκληρωμένη και τόσο γεμάτη από συναισθήματα. Έριξε ένα βλέμμα στην κοπέλα που κοιμόταν στο κρεβάτι. Ο ενιαίος χώρος του μεγάλου σπιτιού δεν είχε δωμάτια. Ήταν από αυτά τα σύγχρονα μίνιμαλ σπίτια που είχες όλα τα έπιπλα σου σκορπισμένα στον ίδιο χώρο. Της άρεζε η φωλιά που είχαν φτιάξει. Οι σκέψεις της διακόπηκαν όταν παρατήρησε την ώρα. Είχε πάει 7.30. Δεν είχε πολύ χρόνο μπροστά της. Έπρεπε να ετοιμαστεί όσο πιο γρήγορα γινόταν. Οι Αμερικάνοι δεν ήταν σαν τους Έλληνες. Δεν δέχονταν ούτε για αστείο να καθυστερήσει κάποιος στα ραντεβού του. Έβγαλε το μπλε ψιλόμεσο τζιν της από την ντουλάπα και μία μάλλινη ζεστή φούτερ. Τα συνδύασε με ένα μπλε ηλεκτρικ κασκόλ και ένα πλεχτό ζεστό σκουφάκι. Τα φόρεσε γρήγορα προσπαθώντας να μην ξυπνήσει την κοπέλα που κοιμόταν λίγα μέτρα μακριά της. Το κρύο έξω ήταν τσουχτερό και έπρεπε να περπατήσει αρκετά μέχρι να φτασει στην στάση του μετρό. Οι μετακινήσεις της στον Μανχάταν δεν ήταν τόσο βολικές όσο στην Ελλάδα. Εδώ δεν είχε τον Κάρλο. Αλλά δεν την ένοιαζε. Επιτέλους είχε πάρει την ζωή στα χέρια της. Ο τελευταίος χρόνος ήταν ένα γερό μάθημα για αυτή. Την άλλαξε ριζικά. Σαν άνθρωπο. Πλέον ήταν κάποια άλλη. Ίσως κάποια καλύτερη. Ίσως κάποια πιο ανεξάρτητη. Όλοι οι άνθρωποι αλλάζουμε. Η ζωή φροντίζει για αυτό. Πλησίασε την κοπέλα που ξάπλωνε ήρεμα κάτω από τα χοντρά γκρι παπλώματα και την κοίταξε για λίγο. Της χάιδεψε απαλά τα μαλλιά της. Δεν ήθελε να την ξυπνήσει. Έσκυψε πιο κοντά της έτσι ώστε να κλέψει λιγες τζούρες μυρωδιάς από πάνω της. 

Είναι από αυτές τις στιγμές που συνειδητοποιείς τι είναι η ευτυχία. Αλήθεια. Υπάρχει ευτυχία; Κι αν υπάρχει, τι είναι; Είναι μία μόνιμη κατάσταση ή απλά υπάρχουν ευτυχισμένες στιγμές; Είσαι ευτυχισμένος ή απλά αισθάνεσαι; Άλλοι γίνονται ευτυχισμένοι έχοντας πολλά λεφτά, άλλοι έχοντας ένα καλό αμάξι ή μία καλή δουλειά. Υπάρχουν άλλοι που νιωθουν χαρούμενοι έχοντας δόξα , φήμη , κύρος. Άλλοι έχοντας πολλά σπίτια και πολυτελή σκάφοι. Για άλλους ευτυχία είναι να μπορούν να έχουν ότι βάλουν στο μυαλό τους και για άλλους να είναι όμορφοι,αδύνατοι,έξυπνοι και να αρέσουν. Οι γνώμες των άλλων. Ο μεγαλύτερος ψυχαναγκασμός.

Είναι όμως και αυτοί που η ευτυχία τους είναι ένα πρόσωπο. Μία εικόνα. Χιλιάδες συναισθήματα. Είναι αυτοί που είναι ευτυχισμένοι νιώθοντας τυχεροί που έχουν έναν άνθρωπο στη ζωή τους. Όχι οποιονδήποτε.. Έναν συγκεκριμένο. Αυτόν που κάνει τις μέρες να αποκτούν νόημα. Αυτόν που σε κάνει να νιώθεις ότι θέλεις κάθε μέρα να γίνεις καλυτερος άνθρωπος. Αυτον που σε κάνει να νιώθεις ότι θελεις να μοιραστείς κάθε απλή και ηλιθια στιγμή της ζωης σου μαζί του, γιατί θες να είναι πάντα εκεί. Χωρίς αυτόν δεν έχει ουσία. Αυτός είναι η ουσία. Αυτός ήταν πάντα. Απλά δεν το ήξερες και δεν μπορούσες να καταλάβεις γιατί ένιωθες μισός.

Η Μέγκαν έσκυψε και της έδωσε ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο. "Σ'αγαπώ" της ψιθύρισε στο αυτί. "Τα καταφέραμε.." συνέχισε ξεκολλώντας τα απαλά χείλη από το μάγουλο της. 

Είχε περάσει ένας χρόνος από τότε. Από πότε; Από εκείνη την μέρα που αποκαλύφτηκαν όλα. Από εκείνη την μέρα που άλλαξαν όλα. Πως θα μπορούσε να ξεχάσει αυτήν τη μέρα; Πως θα μπορούσε να ξεχάσει εκείνη την αναθεματισμένη στιγμή και όλα όσα ακολούθησαν μετά το μπαλέτο των Μπολσόι ; Και σιγα σιγά άρχισε να θυμάται..

/ Ελπίζω να μην μπερδευτήκατε :p 

Από τα επομενα κεφάλαια θα δουμε ακριβως τι εγινε μετά το μπαλέτο των Μπολσόι και σιγά σιγά θα φτάσουμε στο τέλος του "ταξιδιού" της Μέγκαν και της Αμάντα.

Θα μπορουσα να γραψω πολλα πολλα κεφάλαια ακόμη, αλλα δεν θελω να σας κουράσω κάνοντας την πολύ μεγάλη την ιστορία. Ήδη έχουμε φτάσει στα 31 κεφάλαια :) 

 Ευχαριστώ πολύ πολύ όσους την διαβάζουν!!

Να έχετε μια υπέροχη Κυριακή :D :D :* :* /