49. Ζηλεύω πολύ

5.9K 157 13
                                    

/ Το κεφάλαιο που ακολουθεί βγήκε αρκετά μεγαλούτσικο. Νομίζω ότι δεν έχω ξαναδυσκολευτεί τόσο πολύ για να μου βγει η γραφή έτσι όπως ήθελα.

Μην θυμώσετε πολύ μαζί μου :P 

xo xo xo :D /



Amanda's POV

Δεν ξέρω πως τα κατάφερνε. Πραγματικά. Δεν μπορούσα να την ψυχολογήσω. Ίσως ποτέ δεν καταφέρω να μπω ολοκληρωτικά στο μυαλό της.

 Στον έξω κοσμο η Μέγκαν ηταν ψυχρή, άτρωτη, δυνατή, συναισθηματικά ανεπηρέαστη απο τα πάντα αλλα αν σε άφηνε να την γνωρίσεις, αν σου επέτρεπε να έρθεις κοντά της, θα καταλάβαινες το πόσο σπάνιος χαρακτήρας είναι και αν ήσουν λίγο τυχερός ίσως σε άφηνε να καταλάβεις ακόμη και το πόσο ευαίσθητη μπορεί να γίνει.

Με άφηνε άφωνη το γεγονός οτι μπορούσε να μου κάνει κάποιες φορές με τόσο πάθος έρωτα ενώ άλλες το κρεβάτι μαζί της γινόταν ένα ατέρμονο αυταρχικό παιχνίδι. Δεν μπορούσα να ψυχολογήσω. Δεν ξέρω αν ποτέ τα καταφέρω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάθε φορά μετά το σεξ, έπεφταν όλες οι μάσκες της. Σαν να μου φανερωνόταν η πραγματική Μέγκαν. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου της ηρεμούσαν, το βλέμμα της γινόταν ευάλωτο, οι κινήσεις της γαλήνιες. Πάντοτε λάτρευα να βλέπω αυτή την πλευρα της. Αισθανόμουν οτι επιτέλους με άφηνε να δω ξεκάθαρα λιγο απο τον κρυφό και μοναχικό της κοσμο.

Καθόμασταν το τελευταίο μισαωρο έτσι. Αρνούμενες να βγούμε η μια απο την αγκαλιά της άλλης. Ξάπλωνε πάνω στο γυμνό μου κορμί και εγώ χάιδευα τα μαλλιά της. Η γνώριμη μυρωδιά τους έμπαινε μεσα μου κάνοντας τα πνευμόνια μου να θέλουν μεγαλύτερες δόσεις τζούρας από αυτό το μεθυστικό άρωμα.

Ηταν απο εκείνες τις φορες που ένιωθα ευτυχισμένη. Έχοντας μέσα στην αγκαλιά μου αυτό το ατίθασο πλάσμα που μονο μέσα στα χερια μου μπορούσε να γαληνέψει. Θα μπορούσα να καθόμουν έτσι για ώρες, ίσως και για μέρες αν και η ίδια το ήθελε.

Την απόλυτη ηρεμία μας βέβαια την χάλασε ο ήχος του κινητού μου. Άρχισε να βαράει το καταραμένο αναστατώνοντας και εμένα αλλα και την Μέγκαν που πετάχτηκε απότομα μεσα απο την αγκαλιά μου. Σηκώθηκα απο τα πισω καθίσματα και προσπάθησα να βρω που μπορει να εχω πετάξει την τσάντα μου μεσα σε αυτο το αμαξι. Ηταν πεσμένη στα μπροστινά καθίσματα και ευτυχώς κατάφερα να το πιάσω πριν σταματήσει να χτυπάει.

Με δυο βλέμματα Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu