Με δυο βλέμματα

42. Megan's POV - part2

( Σε αυτό το κεφάλαιο μέσα σε όλα τα άλλα θα δούμε και την χορογραφία που είχαν ετοιμάσει τα κορίτσια για να παρουσιάσουν στο τμήμα τους. Απλά να σας υπενθυμίσω καθώς είχε αναφερθεί πολλά κεφάλια πριν, ότι η χορογραφία τους βασίζεται πάνω σε δυο ρόλους. Η Μέγκαν έχει τον ρόλο της κυνηγού ενώ η Αμάντα της κυνηγημένης. Στο πρώτο μισό η Αμάντα δεν εμπιστέυεται την Μέγκαν και αποφεύγει το πλησίασμά της, ενώ στο δεύτερο μισό η Μέγκαν καταφέρνει να κερδίσει την εμπιστοσύνη της και στο τέλος την πιάνει.

Enjoooooy xo xo xo. )

Megan's Pov

Φτάνοντας στο σχολείο, προσπάθησα να διώξω όλες αυτές τις σκέψεις από το κεφάλι μου. Νιώθω ότι τον τελευταίο καιρό δεν έχω ηρεμίσει σχεδόν καθόλου. Πάντοτε σκέφτομαι κάτι και πάντοτε με βασανίζει κάτι. Ίσως θα πρέπει μια φορά στη ζωή μου να αφήσω τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους.

Αφού πάρκαρα το αμάξι, η Αμάντα κατάλαβε ότι κάτι με προβληματίζει. Πως να μην το καταλάβει, αφού ήμουν αμίλητη εδώ και πόση ώρα.

"Είσαι καλά; " μου είπε και με πλησίασε καθώς προχωρούσαμε για να μπούμε στο προαύλιο του σχολείου.

"Ναι μια χαρά " απάντησα και της χαμογέλασα ελαφρώς. Δεν ήθελα το χαζό μου το κεφάλι να δημιουργήσει προβλήματα από το πουθενά. Εξάλλου όλες μου οι σκέψεις ήταν υποθέσεις. Απλά όπως πάντα σκεφτόμουν την χειρότερη εκδοχή. Ότι δηλαδή εγώ και η Αμάντα μπορεί να καταλήξουμε αδερφές. Στοπ. Στοπ.

Άρχισαν να σχηματίζονται μικρά πηγαδάκια καθώς περνούσαμε με την Αμάντα ανάμεσα από τους άλλους μαθητές στο προαύλιο. Κάποιες από τις μπαλαρίνες μας κοιτούσαν γεμάτες απορία, κάποιες άλλες μάλιστα ήταν με ανοιχτό το στόμα, μη μπορώντας να πιστέψουν ότι εγώ με την Αμάντα ήρθαμε μαζί στο σχολείο. Η αντίδραση τους ήταν λογική υποθέτω. Την προηγούμενη εβδομάδα όλο το σχολείο είχε μάθει ότι πιάστηκα στα χέρια με την καινούρια ξανθιά μπαλαρίνα. Στην κυριολεξία. Λογικά θα περίμεναν να μισιόμαστε ή τουλάχιστον να αποφεύγουμε η μία την άλλη. Μέσα στην εβδομάδα κρατούσαμε πολύ χαμηλό προφίλ εγώ και η Αμάντα ακριβώς για αυτό το λόγο. Σπάνια ήμασταν μαζί στα διαλείμματα και ακόμη πιο σπάνια μας έβλεπαν οι υπόλοιποι στον ίδιο χώρο. Αλλά αυτό έπρεπε να κοπεί. Κουράστηκα ποια να υποκρίνομαι. Είχα πει στην Αμάντα ότι μου φαίνεται αστείο να το παίζουμε «μαλωμένες». Ας υποθέσει ο καθένας ότι θέλει. Δεν με νοιάζει. Πραγματικά. Δεν απαίτησα να κυκλοφορούμε χεράκι χεράκι αλλά τουλάχιστον να έχουμε μία φυσιολογική επικοινωνία.