Με δυο βλέμματα

50. Για πάντα δική σου

Amanda's POV (her last POV)

Ο καιρός έξω ήταν βροχερός. Η μυρωδιά της υγρής άμμου έμπαινε στα πνευμόνια μου και χάιδευε τα σωθικά μου. Τα φύλλα των δέντρων χόρευαν αρμονικά με τον βίαιο αέρα. Το θέαμα ήταν μαγευτικό. Σαν ο καιρός να συμβαδίζει με την ψυχολογία μου. Δεν ήμουν εγώ καλά; Δεν θα είναι καιρός. Πόσο δίκαιο ε ;

Ο ήχος από τα αεροπλάνα που προσγειώνονταν και απογειώνονταν ηχούσε στα αυτιά μου. Τόσο γνώριμος ήχος. Τόσο οικείος. Πόσες φορές είχα μπει τα τελευταία 5 χρόνια σε αεροπλάνα; Άπειρες. Μια ζωή το σώμα μου εκεί και το μυαλό μου εδώ.

"Αυτό ήταν λοιπόν" ακούστηκε η Κριστίν από πίσω μου.

Τα μάτια μου έπεσαν πάνω της. Κρατούσε το κινητό της τσεκάρωντάς το ενώ οι άπειρες βαλίτσες της βρίσκονταν τέλεια ταξινομημένες στο καρότσι δίπλα της.

Οι μέρες πέρασαν πολύ πιο γρήγορα από ότι φανταζόμουν. 9 ολόκληρες μέρες και 9 οκόκληρες νύχτες. Η Κριστίν ευτυχώς τις τελευταίες 4 μέρες είχε πάει στην Αθήνα για να δει την οικογένεια της και σήμερα επέστρεψε Θεσσαλονίκη για να με χαιρετήσει και να επιστρέψει επίσημα πλέον στην Αμερική.

Η σχέση μου μαζί της μετά από όλα όσα είχαν γίνει; Αόριστη. Δεν είχα καν την δύναμη να της μιλήσω. Οχι μονο σε αυτήν. Σε κανεναν. Δεν είχαν καν την δύναμη να της ζητήσω τα ρέστα. Δεν ασχολήθηκα καθόλου. Το μυαλό μου ήταν αλλού. Πολύ αλλού. Σε πολύ πιο σοβαρά θέματα. Κατάλαβε ότι απομακρύνθηκα αισθητά από δίπλα της. Τις περισσότερες ώρες ήμουν στο σχολείο και έπειτα δικαιολογούμουν ότι έπρεπε να διαβάσω. Εξάλλου ήξερε ότι είχε έρθει να με δει σε πολύ ακατάλληλη περίοδο και ότι μόνο τα Σαββατοκύριακα θα είχα ελεύθερα. Βγήκαμε 2-3 φορές μαζί. Αυτή φλέρταρε όπως πάντα με όλους και εγώ ήμουν πάνω από το κινητό περιμένοντας ένα μήνυμα της. Ναι από αυτήν. Την Μέγκαν. Που ειχα να την δω 8 ολόκληρες μερες. 8 εικοσιτετράωρα.

"Καλό ταξίδι" της είπα και της χαμογέλασα τυπικά. Με διέκοψε. Μια χαρά κοιτούσα τα δέντρα και ταξίδευα..

"Έλα μην είσαι τόσο κατσούφα. Αύριο δεν επιστρέφει;" είπε και με έβαλε στην αγκαλιά της. Το σώμα μου ακίνητο. Ήθελα να μείνω μόνη μου. Να μην με ακουμπάει.

"Ναι.." της είπα μέσα από το στόμα μου γιατί δεν ήθελα να συζητάω για κανένα λόγο μαζί της το θέμα «Μέγκαν».

Μετά από τους τυπικούς χαιρετισμούς μας και κάτι ψεύτικα χαμόγελα η Κριστίν έφυγε. Μου είπε ότι ανυπομονεί να με δει από Σεπτέμβρη στην Αμερική που θα επιστρέψω και ότι θα της λείψω πολύ. Της χαμογέλασα τυπικά. Ότι έκανα και όλη την εβδομάδα δηλαδή. Δεν ξέρω πως άντεχαν τα ζυγωματικά μου τόση υποκρισία.