HARABE

20.Bölüm "Hiçbir Şey Hissedemeyen Kadın"

Lütfen oy ve yorum yapmayı unutmayın.

Sessizce bölümü beğenip gittiğinizde
Hayallet okuyucularım varmış gibi hissediyorum. :(

Bir ses verir misiniz hayalet çiçeklerim??

🦋

.
.
.

Bazı izlerin hikayesi derindir, bazı izlerse sadece benzer.

20.Bölüm "Hiçbir şey Hissedemeyen Kadın"

25 Aralık 2022

"

Tek bir soru Ayza. Kimsin sen?!"

Gözlerimi kırpıştırdım, gördüğüm görüntü bir yanılma olabilir miydi? Uraz Alakurt kafama silah dayıyor olamazdı değil mi?

Gözlerini perdeleyen karartıya baktım. Bakışlarım ağırca bana doğrulttuğu silaha kaydı, silahın kabzasını öyle sıkı kavramıştı ki. Parmakları demirden yapılmış olsaydı, silahı bükerdi. Onu bu kadar delirten şey neydi?

"Konuş. Neyin peşindesin?!" diye hiddetle bağırdığında irkildim, bakışlarım gözlerine tırmandı.

Bu nasıl bir soruydu? Neyin peşinde olduğumu kendisi zaten bilmiyor muydu?

"Uraz, ne oluyor?" dedim, ne yapmaya çalıştığını anlamıyordum. "Neden kafama silah dayıyorsun?"

"Ne yapmaya çalışıyorsun?" diye sorarken, sorumu duymazdan gelmişti. Bu ses tonu, daha önce hiç duymadığım bir ses tonuydu. Bakışlarım balkon tarafına kaydı.

"Anlamıyorum, biri mi izliyor bizi? Bir şey mi oldu?" Dedim, anlıma dayadığı silahı düşünmemeye çalışarak. Tekrar ona döndüğümde, öfkeli bakışları yeşillerime kilitlendi.

"Kime çalışıyorsun Ayza Kılınç? Neden kendini oymuş gibi gösteriyorsun?!" diye hiddetle bağırdığında, geriledim.

"Sen o değilsin! Sen kelebek değilsin! " diye bir kez daha yüzüme doğru bağırdı. Afalladım, bir adım daha gerilerken. Ela gözlerine baktım. Doğru mu duymuştum?

Neden oymuş gibi kendini gösteriyorsun...

Sen kelebek değilsin...

Beynimde şimşekler çakarken, sarsıldım. Beni aradığı kişinin yerine geçmeye çalışmakla mı suçluyordu? Bu yüzden mi kafama silah dayamıştı? Bu, bu nasıl olabilirdi. Öfkeden koyulaşmış gözlerine baktım.

"Sen..." dedim inanmakta zorlanırken. "Ciddi olamazsın." Derken, kafamı sağa salladım. Beynim inanmayı reddediyordu. O öyle biri değildi.

Değildi, değil mi?

Peki ya şu an baktığım gözler neden öfke dolu ve yabancıydı?

"Konuş." Dedi, silahın emniyetini indirirken. Gözlerindeki kararlılığa baktım.

Beni vuracak mıydı?

"Beni vuracak mısın?" diye sordum, sesimin titremesine engel olamazken. Hareleri hareketlendi, bakışları yüzümde dolandı, silahı indirmesini bekledim.

İndirmedi.

"Kimsin? Kime çalışıyorsun?" diye sordu sert bir ses tonuyla. Yüzümde kırık bir tebessüm yerleşti.