Kaybolan çocukluğunun kelebeği bir kıvılcımı ateşledi. Kanatları yanan kelebek karanlığa karışmış bir adamın göğsünde uyudu yılarca.
Bir çift yeşil göz uğruna yakılır mıydı koca dünya?
...
"Gitmelisin. " dedi, büyük bir yıkılmışlıkla.
"Hayır." di...
Ay nasıl özlemişim ama buralarııı. Sizde beni özlediniz değil miii?
Ne dediniz tam duyamadım? Özlemediniz miiii?
Ha tamam özlemişsiniz. Biran gözlerim kör oldu sandım ldkdkdks. Bende sizi kocaman özledimmm.
Bendeki bu evlat özlemi sizi kocmaan sarmalar ( evlatlarım da siz oluyorsunuzz dleleke)
Neyse neysee
Aşk kokulu bir bölüm yazdım. Bu bölümden sonra diğer kitabıma gitmeyeni çiçeklikten ve evlatlıktan rededtme kararı aldım. Evet kesinlikle kararlıyım. O kadar yazıyorum hayalet gibi bir arkadaşa bakıp çıkıyorum hesabı okuyup beğenmeden kaçıyorsunuzz.
Hayır size kıyamıyor olmam rededemeyeceğim anlamına gelmez şşş susunnn. :)
Çok fazla uzatmadan kaçıyorum ben iyi okumalar çiçeklerimm.
Sorsan demin reddiyordum sizi yine çiçeklerim dedimm kararlılıkta benim gibi olun kskssmdm
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
. . . 🦋
Karanlık odayı aydınlatan tek şey siyah perdelerin arasındaki minik boşluktan içeriye süzülen gün ışığıydı. Bir sarayı andıran evin, büyük odasında pençe izleriyle dolu olan ahşap koltukta oturan Pençenin ifadesiz ruhsuzdu.
Odanın kapısı iki kez tıklatıldığında, parmaklarını ahşap koltuğun etrafında gezdirdi. "Gir." Dedi güçlü bir sesle.
Komut alan adam kapının ortasına güç uygulayarak iki yana doğru açtı. İçeriye girdikten sonra kapıyı arkasından kapatmıştı. Üstüne sinen kanları umursamadan Pençeye doğru adımladı.
